سه‌صدایی
سه‌صدایی یا تریاد (انگلیسی: Triad) در تئوری موسیقی مجموعه‌ای از سه نت است که به صورتِ عمودی روی هم قرار گرفته و تشکیل یک آکورد می‌دهند.
ساختار[ویرایش]
فاصلهٔ نت‌ها از پایین به بالا محاسبه می‌شود و در چهار نوع به نام‌های آکورد ماژور، آکورد مینور، آکورد کاسته و آکورد افزوده است. این آکوردها از نتِ پایه شروع شده و دارای یک فاصلهٔ سوم کوچک (سه نیم پرده) یا یک سوم بزرگ (چهار نیم پرده) است. صدای سوم نیز دارای یک فاصلهٔ سوم کوچک یا بزرگ است و بدین ترتیب فاصله‌اش با پایه می‌تواند یک پنجم درست (هفت نیم پرده)، پنجم کاسته (شش نیم پرده) و پنجم افزوده (هشت نیم پرده) باشد.
در موسیقی دوره رنسانس و به ویژه دورهٔ باروک، همراهی از یک رویکرد افقی یا کنترپوانتیک بهره می‌برد. در ادامه با گسترش و پیشرفت کنترپوان، به سبکی از حرکت عمودی رسیدند که هارمونی نام گرفت و آکورد، پایه و اساس آن قرار گرفت.
در موسیقی کلاسیک آکوردهای ماژور و مینور فواصلی مطبوع و پایدارند و آکوردهای کاسته و افزوده، فواصلی «نامطبوع» و ناپایدار شناخته می‌شوند.
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Triad (music)». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۵ اوت ۲۰۱۸.
پیوند به بیرون[ویرایش]
 |
در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ سه‌صدایی موجود است. |
| سازهای موسیقی |  | |
|---|---|---|
| تکنیک‌ها و روش‌ها | ||
| گروه موسیقی | ||
 | این یک مقالهٔ خرد موسیقی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |