خوشه سیمرغ

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
خوشه سیمرغ
خوشهٔ سیمرغ، در این تصویر ترکیبی چندوجهی از پرتو ایکس و نور مرئی مشاهده می‌شود. به دو چالهٔ بیرونی و وسیع توجه کنید که به صورت حفره‌های بزرگ در گسیل (انتشار) آبی دیده می‌شوند. حفره‌های داخلی کمتر مشخص در سمت راست بالا و پایین سمت چپ کهکشان مرکزی، درخشان‌ترین جرم در تصویر هستند[۱]
اطلاعات رصدی مبدا (مبدأ[۲])
صورت(های) فلکیسیمرغ
بُعد23h 44m 40.9s[۲]
مِیل‏ 54″ 41′ ‎−42°[۲]
درخشان‌ترین عضوPhoenix A (mag 18.2)[۲][۳]
شمار اعضا42[۲]
انتقال به سرخ0.597[۴]
فاصله
(فاصله همراه)
۱٫۷۹ گیگاپارسک (۵٫۸ گیگا سال نوری)
(light-travel distance),
۲٫۶۲۸ گیگاپارسک (۸٫۵۷ گیگا سال نوری)
(present comoving distance)[۳]
جرم پیوندی۱٫۲۶–۲٫۵×نام اعداد بزرگ[۴] M
نام‌های دیگر
سیمرغ خوشه کهکشانی، تلسکوپ قطب جنوب-خوشه کهکشانی مبدأ بعد میل، SPT-CL J2344-4243[۵]
همچنین ببینید: گروه کهکشانی، خوشه کهکشانی، فهرست خوشه‌های کهکشانی

خوشه سیمرغ (به انگلیسی: Phoenix Cluster) یا خوشهٔ ققنوس، یک خوشه کهکشانی عظیم است که در صورت فلکی جنوبی سیمرغ واقع شده‌است. در ابتدا و در سال ۲۰۱۰ طی یک بررسی ۲۵۰۰ درجه مربعی از پهنه آسمان جنوبی با استفاده از اثر سونیائف زلدوویچ توسط تلسکوپ قطب جنوب شناسایی شد.[۵] این خوشه یکی از پُرجرم‌ترین خوشه‌های کهکشانی شناخته‌شده‌است. جرم خوشه سیمرغ برابر با M 2‎×۱۰۱۵[۴] و همچنین، درخشان‌ترین خوشهٔ پرتو ایکس کهکشانی کشف‌شده‌است که بیش از هر خوشهٔ بزرگ و شناخته‌شدهٔ دیگر، مولد پرتو ایکس می‌باشد.[۴]

خوشهٔ سیمرغ در فاصلهٔ ۸/۵۷ میلیارد سال نوری از زمین قرار دارد. در حدود ۴۲ کهکشان عضو نیز در حال‌حاضر در پایگاه داده‌های نجومی سیمباد فهرست شده‌اند[۲] اما با این احوال، تعداد واقعی ممکن است فراتر از این مقدار و در حدود ۱۰۰۰ کهکشان باشد.[۶] خوشهٔ سیمرغ اولین مرتبه توسط آر. ویلیامسن و همکاران وی در طی بررسی توسط تلسکوپ قطب جنوب، در قطب جنوب گزارش شد.[۵] این خوشه یکی از ۲۶ خوشهٔ کهکشانی بود که در حین همین بررسی شناسایی شد. کشف این خوشه در فرکانس‌های میان ۱۵۰/۹۵ و ۲۲۰ گیگاهرتز صورت پذیرفت. ۱۴ خوشهٔ از این کهکشان‌ها پیش‌تر شناسایی شده بودند در حالی‌که ۱۲ مورد از جمله همین خوشهٔ سیمرغ در زمرهٔ اکتشافات جدید بودند و این اکتشاف، اثبات کرد که خوشهٔ سیمرغ دارای بیشترین درخشندگیِ پرتو ایکس در میان همهٔ خوشه‌های شناخته‌شدهٔ پیشین است. این خوشه حاوی بزرگ‌ترین سیاه چاله شناخته شده‌است.[۵]

منابع[ویرایش]

  1. Phoenix Cluster: A Fresh Perspective on an Extraordinary Cluster of Galaxies[۱]
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ ۲٫۳ ۲٫۴ ۲٫۵ "NAME Phoenix Cluster". سیمباد. Centre de données astronomiques de Strasbourg.
  3. ۳٫۰ ۳٫۱ NASA/IPAC Extragalactic Database; Results for Phoenix A [۲]
  4. ۴٫۰ ۴٫۱ ۴٫۲ ۴٫۳ M. McDonald, et al. ; "A Massive, Cooling-Flow Induced Starburst in the Core of a Highly Luminous Galaxy Cluster", Nature, Aug 2012
  5. ۵٫۰ ۵٫۱ ۵٫۲ ۵٫۳ R. Williamson, et al. ; "An SZ-selected sample of the most massive galaxy clusters in the 2500-square-degree South Pole Telescope survey", arXiv, 6 January 2011, آرخیو:1101.1290
  6. Powerful Black Hole at Heart of Phoenix Cluster’s Central Galaxy Surprises Astronomers [۳]

پیوند به بیرون[ویرایش]