سیامک صفری
| سیامک صفری | |
|---|---|
 سیامک صفری در سی و هفتمین دوره جشنواره فیلم فجر | |
| زادهٔ | ۲۲ فروردین ۱۳۴۳ (۶۰ سال) تهران، ایران |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات | فوق‌لیسانس کارگردانی تئاتر |
| پیشه | بازیگر |
| شریک(های) زندگی | متأهل |
| فرزندان | ایرما صفری نیما صفری |
| جایزه(ها) | کاندیدای سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مكمل مرد برای بازی در فیلم آخرین بار کی سحر را دیدی |
| وبگاه | |
سیامک صفری (زادهٔ ۲۲ فروردین ۱۳۴۳) بازیگر اهل ایران است. او افزون بر دو دهه فعالیت در سطح اول بازیگری تئاتر،[۱] به تدریس بازیگری تئاتر در کلاس‌های آموزشی نیز می‌پردازد.[۲] صفری دارای مدرک کارشناسی ارشد کارگردانی تئاتر است.[۳]
آثار[ویرایش]
تئاتر[ویرایش]
- گورخوابها (سیامک صفری، ۱۳۹۸)
- سر میز شام (سیامک صفری، ۱۳۹۷)
- مرثیه ای برای یک دراکولا (علی رزازیان، ۱۳۹۶)
- لامبورگینی۲ (سیامک صفری، ۱۳۹۶)
- لامبورگینی (سیامک صفری، ۱۳۹۶)
- می‌سی‌سی‌پی نشسته می‌میرد ( همایون غنی زاده، ۱۳۹۵)
- خاطرات و کابوس‌های یک جامه دار از زندگی و قتل میرزا تقی خان فراهانی (علی رفیعی، ۱۳۹۴)
- دژاوو (مسعود دلخواه، ۱۳۹۴)
- مردی برای تمام فصول (بهمن فرمان آرا، ۱۳۹۳)
- دون کامیلو (کوروش نریمانی، ۱۳۹۳)
- نمایش ناقوس ها برای چی ن به صدا در می آیند؟ (حسن وارسته، ۱۳۹۳)
- خانه سربی (علی نرگس نژاد، ۱۳۹۲)
- شیش و هشت (کوروش نریمانی، ۱۳۹۲)
- پسران آفتاب (سیامک صفری، ۱۳۹۲)
- مونولوگ بام طهران (سیامک صفری، ۱۳۹۱)
- گروتسکی بر تبارشناسی دروغ و تنهایی (سجاد افشاریان، ۱۳۹۱)
- صد سال پیش از تنهایی ما (سیامک صفری، ۱۳۹۰)
- آقای اشمیت کیه؟ (داوود رشیدی، ۱۳۹۰)
- بعضی وقت‌ها خوبه که آدم چشم هاشو ببنده… !(سیاوش طهمورث،۱۳۹۰)
- جن گیر (کوروش نریمانی، ۱۳۸۹)
- منهای دو (داوود رشیدی، ۱۳۸۹)
- رمولوس کبیر (نادر برهانی‌مرند، ۱۳۸۸)
- اهل قبور (حسین کیانی، ۱۳۸۸)[۴]
- جن‌گیر (کوروش نریمانی، ۱۳۸۸)
- شکار روباه (علی رفیعی، ۱۳۸۷)
- هتل پلازا (کوروش نریمانی، ۱۳۸۷)
- مرغابی وحشی (نادر برهانی‌مرند، ۱۳۸۶)
- در مصر برف نمی‌بارد (علی رفیعی، ۱۳۸۲)
- شب‌های آوینیون (کوروش نریمانی، ۱۳۷۹)
- کلنل (امیر بشیری، ۱۴۰۲)
سینما[ویرایش]
- شور عاشقی (۱۴۰۲)
- وزن بودن (١٤٠١)
- شماره ۱٠ (۱۴۰۱)
- سگ بند (۱۴۰۰)
- خون شد (۱۳۹۸)
- ناگهان درخت (١٣٩٧)
- زهرمار (۱۳۹۷)
- آینه بغل (۱۳۹۶)
- آستیگمات (۱۳۹۶)
- بمب؛ یک عاشقانه (۱۳۹۶)
- انزوا (۱۳۹۵)
- پشت دیوار سکوت (۱۳۹۵)
- سوفی و دیوانه (۱۳۹۵)
- نرگس مست (۱۳۹۵)
- فراری (۱۳۹۴)
- نفس (۱۳۹۴)
- کارگر ساده نیازمندیم (۱۳۹۴)
- آخرین بار کی سحر را دیدی؟ (۱۳۹۴)
- امکان مینا (۱۳۹۴)
- دلتا ایکس (۱۳۹۳)
- سایه‌های موازی (۱۳۹۳)
- اعترافات ذهن خطرناک من (۱۳۹۳)
- تراژدی (۱۳۹۲)
- شهر موشها ۲ (۱۳۹۲)
- گس (۱۳۹۱)
- گزارش یک جشن (۱۳۸۹)
- اشکان، انگشتر متبرک و چند داستان دیگر (۱۳۸۶)
- ماهی‌ها عاشق می‌شوند (۱۳۸۳)
تلویزیون[ویرایش]
- آنام (۱۳۹۶)
- دندون طلا (۱۳۹۴)
- آب‌پریا (۱۳۹۲)
- خاطرات مرد ناتمام (۱۳۹۱)
- تصویر گمشده (تله فیلم) (۱۳۹۰)
- مختارنامه (۱۳۸۹)
- گاو صندوق (۱۳۸۸)
- آخرین غزل (۱۳۸۷)
- فرار بزرگ (۱۳۸۳)
فیلم کوتاه[ویرایش]
نمایش‌های رادیویی[ویرایش]
- نوش جان کنت دراکولا (۱۳۸۶)
- ادیپ
- زنان فضل‌فروش (۱۳۸۶)
- در فراسوی افق (۱۳۸۷)
- تیغ کهنه (۱۳۸۷)
- کنار من بنشین (۱۳۸۷)
- پلّکان (۱۳۸۸)
- مادام بوآری و استاد افعال بی‌قاعده (۱۳۸۸)
- فرار از زندان (۱۳۸۸)
- روز واقعه (۱۳۸۸)
- لیرشاه (۱۳۸۸)
نمایش‌های تلویزیونی[ویرایش]
- آنتیگونه در نیویورک (۱۳۸۶)
- هتل پلازا (۱۳۸۷)
- عزیز مایی (۱۳۸۷)
- «هویت» (۱۳۸۹)
شبکه خانگی[ویرایش]
- همگناه (۱۴۰۰)
- شب‌های مافیا (۱۴۰۱)
- پدر گواردیولا (۱۴۰۱)
جوایز و دستاوردها[ویرایش]
- کاندید سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول مرد (اعترافات ذهن خطرناک من / سی و سومین جشنواره فیلم فجر، ۱۳۹۳)
- کاندید سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل مرد (آخرین بار کی سحر رو دیدی)
مستند زندگی[ویرایش]
در سال 1392 مستندی پرتره از زندگی و فعالیت های وی با نام جان صحنه توسط مجتبی سعادت ساخته شد است.
منابع[ویرایش]
- ↑ «گفتگو با سیامک صفری بازیگر تئاتر «رمولوس کبیر» به کارگردانی نادر برهانی‌مرند». وبگاه سازمان تبلیغات اسلامی. ۲۷ آبان ۱۳۸۸. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۳ اكتبر ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۹ آذر ۱۳۸۸. تاریخ وارد شده در
|archive-date=را بررسی کنید (کمک) - ↑ «سیامک صفری که با «شکار روباه» علی رفیعی درخشید مطرح کرد (سینمای ما)». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۵ آوریل ۲۰۰۹. دریافت‌شده در ۳۰ نوامبر ۲۰۰۹.
- ↑ مریم منصوری (آذر ۱۳۸۸)، «گفتگو با سیامک صفری به بهانه بازی در رومولوس کبیر»، نسیم هراز، ش. ۴۵، ص. ۵۳
- ↑ ««اهل قبور» حسين كياني تابستان به چهارسو مي‌آيند». ایسنا. ۲۰۰۹-۰۲-۲۸. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۲-۰۹.