پرش به محتوا

کهکشان بیضوی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
کهکشان عظیم بیضوی ESO 325-G004.

کهکشان‌های بیضوی کهکشان‌هایی هستند که شکلی دایره گون دارند و بازوهای مارپیچی در آن‌ها دیده نمی‌شود. کهکشان‌های بیضوی بیشترین تعداد را در میان انواع دیگر دارند.[۱] شکل یکنواختی که در ساختار آنها وجود دارد نشان سن زیاد و پیری این کهکشان‌ها است. شکل‌گیری ستارگان در کهکشان‌های بیضوی متوقف شده‌است.[۲]

برخی از کهکشان‌های بیضوی به شدت کشیده و پهن هستند. برای مشخص شدن میزان کشیدگی، هابل این گونه از کهکشان‌ها را به ۸ زیرگروه تقسیم کرد که این زیر گروه‌ها با علامت‌های E۰ تا E۷ نشان داد. این نام‌ها، بر اساس برون‌مرکزی کهکشان‌های بیضوی درجه بندی شده‌اند.[۲]

۶۰ درصد کل کهکشان‌ها و کوچک‌ترین و بزرگ‌ترین کهکشان‌های کیهان بیضوی هستند. عموما از ستارگان پیر تشکیل شده دارای توده‌های گازی برای تولید ستاره‌های جدید نیستند. بیشتر آن‌ها دارای سه محور هستند و اندازه هر یک از محورها نیز متفاوت است.[۳]

نمونه‌ها

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. تبیان بایگانی‌شده در ۵ ژانویه ۲۰۰۹ توسط Wayback Machine، بازدید: نوامبر ۲۰۰۸
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ پاول هاج (۱۳۶۸)، «فصل ۱۱»، ساختار ستارگان و کهکشان‌ها، ترجمهٔ توفیق حیدرزاده، تهران: گیتا شناسی، ص. صفحهٔ ۱۸۸
  3. دانشنامهٔ ستاره‌شناسی، بازدید: نوامبر ۲۰۰۸.