عفونت کلامیدیا: تفاوت میان نسخه‌ها
Yamaha5Bot (بحث | مشارکت‌ها) ←top: تمیزکاری با ویرایشگر خودکار فارسی |
جز قسمتی از متن را ترجمه کردم |
||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
پیشگیری شامل: نداشتن رابطهٔ جنسی، استفاده از [[کاندوم]] و رابطه تنها با یک فرد (سالم) می‌باشد.<ref name=CDCFact2016/> |
پیشگیری شامل: نداشتن رابطهٔ جنسی، استفاده از [[کاندوم]] و رابطه تنها با یک فرد (سالم) می‌باشد.<ref name=CDCFact2016/> |
||
کلامیدیا توسط آنتی بیوتیک‌هایی مثل [[آزیترومایسین]] و [[داکسی‌سایکلین]] انجام می‌شود.<ref name=CDC2015/> |
کلامیدیا توسط آنتی بیوتیک‌هایی مثل [[آزیترومایسین]] و [[داکسی‌سایکلین]] انجام می‌شود.<ref name=CDC2015/> |
||
راه های تشخیص بیماری عفونتی کلیمیدیای دستگاه تناسلی از دهه ۱۹۹۰ تا ۲۰۰۶ به سرعت در حال پیشرفت است . آزمايشات تقويت اسيد نوكلئيك (NAAT) مانند واكنش زنجيره پليمراز (PCR) ، تقویت واسطه رونوشت (TMA) و تقویت جابجايي رشته DNA (SDA) در حال حاضر هستند. جریان اصلی NAAT برای كلامیدیا ممكن است بر روی نمونه های سواب نمونه برداری شده از گردن رحم (زنان) یا مجرای ادراری (مردان) ، سواب های واژینال خود جمع آوری شده و یا ادرار خالی انجام شود. [28] تخمین زده می شود که NAAT بدون توجه به نمونه برداری از سواب گردن رحم یا نمونه ادرار دارای حساسیت تقریبا 90٪ و ویژگی تقریبا 99٪ است. [29] در زنانی که به دنبال کلینیک STI هستند و آزمایش ادرار منفی است ، تخمین زده می شود که یک سوآپ گردن رحمی بعدی تقریباً در 2٪ از زمان مثبت باشد.<ref>{{Cite journal|last=Haugland|first=Siren|last2=Thune|first2=Turid|last3=Fosse|first3=Beata|last4=Wentzel-Larsen|first4=Tore|last5=Hjelmevoll|first5=Stig Ove|last6=Myrmel|first6=Helge|date=2010-03-25|title=Comparing urine samples and cervical swabs for Chlamydia testing in a female population by means of Strand Displacement Assay (SDA)|url=https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2861009/|journal=BMC Women's Health|volume=10|pages=9|doi=10.1186/1472-6874-10-9|issn=1472-6874|pmc=2861009|pmid=20338058}}</ref> |
|||
در حال حاضر ، NAAT ها فقط دارای آزمایش نظارتی برای آزمایش نمونه های دستگاه ادراری هستند ، اگرچه تحقیقات به سرعت در حال تحول نشان می دهد که آنها ممکن است نتایج قابل اعتماد را در نمونه های رکتوم ارائه دهند. |
|||
به دلیل بهبود دقت تست ، سهولت در مدیریت نمونه ، راحتی در مدیریت نمونه و سهولت غربالگری زن و مرد فعال جنسی ، NAAT ها عمدتاً جایگزین فرهنگ ، استاندارد تاریخی طلای برای تشخیص کلامیدیا و آزمایش های کاوش نشده تقویت شده هستند. آزمایش دوم نسبتاً غیر حساس است ، با موفقیت تنها 60-80٪ از عفونت ها را در زنان بدون علامت تشخیص می دهد ، و اغلب نتایج مثبت کاذب می دهد. فرهنگ در شرایط انتخابی مفید است و در حال حاضر تنها سنجش مورد تایید برای آزمایش نمونه های غیر دستگاه تناسلی است. روش دیگر نیز وجود دارد از جمله: واکنش زنجیره لیگاز (LCR) ، استراحت مستقیم آنتی بادی فلورسنت ، ایمنی سنجی آنزیم و کشت سلولی.<ref>{{یادکرد وب|عنوان=Recommendations for the Laboratory-Based Detection of Chlamydia trachomatis and Neisseria gonorrhoeae — 2014|نشانی=https://www.cdc.gov/mmwr/preview/mmwrhtml/rr6302a1.htm|وبگاه=www.cdc.gov|بازبینی=2019-10-20}}</ref> |
|||
== پانویس == |
== پانویس == |
||
نسخهٔ ۲۰ اکتبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۴:۴۰
| عفونت کلامیدیا | |
|---|---|
| تخصص | Infectious disease, پزشکی زنان، پزشکی مجاری ادراری |
| طبقه‌بندی و منابع بیرونی | |
| آی‌سی‌دی-۱۰ | A55-A56.8, A70-A74.9 |
| آی‌سی‌دی-۹-سی‌ام | 099.41, 483.1 |
| دادگان بیماری‌ها | 2384 |
| ئی‌مدیسین | med/۳۴۰ |
| سمپ | D002690 |
بیماری کلامیدیا نام بیماری مقاربتی است که توسط باکتری کلامیدیا تراکوماتیس ایجاد می‌شود.[۱] بسیاری از مبتلایان به این بیماری نشانه‌ای ندارند. ایجاد علایم ممکن است چند هفته پس از ایجاد عفونت رخ دهد. علایم در زنان شامل ترشحات واژن و سوزش ادرار می‌باشد. در مردان نیز ترشحات اندام جنسی، سوزش ادرار و تورم و درد یک یا هر دو بیضه است.[۲] گسترش عفونت در زنان نیز می‌تواند باعث ایجاد بیماری التهابی لگن شود که خود به نوبهٔ خود می‌تواند منجر به ناباروری و حاملگی خارج‌رحمی شود.[۳] گسترش عفونت به چشم می‌تواند موجب بیماری تراخم گردد که شایع‌ترین عامل کوری در کشورهای توسعه‌یافته می‌باشد.[۴]
کلامیدیا می‌تواند هنگام آمیزش واژنی، مقعدی و دهانی منتقل شود. همچنین مادر آلوده می‌تواند این بیماری را هنگام زایمان به فرزندش منتقل سازد.[۲] همچنین عفونت چشمی نیز توسط تماس فرد به فرد، نیش پشه و استفاده از دستمال و حولهٔ آلوده در مناطق با سیستم تصفیه فاضلاب ضعیف منتقل شود.[۴]کلامیدیا تراکوماتیس تنها در انسان ایجاد آلودگی می‌کند.[۵] تشخیص شامل آزمایش‌های غربالگری است که به زنان زیر ۲۵ سال دارای رابطهٔ جنسی، افراد در خطر ابتلا و نخستین مرحلهٔ مراقبت‌های بارداری توصیه می‌گردد.[۲][۳] آزمایش روی ادرار یا سواب دهانهٔ رحم، واژن یا میزراه انجام می‌شود.[۳] سواب مقعدی یا دهانی نیز برای تشخیص عفونت در آن نواحی توصیه می‌شود.[۳]
پیشگیری شامل: نداشتن رابطهٔ جنسی، استفاده از کاندوم و رابطه تنها با یک فرد (سالم) می‌باشد.[۲]
کلامیدیا توسط آنتی بیوتیک‌هایی مثل آزیترومایسین و داکسی‌سایکلین انجام می‌شود.[۳]
راه های تشخیص بیماری عفونتی کلیمیدیای دستگاه تناسلی از دهه ۱۹۹۰ تا ۲۰۰۶ به سرعت در حال پیشرفت است . آزمايشات تقويت اسيد نوكلئيك (NAAT) مانند واكنش زنجيره پليمراز (PCR) ، تقویت واسطه رونوشت (TMA) و تقویت جابجايي رشته DNA (SDA) در حال حاضر هستند. جریان اصلی NAAT برای كلامیدیا ممكن است بر روی نمونه های سواب نمونه برداری شده از گردن رحم (زنان) یا مجرای ادراری (مردان) ، سواب های واژینال خود جمع آوری شده و یا ادرار خالی انجام شود. [28] تخمین زده می شود که NAAT بدون توجه به نمونه برداری از سواب گردن رحم یا نمونه ادرار دارای حساسیت تقریبا 90٪ و ویژگی تقریبا 99٪ است. [29] در زنانی که به دنبال کلینیک STI هستند و آزمایش ادرار منفی است ، تخمین زده می شود که یک سوآپ گردن رحمی بعدی تقریباً در 2٪ از زمان مثبت باشد.[۶]
در حال حاضر ، NAAT ها فقط دارای آزمایش نظارتی برای آزمایش نمونه های دستگاه ادراری هستند ، اگرچه تحقیقات به سرعت در حال تحول نشان می دهد که آنها ممکن است نتایج قابل اعتماد را در نمونه های رکتوم ارائه دهند.
به دلیل بهبود دقت تست ، سهولت در مدیریت نمونه ، راحتی در مدیریت نمونه و سهولت غربالگری زن و مرد فعال جنسی ، NAAT ها عمدتاً جایگزین فرهنگ ، استاندارد تاریخی طلای برای تشخیص کلامیدیا و آزمایش های کاوش نشده تقویت شده هستند. آزمایش دوم نسبتاً غیر حساس است ، با موفقیت تنها 60-80٪ از عفونت ها را در زنان بدون علامت تشخیص می دهد ، و اغلب نتایج مثبت کاذب می دهد. فرهنگ در شرایط انتخابی مفید است و در حال حاضر تنها سنجش مورد تایید برای آزمایش نمونه های غیر دستگاه تناسلی است. روش دیگر نیز وجود دارد از جمله: واکنش زنجیره لیگاز (LCR) ، استراحت مستقیم آنتی بادی فلورسنت ، ایمنی سنجی آنزیم و کشت سلولی.[۷]
پانویس
- ↑ "2014 Sexually Transmitted Diseases Surveillance Chlamydia". November 17, 2015. Retrieved 10 June 2016.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ ۲٫۳ "Chlamydia - CDC Fact Sheet". CDC. May 19, 2016. Retrieved 10 June 2016.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ ۳٫۳ ۳٫۴ "2015 Sexually Transmitted Diseases Treatment Guidelines". CDC. June 4, 2015. Retrieved 10 June 2016.
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ "CDC - Trachoma, Hygiene-related Diseases, Healthy Water". Center For Disease Control. December 28, 2009. Retrieved 2015-07-24.
- ↑ Graeter, Linda (2014). Elsevier's Medical Laboratory Science Examination Review. Elsevier Health Sciences. p. 30. ISBN 978-0-323-29241-2.
- ↑ Haugland, Siren; Thune, Turid; Fosse, Beata; Wentzel-Larsen, Tore; Hjelmevoll, Stig Ove; Myrmel, Helge (2010-03-25). "Comparing urine samples and cervical swabs for Chlamydia testing in a female population by means of Strand Displacement Assay (SDA)". BMC Women's Health. 10: 9. doi:10.1186/1472-6874-10-9. ISSN 1472-6874. PMC 2861009. PMID 20338058.
- ↑ «Recommendations for the Laboratory-Based Detection of Chlamydia trachomatis and Neisseria gonorrhoeae — 2014». www.cdc.gov. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۱۰-۲۰.