دهل: تفاوت میان نسخه‌ها
جز ربات: ویرایش جزئی |
جز ربات: ویرایش جزئی |
||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
== منابع == |
== منابع == |
||
*{{یادکرد | کتاب= واژه نامهٔ موسیقی ایران زمین جلد اوّل| نویسنده= ستایشگر، مهدی| ناشر= اطلاعات| چاپ=دوّم| شهر=تهران| سال=۱۳۸۱| شابک= ISBN 964-423-305-0}} |
* {{یادکرد | کتاب= واژه نامهٔ موسیقی ایران زمین جلد اوّل| نویسنده= ستایشگر، مهدی| ناشر= اطلاعات| چاپ=دوّم| شهر=تهران| سال=۱۳۸۱| شابک= ISBN 964-423-305-0}} |
||
== پیوند به بیرون == |
== پیوند به بیرون == |
||
{{انبار-رده|Dhol}} |
{{انبار-رده|Dhol}} |
||
*[http://www.loghatnaameh.com/dehkhodaworddetail-61ffda93a8024728af6d6dfc0355050f-fa.html لغتنامه دهخدا - دهل] |
* [http://www.loghatnaameh.com/dehkhodaworddetail-61ffda93a8024728af6d6dfc0355050f-fa.html لغتنامه دهخدا - دهل] |
||
نسخهٔ ۲۷ فوریهٔ ۲۰۱۰، ساعت ۲۰:۳۱
دُهُل نام یکی از سازهای کوبه‌ای موسیقی است. دهل طبلی بزرگ و دورویه‌ای که هر دو طرف آن پوستی از گاو یا گاومیش دارد، است. در متن‌های مختلف نام آن، داول، تاول و داوول آمده است.
شکلی از آن به همراه سرنا در مناطق روستایی نواخته می‌شود. نوازنده دهل را با ریسمانی که از شانه‌ها می‌گذرد به خود آویخته و با دو مضراب مختلف می‌نوازد. برخی گفته‌اند انتهای مضراب دهل، پارچه‌ای گلوله‌ای شکل دارد ولی دهل را از یک طرف با چوب کلفتی به نام چنگال و از یک طرف با چوب باریکتری به نام دیرک نوازند. البته در نواحی جنوبی ایران مانند هرمزگان و اطراف آن دهل را با دو دست می‌نوازند.
دهل در خاورمیانه و بویژه ایران دارای گونه‌های فراوان محلی است. برای نمونه در جنوب ایران گونه‌های زیادی از دهل وجود دارد مانند پیپه، جفه، پونکه و تویری.[نیازمند منبع]
منابع
- ستایشگر، مهدی (۱۳۸۱)، واژه نامهٔ موسیقی ایران زمین جلد اوّل، تهران: اطلاعات، شابک ISBN ۹۶۴-۴۲۳-۳۰۵-۰ مقدار
|شابک=را بررسی کنید: invalid character (کمک) پارامتر|چاپ=اضافه است (کمک)
پیوند به بیرون
 |
در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ دهل موجود است. |
 | این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |