علی‌اکبر تجویدی: تفاوت میان نسخه‌ها
افزودن متن |
|||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
== آثار == |
== آثار == |
||
علی‌اکبر تجویدی سال‌های بسیاری را صرف پژوهش کرد و صاحب مقالات و تألیفات متعددی در زمینه هنر و فرهنگ ایرانی بود. از جمله آثار وی می‌توان به کتاب «نگاهی به هنر نقاشی ایران از آغاز تا قرن دهم هجری» اشاره کرد. این کتاب بیانگر یک سیر تاریخی است که از نقاشی غارهای لرستان آغاز شده و پژوهش دوره‌های متعدد تاریخی در آن همراه با نمونه‌های تصویری است و سرانجام این پژوهش به عهد صفوی می‌رسد. این کتاب نخستین کتاب تخصصی دربارهٔ نقاشی ایرانی است و در سال ۱۳۵۲ منتشر شد. |
|||
تجویدی در انتشار کتاب «پنجمین کنگره جهانی باستان‌شناسی و هنر ایران" در سال ۱۳۴۷ نیز همکاری داشت و از دیگر آثار وی به شمار می‌رود.<ref>{{یادکرد وب|نویسنده=|کد زبان=|تاریخ=|وب‌گاه=|نشانی=http://www.iribnews.ir/fa/news/1670214/علی-اکبر-تجویدی-پژوهشگرِ-تاریخ-هنر-ایران-درگذشت|عنوان=علی اکبر تجویدی پژوهشگرِ تاریخ هنر ایران درگذشت}}</ref><ref name=":0" /> |
|||
== منابع == |
== منابع == |
||
نسخهٔ ۱۴ ژوئن ۲۰۱۷، ساعت ۲۱:۳۲
علی‌اکبر تجویدی (زاده ۱۳۰۵ - درگذشته ۲۰ خرداد ۱۳۹۶) نقاش، پژوهشگر، باستان‌شناس و نگارگر اهل ایران بود.[۱]
زندگی‌نامه
علی‌اکبر تجویدی در سال ۱۳۰۵ متولد شد. وی فرزند هادی خان تجویدی است که در نقاشی از شاگردان طراز اول کمال‌الملک بود.
برادران وی محمد و علی تجویدی از نقاشان و نوازندگان فقید ایران بودند. علی‌اکبر تجویدی خود نیز از شاگردان کمال‌الملک و از هنرآموختگان مدرسه صنایع مستظرفه، یکی از مهم‌ترین هنرمندان و پژوهشگران خاندان تجویدی بود.[۱]
تجویدی کارنامه ای درخشان در آموزش هنر و همکاری مستمر با وزارت فرهنگ و هنرِ وقت داشت، و آغازگر جدی پژوهش‌های کیفی در تاریخ نقاشی ایرانی بود.
درگذشت
علی‌اکبر تجویدی روز شنبه ۲۰ خرداد ماه در ۹۱ سالگی در پاریس درگذشت. پیکر وی شامگاه ۲۴ خردادماه به ایران منتقل می‌شود تا بنا به وصیتش در بهشت زهرا در قطعه هنرمندان به خاک سپرده شود.[۱][۲]
آثار
علی‌اکبر تجویدی سال‌های بسیاری را صرف پژوهش کرد و صاحب مقالات و تألیفات متعددی در زمینه هنر و فرهنگ ایرانی بود. از جمله آثار وی می‌توان به کتاب «نگاهی به هنر نقاشی ایران از آغاز تا قرن دهم هجری» اشاره کرد. این کتاب بیانگر یک سیر تاریخی است که از نقاشی غارهای لرستان آغاز شده و پژوهش دوره‌های متعدد تاریخی در آن همراه با نمونه‌های تصویری است و سرانجام این پژوهش به عهد صفوی می‌رسد. این کتاب نخستین کتاب تخصصی دربارهٔ نقاشی ایرانی است و در سال ۱۳۵۲ منتشر شد.
تجویدی در انتشار کتاب «پنجمین کنگره جهانی باستان‌شناسی و هنر ایران" در سال ۱۳۴۷ نیز همکاری داشت و از دیگر آثار وی به شمار می‌رود.[۳][۱]