غمنومه فریدون

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

«غم‌نومه‌ی فریدون»، روایتی محاوره و موزون به سبک و سیاق قصه‌های کوچه از یک آبادی است که در آن خندیدن ممنوع می‌شود. در پی این رویداد فریدون جوان خنده‌روی آبادی به دلیل عشقش‌ به لبخندهای معشوقه‌ی خود «هیچا» به اعتراض می‌ایستد و … .

این اثر موسیقایی حسین علیزاده به نوعی بازگشتی به ادبیات و موسیقی مغفول کوچه و آثار شنیداریی از این دست است. غمنومه فریدون اثری شنیداری به نویسندگی و کارگردانی پیمان قدیمی و آهنگسازی حسین علیزاده است.[۱] در این اثر صابر ابر، فرهاد اصلانی، امیر جعفری، حبیب رضایی، سیامک صفری، فاطمه معتمدآریا، ژاله علو، آیدا شاملو و مرتضی احمدی به صداپیشگی پرداخته‌اند.[۲]

دیگر عوامل[۳][ویرایش]

مشاور هنری[ویرایش]

حبیب رضایی

کارگردان نمایشی[ویرایش]

نیما دهقانی

نوازندگان[ویرایش]

رضا عسگرزاده: دودوک، فلوت، ریکوردر و سازهای کوبه ای
سیامک جهانگیری: نی
صبا علیزاده: کمانچه
رادمان توکلی: تار
مهرداد ناصحی: غژک
سحر ابراهیم: قانون
علی رحیمی: تمبک و دف
حسین علیزاده: تار، سه تار، شورانگیز

آواز[ویرایش]

پوریا اخواص، داریوش کاظمی، علیرضا برنجیان

همخوانان[ویرایش]

مهرداد ناصحی، شهرام رکوعی، راحله برزگری، سحر محمدی، آساره شکارچی، عامر شادمان، روشنک کی منش، سمیرا محسنی

دستیار آهنگساز[ویرایش]

صبا علیزاده

تصویرگر[ویرایش]

عظیم مرکباتچی

طراح گرافیک[ویرایش]

فرهاد فزونی

منابع[ویرایش]