تتراکیس(سیکلوپنتادی‌انیل)اورانیوم(IV)

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
تتراکیس(سیکلوپنتادی‌انیل)اورانیوم(IV)
شناساگرها
شماره ثبت سی‌ای‌اس ۱۲۹۸-۷۶-۶ ✔Y
پاب‌کم ۱۲۹۶۶۵۴۰۴
کم‌اسپایدر ۶۷۰۳۳۵۹۲ N
جی‌مول-تصاویر سه بعدی Image 1
  • [CH-]1C=CC=C1.[CH-]1C=CC=C1.[CH-]1C=CC=C1.[CH-]1C=CC=C1.[U+4]

  • InChI=1S/4C5H5.U/c4*1-2-4-5-3-1;/h4*1-5H;/q4*-۱;+۴
    Key: OQDGQBKHUMGQKF-UHFFFAOYSA-N

خصوصیات
فرمول مولکولی C20H20U
شکل ظاهری بلور قرمز رنگ
به استثنای جایی که اشاره شده‌است در غیر این صورت، داده‌ها برای مواد به وضعیت استانداردشان داده شده‌اند (در 25 °C (۷۷ °F)، ۱۰۰ kPa)
 N
Infobox references

تتراکیس (سیکلوپنتادی‌انیل) اورانیوم (IV)، U(C5H5)4، به اختصار U(Cp)4 نیز نمایش داده می‌شود، یک ترکیب آلی حاوی اورانیوم است که از یک اتم اورانیوم که بین چهار حلقه سیکلوپنتادی‌انید قرار گرفته‌است تشکیل شده‌است.

سنتز و خواص[ویرایش]

تتراکیس (سیکلوپنتادی‌انیل) اورانیوم (IV) اولین بار در سال ۱۹۶۲ توسط ارنست اتو فیشر تهیه شد. وی اورانیوم تتراکلرید را با پتاسیم سیکلوپنتادی‌انید اضافی در بنزن واکنش داد و این کمپلکس را به صورت بلورهای قرمز با بازده ۶ درصد به دست آورد[۱][۲]

UCl4 + 4 KCp → U(Cp)4 + 4 KCl

بلورهای جامد U(Cp)4 در برابر هوا پایدار هستند، اما محلول آن در بنزن به شدت به هوا حساس است.

کاهش U(Cp)4 با فلز اورانیوم، تریس (سیکلوپنتادی‌انیل) اورانیوم (III), U(Cp)3 را به دست می‌دهد.[۱]

منابع[ویرایش]

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ Seyferth, Dietmar (2004-07-01). "Uranocene. The First Member of a New Class of Organometallic Derivatives of the f Elements". اورگانومتالیکس. 23 (15): 3562–3583. doi:10.1021/om0400705. ISSN 0276-7333.Seyferth, Dietmar (2004-07-01). "Uranocene. The First Member of a New Class of Organometallic Derivatives of the f Elements". Organometallics. 23 (15): 3562–3583. doi:10.1021/om0400705. ISSN 0276-7333.
  2. Fischer, Ernst Otto; Hristidu, Yani (1962-04-01). "Notizen: Über Aromatenkomplexe von Metallen LVII. Uran-tetracyclopentadienyl". Zeitschrift für Naturforschung B. 17 (4): 275–276. doi:10.1515/znb-1962-0410. ISSN 1865-7117.