خط آهن حجاز

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
خط آهن حجاز
ایستگاه اول خط راه‌آهن حجاز، دمشق
اطلاعات کلی
موقعیتجنوب سوریه، اردن، شمال عربستان سعودی
پایانهدمشق
مدینه
عملکرد
گرداننده‌ها
تاریخچه
گشایش۱۹۰۸ (۱۹۰۸)
بسته شدن۱۹۲۰ (۱۹۲۰)
فنی
طول ریل۱٬۳۲۰ کیلومتر (۸۲۰ مایل)
اندازه ریل۱٬۰۵۰ mm (3 ft 5 1132 in)
کمینه شعاع۱۰۰ متر (۳۲۸ فوت)
بیشینه شیب۱٫۸ در هزار (۰٫۱۸ نماد درصد)
The railway in 1908

خط راه‌آهن حجاز (به عربی: الخط الحديدي الحجازي) نام مسیر ریلی در خاورمیانه بود که از دمشق تا مدینه از طریق گذشتن از سرزمین حجاز امتداد داشت و زمان سفر حج را از ۴۰ روز به ۵ روز کاهش می‌داد.[۱] مسیر فرعی راه‌آهن حجاز، شهر حیفا را به سوریه و سرزمین‌های عربی دیگر مرتبط می‌کرد.[۲] خط راه‌آهن حجاز از سال ۱۹۰۰ تا ۱۹۰۸ میلادی، به فرمان سلطان عبدالحمید دوم، سلطان عثمانی و با هدف اصلی «انتقال زائرین حج به‌شکلی امن»[۳] و به طول ۱۳۰۰ کیلومتر احداث شد.[۴] هدف مهم دیگر احداث این خط آهن، بهبود یکپارچگی اقتصادی و سیاسی مناطق عرب نشین دوردست با دولت عثمانی و تسهیل انتقال نیروهای نظامی بوده‌است.

کنسرسیوم ساخت خط راه‌آهن حجاز[ویرایش]

نقشه شبکه راه آهن امپراطوری عثمانی در آستانه جنگ جهانی اول

سلطان عبدالحمید دوم، پادشاه عثمانی مخارج ساخت خط راه‌آهن حجاز را با اختصاص وقف تأمین کرد به طوری که در موقع اتمام این پروژه تمام هزینه آن پرداخت شده بود. مهندسین آلمانی پروژه ساخت خط راه‌آهن حجاز را برعهده گرفتند. فولاد مورد نیاز ساخت خط آهن از بلژیک تأمین می‌شد و سپاه عثمانی مسئولیت حفاظت و تدارکات راه‌آهن حجاز را برعهده داشت.[۵]

تخریب[ویرایش]

در طول جنگ جهانی اول، بخشی از مسیر خط حجاز توسط توماس ادوارد لورنس، مشهور به «لورنس عربستان» تخریب و نابود شد.[۵]

نگارخانه[ویرایش]

جستارهای وابسته[ویرایش]

پانویس[ویرایش]