درگاه:ادبیات فارسی/اساطیر/۲

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

فریدون یکی از شخصیت‌های اساطیری ایران است. او پادشاه پیشدادی بود که بر پایه شاهنامه فردوسی پسر آبتین و از تبار جمشید بود و با یاری کاوه آهنگر بر ضحاک ستمگر چیره شد و او را در کوه دماوند زندانی کرد. سپس خود پادشاه جهان گشت. فریدون در پایان خسروانی جهان را میان سه پسرش سلم، تور و ایرج بخشید. او ایران را به ایرج داد، ولی سلم و تور نیرنگ کردند و ایرج را به کشتند. فریدون پس از آگاهی از این رخداد ایران را به منوچهر، نوه ایرج داد.

«فریدون فرخ فرشته نبود/ز مشک و ز عنبر سرشته نبود»
«بداد و دهش یافت آن نیکوئی/تو داد و دهش کن فریدون توئی»
شاهنامه