شیرابه
شیرابه به مایعی که از داخل زباله عبور کرده و به بیرون زایدات جامد نشت می‌کند و شامل مواد قابل حل (Soluble)، معلق یا ذرات مخلوطی از اجزای همان زباله باشد، گفته می‌شود. (US EPA، ۱۹۹۳).
حاصل تغییرات بیولوژیکی، شیمیایی و فیزیکی مواد زاید وارد شده به درون خاک‌چال، تولید شیرابه و بیوگاز می‌باشد. مواد داخل محل دفن از منظر فیزیکی در سه فاز مشاهده می‌گردند: فاز جامد (مانند زباله‌ها)، فاز مایع (مانند شیرابه) و فاز گاز (مانند بیوگاز) (Blacky، ۱۹۹۲).
شیرابه مایعی است که توسط مواد آلی یا معدنی محلول یا معلق موجود در فاز جامد محل دفن غنی شده و از داخل زباله به بیرون نشت نماید. زمانی که میزان رطوبت زباله (Moisture Storage، Moisture Content or Water Content)از ظرفیت میدانی (Field Capacity) زباله فراتر رود، رطوبت اضافی به صورت شیرابه آزاد می‌گردد (El-Fadel et al، ۱۹۹۷).
منابع[ویرایش]
- United States Environmental Protection Agency (US EPA) (۱۹۹۳), “Solid Waste Disposal Facility Criteria”, Technical Manual, 40 CFR 258, http://www.epa.gov/osw.
- El-Fadel M., Findikakis A. N., Leckie J. O. (۱۹۹۷), “Modeling Leachate Generation and Transport in Solid Waste Landfills”, Environmental Technology, Vol. ۱۸، pp ۶۶۹-۶۸۶.
- Blakey N. C. (۱۹۹۲), “Model Prediction of Landfill Leachate Production”, Landfilling of Waste: Leachate, Edited by T.H Christensen. R.Cossu. R. Stegmann., E & FN SPON, pp ۱۷ – ۳۴.