هرویگ شوپر: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
ایجاد شده توسط ترجمهٔ صفحهٔ «Herwig Schopper»
برچسب‌ها: استفادهٔ زیاد از تگ یا الگوی سرخط جمع عربی واژگان فارسی ترجمهٔ محتوا ترجمه محتوا ۲
(بدون تفاوت)

نسخهٔ ‏۱ مارس ۲۰۲۰، ساعت ۲۱:۴۸

Herwig Schopper
زادهٔLanškroun, Bohemia, Czech Republic
محل تحصیلUniversity of Hamburg
شناخته‌شده برایFirst polarised proton beam
Circular polarisation of gamma-rays following beta decay
Hadron calorimeter
Superconducting cavities
High energy e-p scattering
جایزه(ها)Carus Medal of the Academy of Sciences Leopoldina (1957)[۱]
Order of Friendship of the Russian Federation (1996)
Great Cross of Merit of the Federal Republic Germany (1989)
Grand Cordon of the Order of Independence (2003)
UNESCO Albert Einstein Gold Medal (2004)
UNESCO Niels Bohr Gold Medal (2005)
AAAS Award for Science Diplomacy (2019) [۲]
پیشینه علمی
شاخه(ها)Optics
Nuclear physics
Particle physics
Accelerator technology
محل کارDESY
CERN
SESAME
University of Erlangen
University of Mainz
University of Karlsruhe
University of Hamburg
استاد راهنماWilhelm Lenz, Rudolf Fleischmann

هرویگ فرانتس شوپر (زاده 28 فوریه 1924) ، یک فیزیکدان تجربی است و از سال 1981 تا 1988 مدیر کل سرن بود . [۳]

زندگینامه

شوپر در لانکرون ، بوهمیا ، در خانواده ای با تبار اتریشی به دنیا آمد. وی دیپلم و دکترای خود را از دانشگاه هامبورگ زیر نظر ویلهلم لنز و رودولف فلیشمان گرفت . در سال 1950-51 او به عنوان دستیار تحقیقاتی با لیز میتنر در استکهلم و در سال 1956-57 در آزمایشگاه کاوندیش زیر نظر اتو رابرت فریش فعالیت داشت. [۴] [۵]

در طول این بورس های تحصیلی ، شوپر در فیزیک هسته ای کار کرد و در نیروی هسته ای ضعیف به شواهد نقض پاریته کمک کرد. او قطبش دایره ای اشعه گاما را به دنبال واپاشی بتا ، که توسط لی و یانگ غیرقابل تصور بود ، اندازه گیری کرد [۶] و در همان آزمایش نشان داد که مارپیچگی های نوترینو و آنتی نوترینو مخالف هستند. بعداً او برای آزمایش تقارن نسبت به زمان ، درگیر آزمایش شد. [۷] در سال 1956، او به دنبال پولز در دانشگاه ارلانگن به انجام پژوهش در اپتیک و فیزیک حالت جامد در لایه های نازک فلزی ادامه داد، البته او این کار را در هامبورگ آغاز کرده بود. همچنین او به همراه Clausnitzer ، اولین منبع پروتون های قطبی توسعه داد. [۸] او در سال 1957 در دانشگاه ارلانگن سخنران خارجی معرفی شد. [۵]

افتخارات و جوایز

مدرک دانشگاهی افتخاری

شوپر مدرک دکترای افتخاری را از: دانشگاه ارلانگن ، دانشگاه ایالتی مسکو ، دانشگاه ژنو ، دانشگاه لندن ، موسسه مشترک تحقیقات هسته ای ( دوبنا ) ، موسسه فیزیک انرژی بالا ( پروتوینو ) و موسسه قبرس ( نیکوزیا ) دریافت کرد. [۹]

جوایز

  • جایزه فیزیک آکادمی علوم و علوم گوتینگن (1957) [۱۰]
  • مدال کاروس آکادمی علوم Leopoldina در هاله (1957)
  • Ritter-von-Gerstner-Medal (1978)
  • GroßerSudetendeutscherKulturpreis (1984)
  • جایزه گلدن پلات آکادمی دستاورد آمریکا (1985) (1985)
  • مدال طلای انستیتوی ویزمن (اسرائیل) با CERN (1985)
  • Grosses Bundesverdienstkreuz از جمهوری فدرال آلمان (1989)
  • مدال ویلهلم اگزر (اوستریش) (1991)
  • مدال یادبود JEPurkyne آکادمی علوم چک (1994)
  • دستور دوستی فدراسیون روسیه اعطا شده توسط رئیس جمهور یلتسین (1996)
  • اعظم کوردن سفارش استقلال اعطا شده توسط ملک عبدالله دوم اردن (2003)
  • مدال تیت از انستیتوی فیزیک آمریکا (2003) [۱۱]
  • مدال طلای آلبرت انیشتین یونسکو ، دانمارک (2004) [۱۲]
  • مدال نقره شورای بین المللی SESAME (2004)
  • مدال طلای یونسکو نیلز بور (2005) [۱۳]
  • مدال افتخار وزیر آموزش پرتغال و آموزش عالی (2009)
  • مدال فیزیک درجه یک انجمن بدنی چک و اتحادیه ریاضیدانان و فیزیکدانان چک (2010)
  • صلیب بزرگ سفارش شایستگی جمهوری قبرس (2012)
  • سوزن افتخار طلایی DESY (هامبورگ) (2013)
  • جایزه AAAS برای دیپلماسی علوم (2019) [۲] [۱۴]

عضویت

انتشارات و کتابها

انتشارات علمی

شوپر بیش از 200 انتشار در زمینه اپتیک ، فیزیک هسته ای ، فیزیک ذرات ابتدایی و فناوری شتاب دهنده نوشت. برخی از مهمترین آثار عبارتند از:

  • Fleischmann R. and H. Schopper ، تعیین ثابتهای نوری و ضخامت لایه لایه های جاذب با استفاده از اندازه گیری تغییر فاز مطلق Z.Physik 129.285 (1951) (اولین روش برای اندازه گیری فاز مطلق بر بازتاب نور بر روی لایه های فلزی نازک)
  • H. Schopper ، تفسیر ثابتهای نوری فلزات قلیایی ، Z.Pyysik 135 ، 163 (1953) (رفتار نوری غیر طبیعی لایه های فلز نازک قلیایی به وضعیت جسمی خاصی از فلز نیاز ندارد)
  • H. Schopper ، قطبی شدن مدور پرتوهای گاما: اثبات بیشتر برای عدم موفقیت برابری در فروپاشی بتا ، فیل. مگ 2 ، 710 (1957) (یکی از آزمایشاتی که توسط لی و یانگ پیشنهاد شده است ، اما غیرممکن است. در این آزمایش برای اولین بار نشان داده شد که حراست نوترینو و آنتی توتینو مخالف است. )
  • G. Clausnitzer ، R. Fleischmann و H. Schopper ، تولید یک پرتوی اتم هیدروژن با چرخش هسته ای موازی ، Z.Physik 144 ، 336 (1956)
  • H. Schopper and S. Galster ، قطبش مدور برنجهای داخلی و خارجی ، Nucl. بدن 6 ، 125 (1958) (اولین اندازه گیری قطبی سازی دایره ای از Bremsstrahlung داخلی پوسیدگی بتا)
  • J. Halbritter ، R. Hietschold، P. Kneisel، and H. Schopper، تلفات کوپلینگ و اندازه گیری مقادیر Q از حفره های ابررسانا ، گزارش KFK کارلسروهه 3 / 86-6 (1968) (انتشار اولیه مطالعه ابررسانایی حفره ها برای سرعت بخشیدن به ذرات)
  • RM Littauer ، H. Schopper ، RR Wilson ، خواص الکترومغناطیسی پروتون و نوترون ، Phys. احیاء برگه 6 ، 286 (1961) ، فیزیک. احیاء برگه 7 ، 141 (1961) و 7 ، 144 (1961) (اندازه گیری عوامل شکل هسته ای ، بهبود اولین اندازه گیری ها توسط R. Hofstadter)
  • بهراند و همکاران ، پراکندگی الکترون-پروتون الاستیک در حرکات تا 110 فرمی -2 ، نوو انتقال می دهد. Cim 48.140 (1967)
  • J. Engler ، W. Flauger، AS. Gibbard ، F. Mönnig، K. Runge and H. Schopper ، طیف سنج جذب کل برای اندازه گیری انرژی ذرات پر انرژی ، نوکل. ساز مت 106 ، 189 (1973) (اولین استفاده و بهینه سازی یک "دماسنج هادرون")
  • V. Boehmer و همکاران ، پراکندگی الاستیک نوترون-پروتون از 10 تا 70 GeV / c ، نوکل. بدن B91 ، 266 (1975) و انتشارات دیگر (پراکندگی نوترون-پروتون در انرژی های بالا ، ISR در سرن و در انستیتوی فیزیک انرژی بالا در پروتوینو ، روسیه)
  • همکاری L3 ، تولید Upsilon در پوسیدگی Z ، فیزیک. برگه ب 413 ، 167 (1997) و تولید سنگ کوارکونیوم سنگین در پوسیدگی Z ، CERN-PPE / 92-99 و Phys. برگه ب (شوپر نویسنده اصلی این انتشارات بود)
  • H.Schopper ، نور SESAME: یک رویا به واقعیت تبدیل می شود ، La Rivista del Nuovo Cimento ، 40 ، 199 (2017)

کتابها

  • H. شوپر ، تعامل ضعیف و فروپاشی هسته ای بتا ، انتشارات هلند شمالی (1966)
  • H. Schopper ، Matter and Antimatter ، Pieper Verlag (1989)
  • H. Schopper، LEP The Lord of Rings Collider at CERN 1980–2000 ، Springer Verlag (2009)
  • ویرایشگر مواد Springer Material ، Landolt-Bornstein ، هسته ای و فیزیک ذرات
  • H. Schopper و L. Di Lella ، ویراستاران ، 60 سال آزمایش CERN و اکتشافات CERN ، World Science (2015)
  • مجری چندین کتاب دیگر

همچنین ببینید

منابع

  1. "Carus-Medaille". Leopoldina. Archived from the original on 2019-03-19. Retrieved 19 March 2019.
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ "Architects of Cooperative Middle Eastern Research Center Receive 2019 AAAS Award for Science Diplomacy". American Association for the Advancement of Science. Archived from the original on 2019-01-30. Retrieved 17 March 2019. خطای یادکرد: برچسب <ref> نامعتبر؛ نام «AAAS» چندین بار با محتوای متفاوت تعریف شده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  3. "Herwig Schopper - Curriculum Vitae". Academia Europaea. 7 June 2010. Retrieved 1 August 2016.
  4. Fraser, Gordon (2012). The Quantum Exodus: Jewish Fugitives, the Atomic Bomb, and the Holocaust. Oxford Univ. Press. p. 142. ISBN 9780199592159.
  5. ۵٫۰ ۵٫۱ "Curriculum Vitae Professor Dr. Herwig Schopper" (PDF). Leopoldina - Nationale Akademie der Wissenschaften. Archived from the original (PDF) on 18 December 2015. Retrieved 1 August 2016.
  6. Schopper, Herwig (14 March 1957). "Circular polarisation of gamma-rays: Further proof for parity failure in beta decay". Philosophical Magazine. 2 (17): 710–713. Bibcode:1957PMag....2..710S. doi:10.1080/14786435708242717.
  7. ۷٫۰ ۷٫۱ "Swiss Physical Society honours Herwig Schopper". CERN Courier. 55 (10): 33–34. December 2015. Retrieved 1 August 2016.
  8. Clausnitzer, G.; Fleischmann, R.; Schopper, H. (August 1956). "Erzeugung eines Wasserstoffatomstrahles mit gleichgerichteten Kernspins". Zeitschrift für Physik. 144 (4): 336–342. Bibcode:1956ZPhy..144..336C. doi:10.1007/BF01340806.
  9. "Graduation Ceremony for Doctoral Students of The Cyprus Institute Attended by President of the Republic". The Cyprus Institute. Archived from the original on 2019-03-18. Retrieved 18 March 2019.
  10. "Akademie der Wissenschaften zu Göttingen : Preisträger Physik". Akademie der Wissenschaften zu Göttingen. Archived from the original on 2017-04-03. Retrieved 18 March 2019.
  11. "Tate Medal Winners". AIP. Archived from the original on 2018-12-30. Retrieved 19 March 2019.
  12. "UNESCO and AIP honour Schopper". CERN Courier. 8 June 2004. Retrieved 2 August 2016.
  13. "Herwig Schopper honoured". CERN Courier. 8 February 2006. Retrieved 2 August 2016.
  14. "SESAME pioneers bag AAAS award". CERN Courier. 59 (2): 56. 2019.
  15. "Mitgliederverzeichnis: Prof. Dr. Herwig Schopper". Leopoldina. Archived from the original on 2019-03-19. Retrieved 19 March 2019.
  16. "Members of the Academia Europaea: Prof. Dr. Herwig Schopper". Academia Europaea. Archived from the original on 2019-03-20. Retrieved 20 March 2019.
  17. List of members of the European Academy of Sciences and Arts
  18. "Gelehrtengemeinschaft : Mitglieder". Bayerische Akademie der Wissenschaften. Archived from the original on 2019-03-20. Retrieved 20 March 2019.
  19. "Az MTA köztestületének tagjai". Magyar Tudományos Akadémia. Archived from the original on 2019-03-20. Retrieved 20 March 2019.
  20. "APS Fellow Archive". APS. Archived from the original on 2019-03-20. Retrieved 20 March 2019.
  21. "Académicos, Classe de Ciências, Correspondentes Estrangeiros". Academia das Ciências de Lisboa. Archived from the original on 2018-10-23. Retrieved 21 March 2019.
  22. "WAAS : General Listing". The World Academy of Art and Science. Archived from the original on 2019-03-19. Retrieved 19 March 2019.
  23. "SPS Honorary members". Swiss Physical Society. Archived from the original on 2017-09-24. Retrieved 19 March 2019.
  24. "EPS Honorary members". EPS. Archived from the original on 2017-11-30. Retrieved 19 March 2019.
  25. "Trägerinnen und Träger der Ehrenmitgliedschaft". The German Physical Society. Archived from the original on 2019-02-26. Retrieved 19 March 2019.
مناصب تجاری
پیشین:
Léon Van Hove and John Adams (co-directors)
CERN Director General
1981 – 1988
پسین:
Carlo Rubbia