نهر تیری: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''نهر تیری''' در قدیم به زمین‌هایی که در مشرق [[دجله]] و مغرب |
'''نهر تیری''' در قدیم به زمین‌هایی که در مشرق [[دجله]] و مغرب [[اهواز]] واقع شده‌است، گفته می‌شد. این نام در [[قرون وسطی]] به ''حویزه'' و بعدها به ''بنی طرف'' تغییر پیدا کرد. بنی طرف نام بزرگترین قبیله‌ای است که در این ناحیه ساکن است. این محل اکنون [[دشت میشان]] نام دارد و مرکزش [[سوسنگرد]] و [[حویزه]] یکی از بخش‌های آن است. [[یاقوت حموی]] در وجه تسمیهٔ آن می‌نویسد، اردشیر پسر اسفندیار نهر آن را حفر کرد و به شخصی به نام تبرا از فرزندان گودرز وزیر بخشید. (برگرفته از [[معجم البلدان]])<ref>{{پک|ممتحن|۱۳۴۵|ک=ماهنامهٔ آموزش و پرورش |جلد = ۳۶۷|ص=۵۲}}</ref> |
||
== پانویس == |
== پانویس == |
||
{{پانویس}} |
{{پانویس}} |
||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
[[رده:جغرافیای تاریخی ایران]] |
[[رده:جغرافیای تاریخی ایران]] |
||
نسخهٔ ۵ آوریل ۲۰۱۷، ساعت ۱۷:۱۹
نهر تیری در قدیم به زمین‌هایی که در مشرق دجله و مغرب اهواز واقع شده‌است، گفته می‌شد. این نام در قرون وسطی به حویزه و بعدها به بنی طرف تغییر پیدا کرد. بنی طرف نام بزرگترین قبیله‌ای است که در این ناحیه ساکن است. این محل اکنون دشت میشان نام دارد و مرکزش سوسنگرد و حویزه یکی از بخش‌های آن است. یاقوت حموی در وجه تسمیهٔ آن می‌نویسد، اردشیر پسر اسفندیار نهر آن را حفر کرد و به شخصی به نام تبرا از فرزندان گودرز وزیر بخشید. (برگرفته از معجم البلدان)[۱]
پانویس
منابع
- ممتحن، حسین علی (۱۳۴۵). «گندیشاپور خوزستان و سوابق علمی آن». ماهنامهٔ آموزش و پرورش. تهران (۳۶۷).