شیوه کورینتی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
معماری شیوه کورینتی.

شیوه کورینتی یا (به انگلیسی: Corinthian order) یا شیوه قُرِنتی شیوه‌ای اولیه از معماری کلاسیک یونانی و رومی بود. این شیوه در اواخر سده پنجم توسط کالیماخوس ابداع و به کار گرفته شد، و منسوب است به ناحیه کورینت در جنوب شرقی بخش مرکزی یونان. ویژگی آن سرستونی به شکل کاسه زنگ رو به بالا، با آرایش برگ کنگری به گرد آن است. ستون کورینتی ابتدا با امساک تنها در درون‌خانه پرستشگاه‌ها یا بناهای عمومی به کار می‌رفت، ولی حدود ۳۰۰ ق م به بعد در ستون‌کاری بیرونی ساختمان نیز مورد استفاده قرار گرفت. میله‌ستون ایونیایی، از روی پایه ستون تا زیر سرستون به یک میزان بالا می‌رود.

منابع[ویرایش]

  • منبع: مرزبان، پرویز؛ (۱۳۸۶) خلاصه تاریخ هنر، تهران: شرکت انتشارات علمی و فرهنگی، چاپ هجدهم.
  • Philip P. Betancourt. The Aeolic Style in Architecture: A Survey of its Development in Palestine, the Halikarnassos Peninsula, and Greece, 1000-500 B.C (Princeton University Press) 1977.