دیاماندا گالاس

دیاماندا گالاس
دیاماندا گالاس
	دیاماندا گالاس در تالار تالیا در شیکاگو، ۲۰۱۶
اطلاعات پس‌زمینه
زاده	۲۹ اوت ۱۹۵۵ ‏(۶۸ سال); سن دیگو، کالیفرنیا، ایالات متحده
ژانر	موسیقی آوانگارد; گوتیک راک; بلوز راک; جاز; موسیقی متقاطع;
پیشه(ها)	خواننده آواز، کیبورد، آهنگساز
ساز(ها)	آواز، پیانو، صفحه کلید، ارگ
سال‌های فعالیت	۱۹۷۳–تاکنون
ناشر(ان)	میوت رکوردز، Intravenal Sound Operations

دیاماندا گالاس (متولد ۲۹ اوت ۱۹۵۵) نوازنده و هنرمند تجسمی آمریکایی است. تعهد وی در پرداختن به موضوعات اجتماعی و مشارکت در اقدامات جمعی باعث شده تا وی بر موضوعات متنوعی مانند اپیدمی ایدز، بیماری‌های روانی، ناامیدی، از دست دادن عزت و همچنین بی عدالتی سیاسی، تجدیدنظرطلبی تاریخی و جنایات جنگی تمرکز گردد.^[۳]^[۴] گالاس به ویژه برای صدای خود - سوپرانو اسفوگاتو - توجه مطبوعات را به خود جلب کرده‌است.^[۵]^[۶]

گالاس به عنوان آهنگساز، پیانیست، ارگانیست و هنرمند اجرا، کارهای اصلی خود را ارائه داده‌است، اما در اجراهای زنده او آثاری از موسیقی دانان دیگر مانند آهنگسازان آوانگارد یانیس زناکیس و وینکو گلوبوکار، نوازنده جاز بابی برادفورد و همکاری با ساکسوفونیست جان زورن، گروه‌های Recoil و ایریژر و باسیست گروه لد زپلین، جان پل جونز دیده می‌شود.^[۷]

زمینه و تحصیلات[ویرایش]

گالاس از مادری یونانی-آمریکایی از دوور، نیوهمپشایر، و پدری مصری-آمریکایی از لین، ماساچوست، در سن دیگو، کالیفرنیا، متولد و بزرگ شد. وی با فرهنگ ارتدوکس رشده یافته اما خود را اگنوستیک می‌دانستند.^[۸]^[۹]^[۱۰] اجداد یونانی پدرش از اسمیرنا، پونتوس و خیوس بودند، در حالی که یکی از مادربزرگ‌های او مصری اهل اسکندریه بود.^[۱۱]^[۳]

اولین تماس گالاس با موسیقی در دوران کودکی در سن دیگو بود، جایی که پدر و مادرش در آنجا زندگی و به عنوان معلم کار می‌کردند.^[۱۲] پدرش که مدیر کر گروه انجیل بود، از سه سالگی به او یاد داد که چگونه پیانو بنوازد، در حالی که بعداً او را با موسیقی کلاسیک ، سنت جاز نیواورلئان، ربتیکا و سایر آثار کلاسیک میراث یونانی و برخی استانداردهای بلوز آشنا کرد.^[۱۳]^[۱۴] در سن چهارده سالگی، او با اجرای گروه موسیقی پدرش، در سن دیگو، در حال اجرای برنامه‌های موسیقی بود و موسیقی یونانی و عربی را اجرا می‌کرد، و همچنین اولین اجرای خود را با سمفونیک سن دیگو به عنوان تکنواز کنسرتو پیانو شماره ۱ بتهوون انجام داده بود . .

گالاس و برادرش فیلیپ-دیمیتری از سنین پایین طعم ادبیات تاریک را پیدا کردند. الهامات آنها مارکی دو ساد، فردریش نیچه، آنتونین آرتو و ادگار آلن پو بودند.^[۱۵]^[۱۶]

جوایز[ویرایش]

در سال ۲۰۰۵، گالاس جایزه معتبر بین‌المللی شغلی Demetrio Stratos ایتالیا را دریافت کرد.^[۱۷]

فعالیت[ویرایش]

در سال ۱۹۸۶، برادر گالاس، نمایشنامه نویس فیلیپ-دیمیتری گالاس، بر اثر ایدز درگذشت و این باعث الهام بخشیدن او به عضویت در گروه فعال ایدز ACT UP شد.^[۱۸]^[۱۹]

منابع فرهنگی[ویرایش]

از گالاس در کتاب زندگینامه مایکل کوستو یک در چهار (۱۹۸۷) که از فرم ژورنالی برای روایت داستان نویسنده برای سال ۱۹۸۶ استفاده می‌کند، زمانی که او به عنوان سردبیر هنری در ایستگاه تلویزیونی کانال ۴ انگلیس کار می‌کرد، نام برد. . نام گالاس به‌طور مستقیم در کتاب وجود ندارد، اما در مکالمه بین نویسنده و صاحب برچسب موسیقی چندین اشاره به او انجام شده‌است.

تأثیرات[ویرایش]

گالاس از هنرمندان متعددی به عنوان هنرمندان تأثیرگذار بر موسیقی خود نام برد، از جمله ماریا کالاس ، آنت پیکاک، پتی واترز، جان لی هوکر، جانی کش، ری چارلز و جیمی هندریکس.^[۱۴] او علاوه بر این بسیار تحت تأثیر سبک‌های آواز یونان و خاورمیانه و همچنین موسیقی بلوز قرار دارد.^[۷] گالاس همچنین از کمدین دان ریکلس، که او را «قهرمان من» نامیده‌است، و همچنین کار شاعرانی مانند آنری میشو و گئورگ‌هایم الهام گرفته‌است.^[۲۰]^[۲۱]^[۲۲]

منابع[ویرایش]

↑ "Diamanda Galás". آل‌میوزیک. Retrieved September 8, 2011.
↑ Kenny, Glenn; Robbins, Ira. "TrouserPress.com :: Diamanda Galas". TrouserPress.com. Retrieved July 21, 2016.
↑ ^۳٫۰ ^۳٫۱ Batchelder, Edward (November 1, 2003). "Diamanda Galás: The Politics of DIsquiet". New Music USA. Retrieved September 9, 2019.
↑ Lange, Shane (2016). "Setting in the East: Diamanda Galas on Women and Real Horror". Dark Media. Retrieved 25 September 2020.
↑ Penman, Ian (2000). "Matters of Life and Death". Wire. 190/191: 58–59.
↑ Gray, Louise (May 2020). "Gospels for the Sick". Wire. 435: 42. She is, like Maria Callas was, a soprano sfogato, which means that she has access to a wider octave range, timbre and colour than conventional sopranos.
↑ ^۷٫۰ ^۷٫۱ Galás, Diamanda. Defixiones, Will & Testament Interview in Italy. Retrieved 2013-01-09 ویدئو در یوتیوب
↑ "Diamanda Galás, Still Wild and Primal, Returns to the New York Stage".
↑ Varga, George (March 1, 2004). "Diamanda Galás roars back with two new albums. 'Do I still scare people?' she asks. 'Yes.'". یو-تی سان دیگو.
↑ Fischer, Toobias (24 August 2005). "Interview with Diamanda Galás". tokafi. Retrieved 21 December 2020.
↑ "Diamanda Galas". Hellenism.net. Retrieved September 9, 2019.
↑ "Dr Georgianna K. Galás". The San Diego Union Tribune. 2 December 2018.
↑ Diamanda Galás. Interview in kultur & nöje. Sweden. April 1, 2011. ویدئو در یوتیوب
↑ ^۱۴٫۰ ^۱۴٫۱ Varga, George (March 1, 2004). "Diamanda Galás roars back with two new albums. 'Do I still scare people?' she asks. 'Yes.'". یو-تی سان دیگو.
↑ Penman, Ian (2000). "Matters of Life and Death". Wire. 190/191: 58–59.
↑ Brown, Harley (13 March 2017). "Diamanda Galás on the Personal and Political Impulses That Define Her Singular Career". Retrieved 24 September 2020.
↑ "Antiwar Songs (AWS) – Diamanda Galás". www.antiwarsongs.org (به انگلیسی). Retrieved 2017-11-05.
↑ Hsu, Hua (April 3, 2017). "Diamanda Galás, Lounge Singer in a World on Fire". The New Yorker. Retrieved 2017-10-27.
↑ Price, Jessica (April 7, 2017). "SGN – Seattle Gay News – Page 27 – Going all the way: Diamanda Galás – Friday, April 7, 2017 – Volume 45 Issue 14". www.sgn.org. Archived from the original on 9 September 2018. Retrieved 2017-10-27.
↑ Weingarten, Christopher R. (January 19, 2017). "Diamanda Galas: Hear Apocalyptic 'O Death' From Her First LP in Years". Archived from the original on 31 January 2018. Retrieved 22 March 2021.
↑ Montoro, Philip. "Diamanda Galas on the death of Whitney Houston".
↑ Payne, John (March 2008). "Vengeance Is Hers: A Conversation with Diamanda Galás". Arthur.

خواندن بیشتر[ویرایش]

Anon. "The Woman who knows too much: A conversation with Diamanda Galás, avenging queen of the damned". Bluefat.com. March 2008.
Anon. "Interview with Diamanda Galás بایگانی‌شده در ۲۰۱۰-۱۰-۰۶ توسط Wayback Machine". Hellenism.net. July 2009.
Batchelder, Edward. "Diamanda Galás: The Politics of Disquiet". People & Ideas in Profile. New Music Box. November 1, 2003. Interview and accompanying video.
Fischer, Tobias. "Interview with Diamanda Galás". tokafi. August 24, 2005.
Golden, Barbara. "Conversation with Diamanda Galás". 12.2 — Conversations at the 'Crack o’ Dawn'. eContact!. April 2010. Montréal: CEC.
Zanchi, Luca. Lamentazione e Maledizione. Una Introduzione a Diamanda Galàs (Lamentation and Curse. An Introduction to Diamanda Galàs). Roma: Aracne, 2014.

پیوند به بیرون[ویرایش]

[1] "Diamanda Galás". آل‌میوزیک. Retrieved September 8, 2011.

[Trouser_Press-2] Kenny, Glenn; Robbins, Ira. "TrouserPress.com :: Diamanda Galas". TrouserPress.com. Retrieved July 21, 2016.

[:1-3] ۳٫۰ ^۳٫۱ Batchelder, Edward (November 1, 2003). "Diamanda Galás: The Politics of DIsquiet". New Music USA. Retrieved September 9, 2019.

[:2-4] Lange, Shane (2016). "Setting in the East: Diamanda Galas on Women and Real Horror". Dark Media. Retrieved 25 September 2020.

[:v3-5] Penman, Ian (2000). "Matters of Life and Death". Wire. 190/191: 58–59.

[:5-6] Gray, Louise (May 2020). "Gospels for the Sick". Wire. 435: 42. She is, like Maria Callas was, a soprano sfogato, which means that she has access to a wider octave range, timbre and colour than conventional sopranos.

[defixiones-7] ۷٫۰ ^۷٫۱ Galás, Diamanda. Defixiones, Will & Testament Interview in Italy. Retrieved 2013-01-09 ویدئو در یوتیوب

[8] "Diamanda Galás, Still Wild and Primal, Returns to the New York Stage".

[xsandiegouniontribune.com-9] Varga, George (March 1, 2004). "Diamanda Galás roars back with two new albums. 'Do I still scare people?' she asks. 'Yes.'". یو-تی سان دیگو.

[10] Fischer, Toobias (24 August 2005). "Interview with Diamanda Galás". tokafi. Retrieved 21 December 2020.

[11] "Diamanda Galas". Hellenism.net. Retrieved September 9, 2019.

[12] "Dr Georgianna K. Galás". The San Diego Union Tribune. 2 December 2018.

[Diamanda_Galás_2011-13] Diamanda Galás. Interview in kultur & nöje. Sweden. April 1, 2011. ویدئو در یوتیوب

[sandiegouniontribune.com-14] ۱۴٫۰ ^۱۴٫۱ Varga, George (March 1, 2004). "Diamanda Galás roars back with two new albums. 'Do I still scare people?' she asks. 'Yes.'". یو-تی سان دیگو.

[:3-15] Penman, Ian (2000). "Matters of Life and Death". Wire. 190/191: 58–59.

[16] Brown, Harley (13 March 2017). "Diamanda Galás on the Personal and Political Impulses That Define Her Singular Career". Retrieved 24 September 2020.

[17] "Antiwar Songs (AWS) – Diamanda Galás". www.antiwarsongs.org (به انگلیسی). Retrieved 2017-11-05.

[hsu2017-18] Hsu, Hua (April 3, 2017). "Diamanda Galás, Lounge Singer in a World on Fire". The New Yorker. Retrieved 2017-10-27.

[19] Price, Jessica (April 7, 2017). "SGN – Seattle Gay News – Page 27 – Going all the way: Diamanda Galás – Friday, April 7, 2017 – Volume 45 Issue 14". www.sgn.org. Archived from the original on 9 September 2018. Retrieved 2017-10-27.

[20] Weingarten, Christopher R. (January 19, 2017). "Diamanda Galas: Hear Apocalyptic 'O Death' From Her First LP in Years". Archived from the original on 31 January 2018. Retrieved 22 March 2021.

[21] Montoro, Philip. "Diamanda Galas on the death of Whitney Houston".

[22] Payne, John (March 2008). "Vengeance Is Hers: A Conversation with Diamanda Galás". Arthur.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

[۱۱]

[۱۲]

[۱۳]

[۱۴]

[۱۵]

[۱۶]

[۱۷]

[۱۸]

[۱۹]

[۲۰]

[۲۱]

[۲۲]