هاراکیری

برای فیلمی به این نام، هاراکیری (فیلم ۱۹۶۲) را ببینید.

یک جنگجوی سامورایی در حال هاراکیری

هاراکیری یا سپّوکو یا شکم‌دری (به ژاپنی: 切腹, Seppuku) نوعی خودکشی تشریفاتی ژاپنی با روش دَریدن شکم است.

پیشینه

هاراکیری در ابتدا مختص به سامورایی‌ها بود. به عنوان بخشی از آیین سامورایی‌ها، هاراگیری نوعی مرگ شرافتمندانه محسوب می‌شود، به جای آنکه یک سامورایی به‌دست دشمن بیفتد. نوع دیگر هاراکیری زمانی رخ می‌دهد که یک سامورایی عمل خطایی انجام داده که مستوجب مرگ است. در هاراکیری، فرد هاراکیری‌کننده شمشیر را در شکم خود فرومی‌کند و آن را به چپ و راست حرکت می‌دهد.

هاراکیری قرن‌هاست در میان سامورایی‌ها مرسوم است و برای حفظ شرف و وفاداری و ایمان انجام می‌شود. در سال ۱۸۷۳، هاراگیری به عنوان یک مجازات قضایی در ژاپن منع شد، ولی حتی پس از فرمان منع به‌کارگیری آن به عنوان مجازات این کار در میان نظامیان و دیگر مردم ژاپن به عنوان نمادی از شرافت ادامه داشت. بسیاری از سربازان شکست‌خوردهٔ ژاپنی در پایان جنگ جهانی دوم دست به خودکشی به این سبک زدند تا به تسلیم‌شدن کشورشان در جنگ اعتراض کنند.

این واژه در زبان فارسی، به منظور به‌گویی (حسن تعبیر)، معمولاً به‌صورت «هاراگیری» تلفظ و نوشته می‌شود. اصطلاحِ ژاپنیِ «سِپّوکو»، به‌عنوان معادل «هاراکیری»، که در بسیاری از زبان‌ها رایج است، در فارسی چندان رواج ندارد.