صومعه گراچانیتسا
| Манастир Грачаница (صربی)Manastir Gračanica (صربی)Manastiri i Graçanicës (آلبانیایی) | |
 گراچانیتسا | |
| Monastery information | |
|---|---|
| نام‌های دیگر | معبد باکره مقدس گراچانیتسا |
| فرقه | ارتدکس صربی |
| ساخته شدن | ۱۳۲۱ |
| اختصاص داده شده به | تئوتوکوس |
| اسقف‌نشین | بخشداری راشکا و پریزرن |
| People | |
| سازنده | پادشاه استفان میلوتین |
| Architecture | |
| سبک | صربی-بیزانسی |
| Site | |
| موقعیت | روستای گراچانیتسا ۵ کیلومتر (۳٫۱ مایل) از پریشتینا، کوزوو[a] |
| دسترسی عمومی | بله |
| نام رسمی | بناهای قرون وسطایی در کوزوو |
| گونه | فرهنگی |
| معیار | ii, iii, iv |
| تاریخ ثبت | ۲۰۰۴ (بیست و هشتمین نشست) |
| شماره ثبت | 724-004bis |
| منطقه | اروپا و آمریکای شمالی |
| دولت عضو | صربستان |
| گسترش | ۲۰۰۶ |
ثبت نامعتبر | |
| نام رسمی | МАНАСТИР ГРАЧАНИЦА |
| گونه | Monument of Culture of Exceptional Importance |
| تاریخ ثبت | ۱۹۴۷ |
| شماره ثبت | СК 1367[۱] |
صومعه گراچانیتسا (صربی: Манастир Грачаница; آلبانیایی: Manastiri i Graçanicës) یک صومعه ارتدکس صربی واقع‌شده در کوزوو است. این صومعه در سال ۱۳۲۱ بر ویرانه‌های یک بازیلیکای مربوط به سدهٔ ششم میلادی توسط پادشاه صربستان، استفان میلوتین ساخته شد. این صومعه در ۱۳ ژوئیه ۲۰۰۶ تحت نام «بناهای قرون وسطایی در کوزوو» به عنوان گسترشی برای ویسوکی دچانی به عنوان یک میراث جهانی یونسکو ثبت شد و در کل هر دو صومعه در فهرست میراث جهانی در معرض خطر قرار دارند.[۲][۳]
صومعه گراچانیتسا یکی از آخرین موقوفات به یاد ماندنی پادشاه میلوتین است. این صومعه در گراچانیتسا، یک منطقه محصور صربی در مجاورت نزدیک لیپلیان واقع شده‌است.
جغرافیا[ویرایش]
این صومعه در گراچانیتسا، یک منطقه محصور صربی در نزدیکی لیپلیان، حدود ۵ کیلومتر (۳٫۱ مایل) از پریشتینا قرار دارد. نام این صومعه از واژهٔ اسلاوی Gradac، یک نام مکانی برای مکان‌های مستحکم‌شده گرفته شده‌است.[۴]
تاریخچه[ویرایش]
گراچانیتسا بر روی ویرانه‌های یک کلیسای قدیمی‌تر باکره مقدس متعلق به قرن سیزدهم ساخته شده‌است، که خود بر روی ویرانه‌های یک کلیسای مسیحی اولیه قرن ششم ساخته شده‌است. گفته‌های کتتور استفان میلوتین بر دیوار جنوبی نوشته شده‌است، از جمله «من خرابه‌ها و زوال معبد مریم مقدس گراچانیتسا، اسقف‌نشین لیپلیان را دیده‌ام، بنابراین آن را از زنو ساخته‌ام و آن را از داخل و بیرون نقاشی و تزئین کرده‌ام.» در سال ۱۳۴۶، زمانی که اسقف اعظم صربستان به درجه ایلخانی ارتقا یافت، به اسقف لیپلیان عنوان افتخاری اسقف کلان‌شهر اعطا شد.
منابع[ویرایش]
- ↑ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب
<ref> غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نامSerbia_listوارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.). - ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "Medieval Monuments in Kosovo". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 26 March 2021.
- ↑ Centre, UNESCO World Heritage. "World Heritage Committee puts Medieval Monuments in Kosovo on Danger List and extends site in Andorra, ending this year's inscriptions". UNESCO World Heritage Centre (به انگلیسی). Retrieved 26 March 2021.
- ↑ ALEKSANDAR LOMA (2013). LA TOPONYMIE DE LA CHARTE DE FONDATION DE BANJSKA: Vers la conception d'un dictionnaire des noms de lieux de la Serbie medievale et une meilleure connaissance des structures onomastiques du slave commun. Srpska akademija nauka i umetnosti. pp. 133, 199, 260. ISBN 978-86-7025-621-7.