بابا فغانی شیرازی: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
رده:شاعران اهل استان فارس برداشته شد با استفاده از وپ:ردهساز |
|||
خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
[[رده:شاعران پارسیگوی سده هشتم قمری|شیرازی، بابافغانی]] |
[[رده:شاعران پارسیگوی سده هشتم قمری|شیرازی، بابافغانی]] |
||
[[رده:شاعران اهل شیراز]] |
[[رده:شاعران اهل شیراز]] |
||
[[رده:شاعران اهل استان فارس]] |
نسخهٔ ۲۲ آوریل ۲۰۱۲، ساعت ۱۰:۳۶
بابا فغانی شیرازی از آخرین شاعران سبک عراقی در سدهٔ نهم هجری بود که برخی او را از پیشگامان سبک هندی در شعر فارسی میدانند.[۱] او در جوانی به هرات سفر کرد و به ملاقات جامی رسید. از طریق او با عرفان آشنا شد. پس از چندی به آذربایجان و سپس به خراسان و فسا رفت و در آخر در طوس ساکن شد. در سال آخر عمر از میگساری توبه کرد و در مشهد ساکن شد.[۲]
بابا فغانی در ۹۲۵ هجری قمری درگذشت. اواخر زندگی او مقارن با سلطنت شاه اسماعیل صفوی بود.
نمونه اشعار
هر گل که بر دمید زهامون کربلا | دارد نشان تازه مدفون کربلا | |
پروانه نجات شهیدان محشرست | مهر طلا ببین شده گلگون کربلا | |
در جستجوی گوهر یکدانه نجف | کردم روان دو رود به جیحون کربلا | |
نیل است هر عشور به بیت الحزن روان | از دیدههای مردم محزون کربلا | |
در هر قبیله، از قِبَل خوان اهل بیت | ماتم رسیدهای شده مجنون کربلا | |
بس فتنهها که بر سرِ مروانیان رسید | وقت طلوع اختر گردون کربلا | |
بردند داغ فتنه آخرْ زمان به خاک | مرغانِ زخم خورده مفتون کربلا | |
گرگان پیر، دامن پیراهن حسین | ناحق زدند در عرق خون کربلا | |
خونابه روان جگر پاره حسین | در هر دیار سر زده بیرون کربلا |