مجدالدین فیروزآبادی: تفاوت میان نسخهها
مقاله های ویکی در زبانهای دیگر |
en:Fairuzabadi |
||
خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
[[ar:مجد الدين الفيروزآبادي]] |
[[ar:مجد الدين الفيروزآبادي]] |
||
[[en:Fairuzabadi]] |
|||
[[sv:Al-Firuzabadi]] |
[[sv:Al-Firuzabadi]] |
||
[[ur:مجد الدین فیروز آبادی]] |
[[ur:مجد الدین فیروز آبادی]] |
نسخهٔ ۲۹ ژانویهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۰۶:۲۹
ابوطاهر مجدالدین محمد فیروزآبادی (۸۱۷ / ۸۱۶ -۷۲۹ ق)، عالم لغوى، ادیب، مفسر، قاضى و فقیه شافعى. نسبش به شیخ ابواسحاق شیرازی و به روایتى به ابوبکر صدیق مىرسید و لذا او خود را صدیقى معرفى مىکرد. در کازرون به دنیا آمد و در آن جا در هفت سالگى قرآن را حفظ کرد. در هشت سالگى به شیراز رفت و از محضر علماى آنجا استفاده نمود، سپس به بغداد، مصر، شام، روم، حجاز، یمن و اغلب سرزمینهاى شرقى مانند هند مسافرت کرد. فقه و تفسیر و حدیث و علوم مختلف را از اساتید مکانهاى مختلف فراگرفت. در دمشق در محضر درس ابنقیم و تقىالدین سبکى و فرضى و شیخ خلیل مالکى حضور یافت. وى مورد عنایت شاه شجاع مظفرى، حکمران آذربایجان و امیر تیمور گورکانی و سلطان بایزیدخان عثمانى بود، بیشتر از همه در دربار ملک اشرف اسماعیل حکمران یمن تقرب یافت و داماد وى شد. مدت بیست سال قاضى شهر زبید یمن بود، تا به مقام قاضىالقضاتى یمن و درجهٔ شیخالاسلامى رسید. وى در زبید یمن درگذشت و در تربت شیخ اسماعیل جبروتى دفن شد. شیخ رمضان عطیفى کتابى در شرح حال فیروزآبادى نگاشته است. از فیروزآبادى حدود چهل تصنیف ذکر کردهاند.
آثار
«قاموس المحیط و القابوس الوسیط الجامع لماذهب من کلاما لعرب شماطیط»، که به «قاموس اللغه» نیز معروف است، در چهار جزء، که مهمترین اثر وى مىباشد؛ «اللامع المعلم العجاب الجامع بین المحکم و العباب»، در شصت مجلد که پس از آن آنها را در دو مجلد خلاصه کرد؛ «بصائر ذوى التمییز فى لطائف الکتاب العزیز»، در دو مجلد؛ «الجلیس الانیس فى اسماء الخندریس»؛ «المرقاه الوفیه فى طبقات الحنفیه»؛ «البلغه فى تراجم ائمه النحو و اللغه» یا «البلغه فى تاریخ ائمه اللغه»؛ «سفر السعاده»، در حدیث و سیره نبوى؛ «نغبه الرشاف من خطبه الکشاف»؛«نزهه الاذهان فى تاریخ اصفهان»؛ «تحبیر الموشین فى مایقال بالسین و الشین»؛«الاسعاد بالاصعاد الى درجه الاجتهاد»؛ «الدرر الغالى/ الدرر الغوالى فى الاحادیث العوالى»؛ «الدرر النظیم المرشد الى مقاصد القرآن العظیم»، در تفسیر؛ «النفحه العنبریه فى مولد خیر البریه (ص)»؛ «زاد المعاد فى وزن بانت سعاد»؛ شرح «صحیح» بخارى.