هزاره فردوسی: تفاوت میان نسخه‌ها
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:hezareh ferdowsi.jpg|thumb|350px|شرکتکنندگان در کنگره هزاره فردوسی در مقابل تالار [[دارالفنون]]]] |
|||
'''هزارهٔ فردوسی'''، مجموعهٔ آیین‌هایی بود که به مناسبت هزارمین سال میلاد [[فردوسی]] در سال ۱۳۱۳ خورشیدی در [[تهران]]، [[طوس]] و دیگر شهرهای [[ایران]] برگزار شد. |
'''هزارهٔ فردوسی'''، مجموعهٔ آیین‌هایی بود که به مناسبت هزارمین سال میلاد [[فردوسی]] در سال ۱۳۱۳ خورشیدی در [[تهران]]، [[طوس]] و دیگر شهرهای [[ایران]] برگزار شد. |
||
| خط ۲۹: | خط ۳۰: | ||
== جستارهای وابسته == |
== جستارهای وابسته == |
||
*[[فریتز ولف]] |
|||
*[[جشن هزاره فردوسی در برلین]] |
*[[جشن هزاره فردوسی در برلین]] |
||
نسخهٔ ۱۳ نوامبر ۲۰۱۰، ساعت ۲۳:۲۹
هزارهٔ فردوسی، مجموعهٔ آیین‌هایی بود که به مناسبت هزارمین سال میلاد فردوسی در سال ۱۳۱۳ خورشیدی در تهران، طوس و دیگر شهرهای ایران برگزار شد.
در کنگرهٔ هزارهٔ فردوسی که نخستین اجتماع بزرگ علمی در ایران بود، ۴۰ تن از ایران‌شناسان برجسته از ۱۷ کشور و ۴۰ تن از دانشمندان و ادیبان ایرانی شرکت داشتند. به مدت ۵ روز از ۱۲ تا ۱۶ مهر ۱۳۱۳ سخنرانی‌هایی در تالار دارالفنون در تهران ایراد گردید و تعدادی از آنها در کتاب هزارهٔ فردوسی به چاپ رسید. جشن هزارهٔ فردوسی به سال ۱۳۱۳ یکی از رویدادهای مهم فرهنگی قرن، و مهم‌ترین و علمی‌ترین کنگره‌ای بود که در ایران معاصر برگزار شد.[۱]
شرکتکنندگان کنگره هزاره فردوسی
در کنگرهٔ علمی هزارهٔ فردوسی بیش از چهل تن از خاورشناسان برجسته به نمایندگی از کشورهای خود حضور یافتند و به ارائه سخنرانیها و مقالات خود پرداختند، از جمله: آسیکاگا (از ژاپن)، محمد آقااوغلو (از آمریکا)، بهرام گور آنکلساریا (از هند)، اونوالا (از پارسیان هند)، یوگنی برتلس (از شوروی)، سباستیان بک (از آلمان)، آنتونینا پاگلیارو (از ایتالیا)، جان درینک‌واتر (از انگلستان)، ادوارد دنیسن راس (از انگلستان)، جمیل صدقی زهاوی (از عراق)، یان ریپکا (از چکسلواکی)، روماسکویچ (از شوروی)، فردریک زاره (از آلمان)، عبدالحمید عبادی (از مصر)، عبدالوهاب عزام (از مصر)، فرایمان (از شوروی)، فهیم بیر قدارویچ (از یوگسلاوی)، آرتور کریستن‌سن (از دانمارک)، ارنست کوهنل (از آلمان)، کونتنو (از فرانسه)، ژرژ مار (از شوروی)، هانری ماسه (از فرانسه)، هادی حسن (از هند)، ولادیمیر مینورسکی (از فرانسه)، ال.آ. مایر (از فلسطین).[۲]
نزدیک به چهل تن از ادیبان و دانشمندان ایرانی نیز شرکتکنندگان کنگره بودند، از جمله: ادیب‌السلطنهٔ سمیعی، اعتصام‌الملک، عباس اقبال، بدیع‌الزمان فروزانفر، احمد بهمنیار، محمدتقی بهار، ابراهیم پورداود، محمدعلی تربیت، حکیم‌الملک، صادق رضازادهٔ شفق، نصرالله فلسفی، عبدالعظیم قریب، احمد کسروی، مشیرالدوله پیرنیا، مجتبی مینوی، سعید نفیسی، وحید دستگردی، جلل‌الدین همایی، رشید یاسمی.[۳]
گزارش جلسه‌های کنگره
اولین جلسهٔ کنگره صبح روز پنجشنبه ۱۲ مهر ماه در تالار دارالفنون تشکیل شد. محمدعلی فروغی خطابه‌ای در تشکر از خاورشناسان و نمایندگان دولت‌های خارجی شرکت‌کننده ایراد کرد. پس از او علی‌اصغر حکمت خطابه‌ای به فرانسوی ایراد کرد. سپس اعضای هیئت رئیسهٔ کنگره انتخاب شدند.
دومین جلسهٔ کنگره صبح روز جمعه ۱۳ مهر در تالار دارالفنون تشکیل شد. در این جلسه سفیران شوروی و آلمان نیز شرکت داشتند. اولین سخنران جلسه سفیر شوروی بود و اعلام داشت که دولت متبوع او مجموعه‌ای از هدایای تاریخی را برای نگاهداری در موزهٔ ملی ایران تقدیم می‌دارد که شامل روگرفتی از نسخهٔ خطی شاهنامهٔ فردوسی به تاریخ ۱۳۳۳ میلادی است. پس از او فون بلوخر وزیر مختار آلمان در ایران طی سخنرانی خود سابقههٔ ممتد آشنایی ملت آلمان با شاهنامهٔ فردوسی را یادآوری کرد و اظهار داشت که اینک در جشنی که به یاد این شاعر ارجمند گرفته می‌شود آلمان با منتهای علاقه شرکت می‌کند. سپس اعلام داشت که فهرست لغات و اسامی و اعلام شاهنامه که حاوی مقایسه سه طبع معروف شاهنامه می‌‌باشد تألیف دکتر فریتز ولف از خاورشناسان آلمانی را به ملت ایران تقدیم می‌دارد، و نیز دیپلم دکترا در فلسفه از دانشگاه فردریک ویلهلم برلین به محمدعلی فروغی و دیپلم عضویت انجمن شرقی آلمان از جانب این انجمن را به علی‌اصغر حکمت و حسین علا تقدیم داشت. [۴]
پس از خاتمهٔ بیانات فون بلوخر، رئیس کنگره بیاناتی مبنی بر اظهار تشکر از سفیر روسیه و وزیر مختار آلمان و دولت‌های روسیه و آلمان ایراد کرد. پس از آن فهرست سخنرانیها در میان حاضران در جلسه توزیع گردید و برنامهٔ سخنرانی‌های کنگره آغاز شد.
جلسه‌های کنگره در روزهای بعد پی گرفته شد و هفتمین جلسه که جلسهٔ پایانی کنگره بود در روز ۱۶ مهر برگزار شد.
دیگر رویدادها و دستاوردها
همزمان با کنگرهٔ هزارهٔ فردوسی در بیشتر شهرهای ایران نیز مراسمی برگزار شد و در آنها سخنرانی‌هایی ایراد شد، و شعرهایی خوانده شد و نمایش‌هایی از داستان‌های شاهنامه اجرا گردید، و خیابان‌ها و دبستان‌ها و دبیرستان‌هایی به نام فردوسی نام‌گذاری شد.
در خارج از ایران هم در پاریس، لندن، رم، مسکو، برلین و برخی از دیگر شهرهای اروپا و آسیا با تشکیل جلسات سخنرانی مراسم بزرگداشت فردوسی اجرا شد.
برگزاری آیین‌های هزارهٔ فردوسی، سرآغاز تحقیقات وسیع شاهنامه‌شناسی در ایران و جهان گردید. علاوه بر مقالات روزنامه‌ها، در ایران دو دورهٔ متن شاهنامه به سرمایهٔ کتابفروشی‌های خاور و بروخیم به چاپ رسید. مجلهٔ مهر که تنها مجلهٔ ادبی معتبر آن روز بودشماره‌های مهر و آبان ۱۳۱۳ خود را یکجا به نام فردوسی‌نامهٔ مهر شامل مقالاتی در بارهٔ شاهنامه و فردوسی منتشر کرد. مجلهٔ باختر در اصفهان نیز شماره‌ای ویژهٔ فردوسی انتشار داد.[۵]
جستارهای وابسته
پانوشت‌ها و منابع
- فردوسی‌نامهٔ مهر، چاپ تهران، ۱۳۱۳ خورشیدی