ایزوستنوریا

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

ایزوستنوریا (به انگلیسی: Isosthenuria) اشاره دارد به دفع ادراری که وزن مخصوص (specific gravity) آن نه بیشتر (غلیظ تر) و نه کمتر (رقیق‌تر) از پلاسمای بدون پروتئین است، به‌طور معمول 1.008-1.012.[۱] ایزوستنوریا می تواند منعکس‌کننده آسیب کلیوی /یا نارسایی عملکرد مدولای کلیه باشد.

یک اصطلاح مرتبط با آن هایپوستنوریا (Hyposthenuria) است، جایی که ادرار دارای وزن مخصوص نسبتاً کمی است[۲] هر چند لزوماً مساوی پلاسما نیست؛ بنابراین، بر خلاف ایزوستونوری، این بیماری با نارسایی کلیوی همراه نیست چرا که توبول های کلیه، فیلتراسیون گلومرولی را تغییر داده‌اند.

اهمیت بالینی[ویرایش]

این وضعیت در بیماریهایی مانند نارسایی مزمن و حاد کلیه است که در آن کلیه‌ها قادر به تغلیظ و رقیق کردن ادرار نیستند و بنابراین فیلتراسیون اولیه خون با وجود نیاز به حفظ یا تخلیه آب بر اساس وضعیت هیدراتاسیون بدن بدون تغییر باقی می‌ماند.[۳]

صفت سیکل سل، شکل هتروزیگوت بیماری سلولهای داسی شکل، یک نمای هماتولوژیک طبیعی دارد، اما با ایزوستونوری همراه است.[۴]

جستار‌های وابسته[ویرایش]

  • Hypersthenuria

منابع[ویرایش]

  1. "isosthenuria" at Dorland's Medical Dictionary
  2. "hyposthenuria" at Dorland's Medical Dictionary
  3. De Mais، Daniel (۲۰۰۹). ASCP Quick Compendium of Clinical Pathology. Chicago.
  4. Gupta AK, Kirchner KA, Nicholson R, et al. Effects of alpha-thalassemia and sickle polymerization tendency on the urine-concentrating defect of individuals with sickle cell trait and increased frequency of urinary tract infections J. Clin. Invest. Vol 88, Issue 6, pgs 1963-8. Dec 1991. PMID 1752955 PMC = 295777. DOI = 10.1172/JCI115521