پایانش الکتریکی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پایاننده (به انگلیسی: terminator)سیگنال انتهای کابل 10BASE2.

در الکترونیک، پایانش الکتریکی یا پایاندهی الکتریکی عمل پایان‌دهی به یک خط انتقال با قطعه‌ای است که با امپدانس مشخصه خط تطبیق (به انگلیسی: matche) دارد. پایانش از بازتاب‌سازی سیگنال‌ها در انتهای خط انتقال جلوگیری می‌کند. بازتابش در انتهای خطوط انتقال بی‌پایاندار (به انگلیسی: unterminated) باعث ایجاد اعوجاج می‌شود که می‌تواند سطوح سیگنال دیجیتال مبهم و بدعملکردی سامانه‌های دیجیتال را ایجاد کند. بازتابش‌ها در سامانه‌های سیگنال آنالوگ باعث ایجاد اثراتی مانند شبح‌سازی تصویری یا کاهش توان در خطوط-انتقال فرستنده رادیویی می‌شود.

خطوط انتقال[ویرایش]

پایانش سیگنال اغلب مستلزم نصب یک پایان‌گر یا پایاننده (به انگلیسی: terminator) در ابتدا و انتهای یک سیم یا کابل است تا از بازتاب‌شدن سیگنال RF از هر انتها و ایجاد تداخل یا کاهش توان جلوگیری کند. پایاننده معمولاً در انتهای خط انتقال یا گذرگاه زنجیره دیزی (مانند SCSI) قرار می‌گیرد و به گونه ای طراحی شده‌است که با امپدانس AC کابل تطبیق داشته باشد و از این رو بازتابش‌های سیگنال و تلفات توان را به حداقل برساند. به‌طور معمول، یک پایان‌گر نیز در انتهای راه انداز سیم یا کابل قرار می‌گیرد، اگر قبلاً بخشی از تجهیزات تولید-سیگنال نیست.[۱]

انواع پایاننده‌های الکتریکی و سیگنالی[ویرایش]

غیرفعال[ویرایش]

پایاننده‌های غیرفعال اغلب از یک مقاومت تشکیل شده‌اند، با این حال بارهای راکتیو قابل توجه ممکن است به اجزای غیرفعال دیگری مانند سلف، خازن یا ترانسفورماتور نیاز داشته باشند.

فعال[ویرایش]

پایاننده‌های فعال از یک تثبیت‌کننده ولتاژ تشکیل شده‌اند که ولتاژ مورد استفاده برای مقاومت (های) پایان‌ساز را در یک سطح ثابت نگه می‌دارد.

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. "Clock Termination Techniques and Layout Considerations" (PDF). CTS. Retrieved 2021-01-03.