جان وایترو

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
جان وایترو
زادهٔ۲۰ ژانویهٔ ۱۹۵۲ ‏(۷۲ سال)
ژوهانسبورگ
ملیتآفریقای جنوبی
تحصیلاتمدرسه بدفورد
محل تحصیلدانشگاه کاردیفدر کاردیف، ولز
دانشگاه یورک
آفریقای جنوبی
فرزندان۳

جان وایترو (انگلیسی: John Witherow؛ زادهٔ ۲۰ ژانویهٔ ۱۹۵۲) ویراستار و روزنامه‌نگار و سردبیر روزنامه انگلیسی تایمز از سال ۲۰۱۳ است.[۱] وی پیش از این به‌عنوان روزنامه‌نگار با رویترز همکاری می‌کرد. در سال ۱۹۸۰ به نیوز اینترنشنال پیوست و در ۱۹۹۴ سردبیر روزنامه ساندی تایمز شد.

زندگی‌نامه[ویرایش]

جان وایترو در ژوهانسبورگ، آفریقای جنوبی به دنیا آمد. او در اواسط دهه ۱۹۵۰ قبل از عزیمت به ملبورن، استرالیا در اواخر دهه ۱۹۵۰، به بریتانیا مهاجرت کرد. وی در اوایل دهه ۱۹۶۰ به بریتانیا بازگشت و در آنجا در مدرسه بدفورد، انگلستان و دانشگاه یورک تحصیل کرد.

زندگی حرفه‌ای[ویرایش]

وایترو حرفه خود را با سرویس جهانی بی‌بی‌سی در نامیبیا آغاز کرد.[۲]

در سال ۱۹۷۷ وایترو پس از دانشگاه، وایترو به عنوان کارآموز در خبرگزاری رویترز پذیرفته شد و به دانشکده روزنامه‌نگاری کاردیف فرستاده شد.[۳] وی سپس به رویترز بازگشت و در لندن و مادرید به حرفه روزنامه‌نگاری مشغول شد و در۱۹۸۰ به عنوان خبرنگار تایمز به این رسانه منتقل شد.[۴]

وایترو در روزنامه تایمز، به پوشش خبری جنگ ایران - عراق و فالکلند پرداخت.[۵]

در سال ۱۹۸۲، وایترو برای تهیه گزارشی از جنگ فالکلند به ناو هواپیمابر شکست ناپذیر اعزام شد.[۶]

پس از سقوط بندر استنلی در ژوئن ۱۹۸۲، وی با هواپیمای هرکولس با سرویس هوایی ویژه به انگلستان بازگشت. وی کتابی با عنوان «جنگ زمستان»، «فالکلند»، با پاتریک بیشاپ، خبرنگار جنگ روزنامه «آبزرور» نوشت.[۷]

وایترو در سال ۱۹۸۳ تحت سردبیری اندرو نیل به روزنامه ساندی تایمز نقل مکان کرد.[۸] وی در آنجا در چندین سمت از جمله سردبیر دفاع، سردبیر دیپلماتیک، سردبیر خارجی و رئیس بخش خبر خدمت کرد. وایترو پس از جدایی نیل در سال ۱۹۹۴ به عنوان سردبیر انتخاب شد. وی سال بعد در این سمت ابقاء شد.[۹]

در اوایل سال ۲۰۱۳، وایترو به عنوان سردبیر روزنامه تایمز جانشین جیمز هاردینگ شد.[۱۰] مدیران مستقل تایمز انتصاب وی را در سپتامبر همان سال مورد تأیید قرار دادند و روزنامه تایمز در ۲۰۱۴ جایزه مطبوعات را از آن خود کرد.[۱۱]

به گزارش گاردین، مذاکرات بر سر شرایط خروج وایترو به عنوان سردبیر تایمز «مدتی» ادامه داشت و وایترو عمده سال ۲۰۲۲ در مرخصی استعلاجی بود.[۱۲] در این مدت، معاون او تونی گالاگر مسئولیت موقت روزنامه را بر عهده داشت.[۱۳]وایترو در ۲۷ سپتامبر ۲۰۲۲ از سمت سردبیری تایمز کنار رفت تا رئیس روزنامه تایمز شود.[۱۲] گالاگر روز بعد به عنوان جانشین او تأیید شد.[۱۳]

چالش‌ها[ویرایش]

وایترو در اوائل کار سردبیر روزنامه ساندی تایمز شد و در خصوص ادعاهای کاذبی که به مایکل فوت سیاستمدار حزب کارگر نسبت داده بودند که نماینده کاگ‌ب است پرداخت و مقاله‌ای در این خصوص منتشر کرد.[۱۴] در ۲۰۱۰ وایترو که تلاش داشت از یک منتقد به نام گیل حمایت کند، کلر با لیدینگ در یک مناظره تلویزیونی او را «دایک روی دوچرخه» خواند.[۱۵] وایترو در واکنش به این اظهار نظر گفت به نظرم برخی از اعضای جامعه دگرباشان باید خود را به عنوان قربانی ندیده و مانند هر گروه معقول دیگری آنچنان که مورد قبول جامعه است رفتار کنند. و جنسیت یک شخص نیابد به او استاتوی حفاظت شده بدهد که در این رابطه با لیدینگ از کمیسیون شکایت از مطبوعات شکایت کرد و شکایت وی مورد تأیید قرار گرفت.[۱۶]

بعدها در سمت سردبیر تایمز نامه‌هایی از طرف افراد و دانشمندان برجسته انگلستان از جمله لرد کربس و لرد استرن دریافت کرد. که به وی به دلیل ۱۵۰ سال نادیده گرفتن کشف و عوامل گرم شدن هوا و گازهای گلخانه‌ای و هر چیزی که از دستاوردهای فیزیک جوی پنهان مانده انتقاد کردند. در ۲۰۱۶ وایترو در سمت سردبیری روزنامه تایمز نتوانست در صفحه نخست روزنامه حکم تحقیق در مورد فاجعه استادیوم هیلزبورو را پوشش دهد. البته بعداً اعتراف کرد که علت این بود که تونی بارت خبرنگار فوتبال تایمز در اعتراض به شکست آشکار روزنامه استعفا داده بود و برای همین مسابقه را پوشش نداد.[۱۷]

زندگی شخصی[ویرایش]

وایترو از ازدواج با سارا لینتون دارای سه فرزند است.[۱۸]

آثار[ویرایش]

  • Witherow, John & Bishop, Patrick (1982). The Winter War: Falklands Conflict. Quartet Books. ISBN 0-7043-3424-0.
  • Witherow, John & Sullivan, Aidan (1991). The Sunday Times War in the Gulf: A Pictorial History. St. Martin's Press. ISBN 0-312-06706-2.

کتاب‌شناسی- فهرست کتاب[ویرایش]

  • به لحاظ بین‌المللی کی کیه ۲۰۰۴، راتلج. ۲۰۰۳.

منابع[ویرایش]

  1. "Cardiff School of Journalism, Media & Cultural Studies". www.cardiff.ac.uk. Retrieved 2015-11-03.
  2. Greenslade, Roy (2004-01-01). Press Gang: How Newspapers Make Profits from Propaganda. Pan. ISBN 978-0-330-39376-8.
  3. "Cardiff School of Journalism, Media & Cultural Studies". www.cardiff.ac.uk. Retrieved 2015-11-03.
  4. "The editors: John Witherow". Archived from the original on 16 January 2021. Retrieved 4 November 2020.
  5. Greenslade, Roy (2004-01-01). Press Gang: How Newspapers Make Profits from Propaganda. Pan. ISBN 978-0-330-39376-8.
  6. Feron, James (3 July 1982). "British Reporters Tell New Side of Falkland Story". The New York Times. ISSN 0362-4331. Retrieved 2015-10-30.
  7. Witherow, John (1982). The Winter War: Falklands Conflict. Quartet Books.
  8. Summerskill, Ben (27 July 2002). "The Observer profile: Andrew Neil". the Guardian.
  9. "John Witherow :: News Transparency". www.newstransparency.com. Retrieved 2015-11-03.
  10. Torin, Douglas (19 January 2013). "John Witherow is appointed new editor of the Times". BBC News. Retrieved 2015-10-31.
  11. "Press Awards". www.pressawards.org.uk. Archived from the original on 8 March 2016. Retrieved 3 November 2015.
  12. ۱۲٫۰ ۱۲٫۱ Waterson, Jim (27 September 2022). "John Witherow to step down as editor of the Times". The Guardian. Retrieved 27 September 2022.
  13. ۱۳٫۰ ۱۳٫۱ Waterson, Jim (28 September 2022). "Tony Gallagher confirmed as new editor of the Times". The Guardian. Retrieved 1 October 2022.
  14. Williams, Rhys (23 October 2011). "'Sunday Times' pays Foot damages over KGB claim". The Independent. Retrieved 2015-10-30.
  15. Eaton, George (31 July 2010). "Sunday Times under fire over 'dyke' slur against Clare Balding". New Statesman. Retrieved 2015-10-31.
  16. Staff (17 September 2010). "Clare Balding complaint over sexuality is upheld". BBC News. Retrieved 2015-10-31.
  17. Staff (17 September 2010). "Clare Balding complaint over sexuality is upheld". BBC News. Retrieved 2015-10-31.
  18. "The Sunday Times opts for modern and lively - Media news - Media Week". www.mediaweek.co.uk. Retrieved 2015-11-03.

پیوند به بیرون[ویرایش]

مناصب رسانه‌ای
پیشین:
اندرو نیل
ویرایشگر ساندی تایمز
۱۹۹۴–۲۰۱۳
پسین:
مارتین ایونز
پیشین:
جیمز هاردینگ
ویرایشگر تایمز
۲۰۱۳–تاکنون
در حال تصدی