حسین نقره‌کار شیرازی
حسین نقره‌کار شیرازی | |
|---|---|
| سفیر ایران در نروژسفیر آکردیته ایران در ایسلند | |
| دوره مسئولیت ۲۹ آذر ۱۳۷۸[۱] – ۱۰ آذر ۱۳۸۳[۲] | |
| رئیس‌جمهور | سید محمد خاتمی |
| پس از | جواد کچوئیان (به عنوان کاردار موقت) |
| پیش از | عبدالرضا فرجی‌راد |
| سفیر ایران در اتریش | |
| دوره مسئولیت آبان ۱۳۶۶[۳] – آبان ۱۳۷۰ | |
| رئیس‌جمهور | اکبر هاشمی رفسنجانی |
| پس از | محمد کیارشی (به عنوان کاردار موقت) |
| پیش از | مهدی صفری |
| استاندار فارس | |
| دوره مسئولیت ۲۸ تیر ۱۳۶۳ – ۲۵ خرداد ۱۳۶۵ | |
| نخست‌وزیر | میرحسین موسوی |
| پس از | نعمت‌الله تقاء |
| پیش از | محمدجعفر نجفی علمی |
| اطلاعات شخصی | |
| زاده | ۱۳۲۶ (۷۶–۷۷ سال) شیراز، ایران |
| تحصیلات | مدیریت (بازرگانی؛ اداری) |
| محل تحصیل | مدرسه عالی بازرگانیدانشگاه اکلاهمای مرکزیدانشگاه تیلبرگ |
حسین نقره‌کار شیرازی (زاده ۱۳۲۶ شیراز) سیاستمدار، دیپلمات، بازرگان و مدیر اجرایی ایرانی است، که آخرین سمت وی معاون رئیس‌کل بانک مرکزی در امور حقوقی و مجلس بود.[۴] وی دانش‌آموخته کارشناسی بازرگانی از مدرسه عالی بازرگانی تهران، کارشناسی ارشد مدیریت اداری از دانشگاه ایالتی جنوبی شرقی اکلاهما و دکترای مدیریت بازرگانی از دانشگاه تیلبرگ (دانشگاه تربیت مدرس) است[۵] و فعالیت شغلی خود را از دهه ۱۳۵۰ در مؤسسه حسابرسی دقیق آغاز کرد.
نقره‌کار شیرازی پس از وقوع انقلاب ۱۳۵۷، فعالیت سیاسی خود را آغاز نمود و ابتدا به وزارت بازرگانی رفت و تا سال ۱۳۶۳ در سمت‌هایی چون معاون وزیر و قائم‌مقام وزیر بازرگانی فعالیت نمود و در دوره کوتاهی نیز سرپرستی این وزارتخانه را برعهده داشت. او در دولت سوم، از ۱۳۶۳ تا ۱۳۶۵ برای نزدیک به دو سال، استاندار فارس بود.[۶]
وی در سال ۱۳۶۶ به وزارت امور خارجه نقل مکان کرد و تا سال ۱۳۷۰ به عنوان سفیر ایران در اتریش فعالیت می‌کرد. وی از ۱۳۷۸ تا ۱۳۸۳ نیز سفیر ایران در نروژ بود. نقره‌کار شیرازی در سال ۱۳۸۳ با انتقال به وزارت نفت، برای مدت یک سال، ریاست هیئت مدیره شرکت بازرگانی نفت ایران (نیکو) را برعهده داشت.[۷] وی از ۱۳۸۵ تا ۱۳۸۶ مشاور مدیرعامل شرکت ملی نفت ایران بود و در فاصله سال‌های ۱۳۸۶ تا ۱۳۸۹ نیز معاونت امور بین‌الملل وزارت نفت را برعهده داشت.[۸] نقره‌کار شیرازی در دو دوره متفاوت، در مجموع ۷ سال عضویت هیئت رئیسه اتاق بازرگانی، صنایع و معادن را نیز برعهده داشته‌است.[۹]
منابع[ویرایش]
- ↑ «سفیر جدید جمهوری اسلامی ایران در نروژ تعیین شد». ایرنا. ۲۹ آذر ۱۳۷۸.
- ↑ «سفیر جمهوری اسلامی ایران در نروژ و ایسلند منصوب شد». ایسنا. ۱۰ آذر ۱۳۸۳.
- ↑ علی‌بابائی، غلامرضا (۱۳۷۵). تاریخ سیاست خارجی ایران: از شاهنشاهی هخامنشی تا به امروز. تهران: درسا. ص. ۷۴۲.
- ↑ «امیرحسین طیبی فرد معاون حقوقی و امور مجلس بانک مرکزی شد». بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران. بایگانی‌شده از اصلی در ۴ دسامبر ۲۰۱۸. دریافت‌شده در ۲۰۱۸-۱۲-۰۴.
- ↑ «۴ معاون اصلی رئیس کل بانک مرکزی ۳۰ سال خدمت را پر کردند!». خبرگزاری تسنیم. ۱۶ دی ۱۳۹۵.
- ↑ «استانداران سابق فارس». استانداری فارس. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۹ ژوئیه ۲۰۱۸.
- ↑ «اسامی سفرای ایران در اتریش». وزارت امور خارجه ایران. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۹ ژوئیه ۲۰۱۸.
- ↑ «معاونان امور بین‌الملل و برنامه‌ریزی وزارت نفت منصوب شدند». شانا. ۲۹ مرداد ۱۳۸۶.
- ↑ «نقره کار شیرازی: مسوولیت اجرایی در اتاق ایران را نمی‌توانم بپذیرم». روزنامه دنیای اقتصاد.
| مناصب سیاسی | ||
|---|---|---|
| پیشین: نعمت‌الله تقاء |
استاندار فارس ۱۳۶۵–۱۳۶۳ |
پسین: محمدجعفر نجفی علمی |
| پیشین: محمد شریعتمداری |
قائم‌مقام وزیر بازرگانی ۱۳۷۶–۱۳۷۲ |
انحلال عنوان |
| بدون متصدی آخرین تصدی توسط: محمدهادی نژادحسینیان
|
معاون امور بین‌الملل و بازرگانی وزیر نفت ۱۳۸۹–۱۳۸۶ |
پسین: احمد خالدی |
| مناصب دیپلماتیک | ||
| پیشین: محمد کیارشی به عنوان کاردار موقت |
سفیر ایران در اتریش ۱۳۷۰–۱۳۶۶ |
پسین: مهدی صفری |
| پیشین: جواد کچوئیان به عنوان کاردار موقت |
سفیر ایران در نروژسفیر آکردیته ایران در ایسلند ۱۳۸۳–۱۳۷۸ |
پسین: عبدالرضا فرجی‌راد |
| سِمَت‌های علمی | ||
| پیشین: علیرضا دیهیم |
رئیس دانشکده روابط بین‌الملل وزارت امور خارجه ۱۳۷۲–۱۳۷۰ |
پسین: ؟ |
| مناصب تجاری | ||
| پیشین: جواد مصدقی |
دبیرکل اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی ایران ۱۳۹۴–۱۳۹۰ |
پسین: احمد فیاض‌بخش |
| مناصب حکومتی | ||
| پیشین: حسین حبیبی |
معاون حقوقی و امور مجلس رئیس کل بانک مرکزی ایران ۱۳۹۷–۱۳۹۴ |
پسین: امیرحسین طیبی‌فرد |