آنتونیو آرنو
آنتونیو آرنو | |
|---|---|
 | |
| وزیر امور اجتماعی | |
| دوره مسئولیت ۳۰ ژانویه ۱۹۷۸ – ۲۹ اوت ۱۹۷۸ | |
| رئیس‌جمهور | آنتونیو رامالو ایانس |
| نخست‌وزیر | ماریو سوارز |
| پس از | Armando Bacelar |
| پیش از | Acácio Pereira Magro |
| اطلاعات شخصی | |
| زاده | آنتونیو دورته آرنو ۲۸ ژانویهٔ ۱۹۳۶ (۸۸ سال) |
| ملیت | پرتغال |
| حزب سیاسی | حزب سوسیالیست |
| محل تحصیل | دانشگاه کویمبرا |
| پیشه | شاعر ادبیات داستانی سیاستمدار |
| تخصص | وکیل |
آنتونیو آرنو (انگلیسی: António Duarte Arnault؛ زادهٔ ۲۸ ژانویهٔ ۱۹۳۶) یک شاعر، نویسنده داستان، مقاله‌نویس، وکیل و سیاستمدار اهل پرتغال است. او وزیر امور اجتماعی در دولت ماریو سوارز بود.
زندگی قبل از سیاست[ویرایش]
آنتونیو آرنو در کویمبرا، متولد شد. او در سال ۱۹۵۹ از دانشگاه کویمبرا فارغ‌التحصیل شد.
زندگی سیاسی[ویرایش]
در سال ۱۹۷۳، همراه با شخصیت‌هایی مانند ماریو سوارز یا سلگادو زنهه، او حزب سوسیالیست را در باد مونستررایفل، آلمان تأسیس کرد. او عضو هیئت مدیره حزب تا سال ۱۹۸۳ بود.
در سال ۱۹۷۵ او در مجلس مؤسسان انتخاب شد که وظیفه تهیه پیش‌نویس قانون اساسی جدید بعد از انقلاب میخک را بر عهده داشت. او همچنین برای چندین بار به عنوان عضو مجلس جمهوری (پرتغال) انتخاب شد.
او در سال ۱۹۷۸ به عنوان وزیر امور اجتماعی انتخاب شد و پس از گذشت تنها هفت ماه، او خدمات بهداشت ملی پرتغال را تأسیس کرد که اولین سیستم بهداشت جهانی در پرتغال بوده‌است.
پس از بازنشستگی از سیاست، هنوز آنتونیو آرنو صدای بانفوذ در کشور پرتغال است.[۱]
فعالیت‌های دیگر[ویرایش]
او رئیس شورای انجمن پرتغال در منطقه کویمبرا بود.
او یک فراماسون است و در سال‌های ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۵ استاد بزرگ Grande Oriente Lusitano بود.
منابع[ویرایش]
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «António Arnault». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۶ اوت ۲۰۱۷.
| عمومی | |
|---|---|
| کتابخانه‌های ملی | |
| سایر | |
 | این یک مقالهٔ خرد یک سیاستمدار است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |