آل صاعد

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

آل صاعد یا خاندان صاعد خاندانی مشهور از عالمان دینی و محدثان و قضات حنفی مذهب که از قرون ۴ تا ۹ قمری در نیشابور، هرات، ری، اصفهان و دیگر نواحی ایران سکونت داشتند. رقابت دو خاندان خجند و صاعدی در اصفهان سبب شد خجندیان با مغولان علیه صاعدیان سازش کنند اما مغولان بعد از ورود به شهر، به هیچ‌یک از این دو خاندان رحم نکردند.[۱]

جستارهای وابسته[ویرایش]

پانویس[ویرایش]

  1. «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۸ اکتبر ۲۰۱۹. دریافت‌شده در ۱۸ اکتبر ۲۰۱۹.

منابع[ویرایش]