دختر تلفنی
دختر تلفنی یا زن تن‌فروش با قرار ملاقات از طریق تماس با شماره تلفن، یک کارگر جنسی است که بر خلاف زنان خیابانی خدمات جنسی خود را در معابر عمومی همچون خیابان‌ها یا در جاهایی همچون روسپی‌خانه ها عرضه نمی‌کند.[۱] بلکه مشتری می‌بایست برای دریافت خدمات جنسی با وی یا فرد یا مرکزی که او را استخدام کرده‌اند تماس تلفنی بگیرد و پس از گرفتن وقت قبلی وی را در خانه خود یا هر کجا که مایل باشد دیدار کند.
دختران تلفنی گاهی خدماتشان را بر روی کارت‌های کوچک یا در مجله‌ها تبلیغ می‌کنند و در مواردی از یک قواد برای تبلیغ و ارائه خدمات استفاده می‌کنند.[۲] گاهی نیز ممکن است مشتری به سبب فقدان مکان به محل اقامت یک دختر تلفنی برود.
بهره‌گیری از اینترنت[ویرایش]
با آمدن اینترنت بسیاری از دختران تلفنی برای خود وب‌سایت‌هایی نیز دائر نموده‌اند.[۱] امروزه اینترنت به مهم‌ترین ابزار مشتریان برای دریافت خدمات جنسی بدل شده‌است.[۳][۴][۵]
جستارهای وابسته[ویرایش]
- روسپی‌گری مردانه ("پسر تلفنی")
- یادداشت‌های محرمانه یک دختر تلفنی، یک سریال تلویزیونی انگلیسی بر اساس کتاب‌هایی از بل دو ژور.
- تن‌فروشی اینترنتی
منابع[ویرایش]
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ «Is the number of trafficked call girls a myth?» (به انگلیسی). ۲۰۰۹-۰۱-۰۹. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۲-۲۹.
- ↑ Diane Taylor, Nice and sleazy does it, The Guardian (Thursday 11 May 2000).
- ↑ Richtel, Matt (17 June 2008). "Sex Trade Monitors a Key Figure's Woes". The New York Times.
- ↑ "A consumer guide to prostitutes is a click away". MSNBC. Retrieved 11 April 2010.
- ↑ "Several comfortable steps ahead of the law". MSNBC. Retrieved 11 April 2010.
پیوند به بیرون[ویرایش]
- "زن ساعتی ۲٬۰۰۰ دلاری" نوشته مارک جاکوبسون، مجله نیویورک، ۱۸ ژوئیه ۲۰۰۵.
