سازه‌های مقاوم در برابر زلزله
هدف از سازه‌های مقاوم در برابر زلزله (انگلیسی: Earthquake-resistant structures) در مهندسی زمین‌لرزه ایجاد سازه‌هایی است که تا حدودی یا بیشتر برای محافظت ساختمان‌ها در برابر زلزله طراحی شده‌اند. در حالی که هیچ سازهای نمی‌تواند به‌طور کامل از آسیب ناشی از زلزله‌ها مصون باشد، هدف از ساخت و سازهای مقاوم در برابر زلزله، برپایی سازه‌هایی است که در طول فعالیت لرزه‌ای بهتر از نمونه‌های معمولی خود عمل کنند. برابر قوانین ساختمانی، سازه‌های مقاوم در برابر زلزله برای مقاومت در برابر بزرگترین زلزله با احتمال معینی که احتمال وقوع آن در محل آنها وجود دارد، در نظر گرفته شده‌است. این بدان معناست که با جلوگیری از فروریختن ساختمان‌ها در زلزله‌های نادر، تلفات جانی باید به حداقل برسد، در حالی که در زلزله‌های معمولی، به از دست رفتن عملکرد بنا باید محدود شود (تلفاتی نداشته‌باشد).[۱]
برای مبارزه با تخریب زلزله، تنها روشی که معماران باستان برای سازه‌های تاریخی شاخص خود در دسترس داشته‌اند این بوده که آنها را با استحکامی بیشتری بسازند، اغلب با سفت و محکم ساختن بیش از حد آنها.
در حال حاضر، چندین فلسفه طراحی در مهندسی زلزله وجود دارد که از نتایج تجربی، شبیه‌سازی‌های کامپیوتری و مشاهدات زمین‌لرزه‌های گذشته برای ارائهٔ عملکرد مورد نیاز برای تهدید لرزه‌ای در محل مورد نظر استفاده می‌شود. این موارد از اندازهٔ مناسب سازه برای مقاومت و انعطاف‌پذیری کافی برای پابرجا ماندن در برابر لرزش با آسیب قابل پذیرش تا تجهیز آن به ایزولاسیون پایه یا استفاده از فناوری‌های کنترل لرزش سازه برای به حداقل رساندن هرگونه نیرو و تغییر شکل متغیر است.
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ Seismology Committee (1999). Recommended Lateral Force Requirements and Commentary. Structural Engineers Association of California.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Earthquake-resistant structures». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۳ ژوئن ۲۰۲۲.
پیوند به بیرون[ویرایش]
 |
در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ سازه‌های مقاوم در برابر زلزله موجود است. |
 | این یک مقالهٔ خرد ساختمان یا سازهٔ خاص است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |