اینترفرون نوع ۱: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
نمایش تاریخچه به صورت تعاملی
→ تفاوت قدیمی‌ترتفاوت جدیدتر ←
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
دیداریویکی‌متن
خط ۱۲: خط ۱۲:


=== اینترفرون بتا ===
=== اینترفرون بتا ===
اینترفرون بتا در مقادیر زیاد توسط [[فیبروبلاست]]‌ها ساخته می‌شود. این اینترفرون، فعالیت ضد ویروسی داشته و در [[دستگاه ایمنی ذاتی]] حضور دارد. دو زیر گروه این ملکول عبارتند از: اینترفرون بتا ۱ و اینترفرون بتا ۳ (ژن اینترفرون بتا ۲ در واقع همان [[اینترلوکین ۶]] است). از اینترفرون بتا ۱ در درمان [[ام‌اس]] (جهت کاهش دفعات عود بیماری) استفاده می‌شود. باید توجه داشت که این نوع اینترفرون برای درمان انواع پیشرونده یا انواعی که عود نمی‌کنند، مناسب نیست.
اینترفرون بتا در مقادیر زیاد توسط [[فیبروبلاست]]‌ها ساخته می‌شود. این اینترفرون، فعالیت ضد ویروسی داشته و در [[دستگاه ایمنی ذاتی]] حضور دارد. دو زیر گروه این ملکول عبارتند از: اینترفرون بتا ۱ و اینترفرون بتا ۳.<ref name="pmid1440058">{{cite journal |vauthors=Todd S, Naylor SL | title = New chromosomal mapping assignments for argininosuccinate synthetase pseudogene 1, interferon-beta 3 gene, and the diazepam binding inhibitor gene | journal = Somat. Cell Mol. Genet. | volume = 18 | issue = 4 | pages = 381–5 | year = 1992 | pmid = 1440058 | doi = 10.1007/BF01235761}}</ref> (ژن اینترفرون بتا ۲ در واقع همان [[اینترلوکین ۶]] است). از اینترفرون بتا ۱ در درمان [[ام‌اس]] (جهت کاهش دفعات عود بیماری) استفاده می‌شود. باید توجه داشت که این نوع اینترفرون برای درمان انواع پیشرونده یا انواعی که عود نمی‌کنند، مناسب نیست.<ref name="AANfive">{{Citation |author1 = American Academy of Neurology |author1-link = American Academy of Neurology |date=February 2013 |title = Five Things Physicians and Patients Should Question |publisher = American Academy of Neurology |work = [[Choosing Wisely]]: an initiative of the [[ABIM Foundation]] |page = |url = http://www.choosingwisely.org/doctor-patient-lists/american-academy-of-neurology/ |accessdate = August 1, 2013}}, which cites
*{{citation| vauthors = La Mantia L, Vacchi L, Di Pietrantonj C, Ebers G, Rovaris M, Fredrikson S, Filippini G | title = Cochrane Database of Systematic Reviews | volume = 1 | pages = CD005181 | year = 2012 | pmid = 22258960 | pmc = | doi = 10.1002/14651858.CD005181.pub3 | chapter = Interferon beta for secondary progressive multiple sclerosis | editor1-last = La Mantia | editor1-first = Loredana }}
*{{citation | vauthors = Rojas JI, Romano M, Ciapponi A, Patrucco L, Cristiano E | title = Cochrane Database of Systematic Reviews | issue = 1 | pages = CD006643 | year = 2010 | pmid = 20091602 | pmc = | doi = 10.1002/14651858.CD006643.pub3 | chapter = Interferon Beta for Primary Progressive Multiple Sclerosis | editor1-last = Rojas | editor1-first = Juan Ignacio }}
</ref>


=== اینترفرون اپسیلون، کاپا، تتا، دلتا و زتا ===
=== اینترفرون اپسیلون، کاپا، تتا، دلتا و زتا ===

نسخهٔ ‏۴ نوامبر ۲۰۱۷، ساعت ۰۳:۵۸

ساختار سه‌بعدی اینترفرون بتای انسانی

اینترفرون نوع ۱ (انگلیسی: Interferon type I) زیرگروه بزرگی از اینترفرون‌ها هستند که به تنظیم فعالیت دستگاه ایمنی بدن کمک می‌کنند.

اینترفرون‌ها به «گیرندهٔ اینترفرون» متصل می‌شوند. تمامی اینترفرون‌های نوع ۱ به یک گیرندهٔ خاص در سطح سلول متصل می‌شوند که بدان «گیرندهٔ اینترفرون-آلفا» می‌گویند و به دو زیرگروهِ INFAR1 و INFAR2 تقسیم می‌شوند.

اینترفرون‌های نوع ۱ در تمامی پستانداران یافت می‌شود و هومولوگ‌های آن در پرندگان، خزندگان، دوزیستان و ماهی‌ها نیز وجود دارد.[۱][۲]

انواع

اینترفرون آلفا

اینترفرون آلفا توسط گلبول‌های سفید ساخته می‌شود و بیشتر در دستگاه ایمنی ذاتی دخیل هستند. ۱۳ ژن در ساخت زیرگروه‌های این اینترفرون شرکت دارند که همگی بر روی کروموزوم ۹ واقع شده‌اند.

اینترفرون بتا

اینترفرون بتا در مقادیر زیاد توسط فیبروبلاست‌ها ساخته می‌شود. این اینترفرون، فعالیت ضد ویروسی داشته و در دستگاه ایمنی ذاتی حضور دارد. دو زیر گروه این ملکول عبارتند از: اینترفرون بتا ۱ و اینترفرون بتا ۳.[۳] (ژن اینترفرون بتا ۲ در واقع همان اینترلوکین ۶ است). از اینترفرون بتا ۱ در درمان ام‌اس (جهت کاهش دفعات عود بیماری) استفاده می‌شود. باید توجه داشت که این نوع اینترفرون برای درمان انواع پیشرونده یا انواعی که عود نمی‌کنند، مناسب نیست.[۴]

اینترفرون اپسیلون، کاپا، تتا، دلتا و زتا

در انسان، همهٔ این اینترفرون‌ها به صورت تنها یک ایزوفُرم تولید می‌شود که ژن مسئول آن «IFNK» است. تنها پستانداران گیاه‌خوار «اینترفرون تتا» می‌سازند. «اینترفرون زتا» تنها در موش‌ها دیده شده‌است و «اینترفرون دلتا» نیز در پستاندارانِ غیر نخستی‌سانِ غیر جوندهٔ دارایِ جفت یافت می‌شود. بیشتر پستانداران دارایِ جفت (نه همهٔ آنان) ژن‌های فعال «اینترفرون اپسیلون» و «اینترفرون کاپا» را درا هستند.

اینترفرون اُمگا

با آنکه تا به امروز، تنها یک نوعِ فعال از اینترفرون اُمگا توصیف شده‌است، اما اینترفرون در انسان، ۷ شبه‌ژن دارد. بسیاری از پستاندارانِ غیر نخستی‌سانِ دارایِ جفت نیز تعداد بیشماری از زیرگروه‌های اینترفرون اُمگا را دارا هستند.

اینترفرون نوو

اینترفرون نوو (IFN-ν) را نباید با اینترفرون گاما (IFNγ) اشتباه کرد. این نوع اینترفرون اخیراً در انسان به‌صورت یک شبه‌ژن کشف شده‌است و به‌طور بالقوه در گربهٔ خانگی هم عملکرد فعال دارد.

منابع

  1. ↑ Schultz U, Kaspers B, Staeheli P (2004). "The interferon system of non-mammalian vertebrates". Dev. Comp. Immunol. 28 (5): 499–508. doi:10.1016/j.dci.2003.09.009. PMID 15062646.
  2. ↑ Samarajiwa SA, Wilson W, Hertzog PJ (2006). "Type I interferons: genetics and structure". In Meager A (ed.). The interferons: characterization and application. Weinheim: Wiley-VCH. pp. 3–34. ISBN 978-3-527-31180-4.
  3. ↑ Todd S, Naylor SL (1992). "New chromosomal mapping assignments for argininosuccinate synthetase pseudogene 1, interferon-beta 3 gene, and the diazepam binding inhibitor gene". Somat. Cell Mol. Genet. 18 (4): 381–5. doi:10.1007/BF01235761. PMID 1440058.
  4. ↑ American Academy of Neurology (February 2013), "Five Things Physicians and Patients Should Question", Choosing Wisely: an initiative of the ABIM Foundation, American Academy of Neurology, retrieved August 1, 2013, which cites
    • La Mantia L, Vacchi L, Di Pietrantonj C, Ebers G, Rovaris M, Fredrikson S, Filippini G (2012), "Interferon beta for secondary progressive multiple sclerosis", in La Mantia L (ed.), Cochrane Database of Systematic Reviews, vol. 1, pp. CD005181, doi:10.1002/14651858.CD005181.pub3, PMID 22258960
    • Rojas JI, Romano M, Ciapponi A, Patrucco L, Cristiano E (2010), "Interferon Beta for Primary Progressive Multiple Sclerosis", in Rojas JI (ed.), Cochrane Database of Systematic Reviews, pp. CD006643, doi:10.1002/14651858.CD006643.pub3, PMID 20091602

پیوند به بیرون

آیکون خرد

این یک مقالهٔ خرد زیست‌شناسی مولکولی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=اینترفرون_نوع_۱&oldid=21550420»