روز جهانی ناپدیدشدگان: تفاوت میان نسخه‌ها
همنشین بهار (بحث | مشارکت‌ها) بدون خلاصۀ ویرایش |
جز ←جایگزینی با [[وپ:اشتباه|اشتباه‌یاب]]: زندانی‌کردن⟸زندانی کردن |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
کمیته بین‌المللی [[صلیب سرخ]]، [[عفو بین‌الملل]] و کمیساریای [[حقوق بشر]] در [[سازمان ملل]] ناپدیدشدن افراد توسط دولت‌ها یا گروه‌های نظامی را به عنوان وسیله‌ای برای حل مناقشه یا ناآرامی، محکوم کرده و تلاش می‌کنند دولت‌ها و ارتش‌ها را در قبال ناپدید شدن فعالان سیاسی و دگراندیشان پاسخگو کنند. |
کمیته بین‌المللی [[صلیب سرخ]]، [[عفو بین‌الملل]] و کمیساریای [[حقوق بشر]] در [[سازمان ملل]] ناپدیدشدن افراد توسط دولت‌ها یا گروه‌های نظامی را به عنوان وسیله‌ای برای حل مناقشه یا ناآرامی، محکوم کرده و تلاش می‌کنند دولت‌ها و ارتش‌ها را در قبال ناپدید شدن فعالان سیاسی و دگراندیشان پاسخگو کنند. |
||
زندانی کردن افراد تحت شرایط مخفیانه یا نامعلوم، نقض جدی مفاهیم حقوق بشر است و در صورتی که در جریان مناقشه مسلحانه صورت گیرد ناقض قوانین بین‌المللی است. |
|||
== پانویس == |
== پانویس == |
||
نسخهٔ ۱ سپتامبر ۲۰۱۷، ساعت ۰۸:۱۲
روز جهانی ناپدیدشدگان (۳۰ اوت مصادف با ۹ شهریور هر سال) به سرنوشت کسانی اشاره دارد که در حکومت‌های دیکتاتوری، جنگ، درگیری‌های سیاسی، مسیر مهاجرت و… یا دلایل نامعلوم ناپدید شده‌اند. به گزارش سازمان ملل، هزاران نفر در جهان در شرایط نامطلوب و در مکان‌هایی که بستگان یا نمایندگان حقوقی آن‌ها از آن خبر ندارند زندانی هستند. ناپدیدشدن‌های اجباری توسط دولت‌ها، همیشه به‌خاطر جلوگیری از فعالیت‌هایی که فرد مفقود شده در آن درگیر است نیست. هدف همچنین مرعوب کردن خانواده‌ها، همکاران، و اطرافیان شخص است.[۱][۲]
کمیته بین‌المللی صلیب سرخ، عفو بین‌الملل و کمیساریای حقوق بشر در سازمان ملل ناپدیدشدن افراد توسط دولت‌ها یا گروه‌های نظامی را به عنوان وسیله‌ای برای حل مناقشه یا ناآرامی، محکوم کرده و تلاش می‌کنند دولت‌ها و ارتش‌ها را در قبال ناپدید شدن فعالان سیاسی و دگراندیشان پاسخگو کنند. زندانی کردن افراد تحت شرایط مخفیانه یا نامعلوم، نقض جدی مفاهیم حقوق بشر است و در صورتی که در جریان مناقشه مسلحانه صورت گیرد ناقض قوانین بین‌المللی است.
پانویس
- ↑ موضوع ناپدیدشدگان قهری (اجباری) در رابطه با ایران، از دهه ۸۰ میلادی مطرح بوده‌است. در آمریکای لاتین سابقه این امر به خیلی پیشتر بازمی‌گردد و توسط سازمانهای غیردولتی و… در مجامع بین‌المللی برجسته می‌شد. در رابطه با ایران پیگیری این موضوع، از دهه ۸۰، با تلاش دکتر کاظم رجوی صورت گرفت.
- ↑ تاکنون آمار رسمی و دقیقی از ناپدیدشدگان سیاسی در ایران وجود ندارد. تا کنون نام و پرونده ۵۲۲ نفر که طی ۳۸ سال گذشته در جمهوری اسلامی ایران به شکل قهری ناپدید شده‌اند در گروه کاری ناپدیدشدگان سازمان ملل ثبت شده که حدود ۱۰۰ نفر از این تعداد زن هستند. شمار فوق تنها بخشی از ناپدیدشدگان است. پرونده‌های مزبور به گذشته و دهه هشتاد میلادی برمی گردد.