فیلیپ میلر: تفاوت میان نسخه‌ها
جز ربات:مرتب‌سازی عنوان‌ها+تمیز+ |
جز ابرابزار |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
میلر با دیگر گیاه‌شناسان مکاتبه داشت، و گیاهانی را از تمام بخشهای دنیا بدست آورد. بیشتر آنها را او برای اولین بار در انگلستان کاشت و به عنوان معرفی کنندهٔ آنها شناخته می‌شود. دانش او در مورد گیاهان زنده، که به خاطر آن به عنوان عضو انجمن سلطنتی انتخاب شد، از نظر وسعت در زمان حیات او بی‌نظیر بود.<ref>Frans A. Stafleu, reviewing the facsimile of ''The Gardeners Dictionary'' in ''Taxon'' '''18'''.6 (December 1969:713-715) p 713.</ref> میلر [[ویلیام آیتن]] را که بعدها سرباغبان باغ [[w:en:Royal Botanic Gardens, Kew|کیو]]شد و همین‌طور [[ویلیام فورسیث]] را که (فورسیثیا) [[w:en:Forsythia|یاس زرد]] به افتخار او نامگذاری شده است تربیت کرد. [[w:en:John Russell, 4th Duke of Bedford|دوک بدفورد]] برای نظارت بر هرس درختان میوه [[ووبورن، بدفوردشر|صومعه ووبورن]] با او قرارداد بست. کار میلر همچنین مواظبت از مجموعهٔ ارزشمند دوک از درختان آمریکایی بود، بویژه درختان همیشه سبز، که از دانه‌هایی رشد کرده بودند که با پیشنهاد میلر در بشکه‌هایی از پنسیلوانیا، مکان جمع‌آوری شدهٔ آنها توسط [[جان بارترام]]، فرستاده شده بودند.<ref>Le Rougetel 1986:32, quoting John Collinson's letter to the Duke of Bedford.</ref> از طریق کنسرسیومی با شرکت ۶۰ نفر از مشترکین، محتوی جعبه‌های بارترام درختهای آمریکایی مثل [[نراد (سرده)|نراد]] و [[کاج]] را به باغهای انگلیسی معرفی کرد. |
میلر با دیگر گیاه‌شناسان مکاتبه داشت، و گیاهانی را از تمام بخشهای دنیا بدست آورد. بیشتر آنها را او برای اولین بار در انگلستان کاشت و به عنوان معرفی کنندهٔ آنها شناخته می‌شود. دانش او در مورد گیاهان زنده، که به خاطر آن به عنوان عضو انجمن سلطنتی انتخاب شد، از نظر وسعت در زمان حیات او بی‌نظیر بود.<ref>Frans A. Stafleu, reviewing the facsimile of ''The Gardeners Dictionary'' in ''Taxon'' '''18'''.6 (December 1969:713-715) p 713.</ref> میلر [[ویلیام آیتن]] را که بعدها سرباغبان باغ [[w:en:Royal Botanic Gardens, Kew|کیو]]شد و همین‌طور [[ویلیام فورسیث]] را که (فورسیثیا) [[w:en:Forsythia|یاس زرد]] به افتخار او نامگذاری شده است تربیت کرد. [[w:en:John Russell, 4th Duke of Bedford|دوک بدفورد]] برای نظارت بر هرس درختان میوه [[ووبورن، بدفوردشر|صومعه ووبورن]] با او قرارداد بست. کار میلر همچنین مواظبت از مجموعهٔ ارزشمند دوک از درختان آمریکایی بود، بویژه درختان همیشه سبز، که از دانه‌هایی رشد کرده بودند که با پیشنهاد میلر در بشکه‌هایی از پنسیلوانیا، مکان جمع‌آوری شدهٔ آنها توسط [[جان بارترام]]، فرستاده شده بودند.<ref>Le Rougetel 1986:32, quoting John Collinson's letter to the Duke of Bedford.</ref> از طریق کنسرسیومی با شرکت ۶۰ نفر از مشترکین، محتوی جعبه‌های بارترام درختهای آمریکایی مثل [[نراد (سرده)|نراد]] و [[کاج]] را به باغهای انگلیسی معرفی کرد. |
||
میلر ابتدا تمایلی به استفاده از روش [[نام علمی|نامگذاری]] [[کارل لینه]] نداشت و روش نامگذاری [[جوزف پایتون د تورن‌فورت]] و [[جان ری]] را ترجیح می‌داد. با این‌حال، لینه کتاب دیکشنری باغبان میلر را تحسین کرده است.<ref>''Non erit Lexicon Hortulanorum, sed etiam Botanicorum'', that the book will be, not just a lexicon of gardeners, but of botanists."; noted in Paterson 1986:40-41.</ref>در واقع محافظه‌کار اسکاتلندی تعدادی از روشهای نامگذاری پیش از لینه را که توسط لینه دور انداخته شده بود و مورد استفاده گیاه‌شناسان جدید بود حفظ کرد. |
میلر ابتدا تمایلی به استفاده از روش [[نام علمی|نامگذاری]] [[کارل لینه]] نداشت و روش نامگذاری [[جوزف پایتون د تورن‌فورت]] و [[جان ری]] را ترجیح می‌داد. با این‌حال، لینه کتاب دیکشنری باغبان میلر را تحسین کرده است.<ref>''Non erit Lexicon Hortulanorum, sed etiam Botanicorum'', that the book will be, not just a lexicon of gardeners, but of botanists."; noted in Paterson 1986:40-41.</ref>در واقع محافظه‌کار اسکاتلندی تعدادی از روشهای نامگذاری پیش از لینه را که توسط لینه دور انداخته شده بود و مورد استفاده گیاه‌شناسان جدید بود حفظ کرد. او فقط در [[w:en:The Gardeners Dictionary|دیکشنری باغبانان]](۱۷۶۸) به طور کامل از روش لینه استفاده کرد، گرچه [[سرده|سرده‌هایی]] مانند [[سیاه‌کاج]] و[[وانیل (سرده)|وانیل]] را قبلاً به طور صحیحی با سیستم لینه در جلد چهارم (۱۷۵۴)توصیف کرده بود. |
||
== منابع == |
== منابع == |
||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
{{ترتیب‌پیش‌فرض:میلر، فیلیپ}} |
{{ترتیب‌پیش‌فرض:میلر، فیلیپ}} |
||
[[رده:اعضای انجمن سلطنتی]] |
[[رده:اعضای انجمن سلطنتی]] |
||
[[رده:انگلیسی‌های اسکاتلندی‌تبار]] |
[[رده:انگلیسی‌های اسکاتلندی‌تبار]] |
||
نسخهٔ ۲۷ سپتامبر ۲۰۱۶، ساعت ۱۹:۲۷
فیلیپ میلر (به انگلیسی: Philip Miller)، (زاده ۱۶۹۱ - درگذشته۱۸ دسامبر۱۷۷۱) گیاه‌شناس انگلیسی، با تبار اسکاتلندی بود.[۱]
او در دپتفورد یا گرینویچ بدنیا آمد.[۲] میلر از سال ۱۷۲۲[۳] تا کمی قبل از مرگش که برای بازنشستگی تحت فشار قرار گرفت، باغبان اصلی باغ پزشکی چلسی بود. براساس گفته پیتر کاینسون گیاه‌شناس که در سال ۱۷۶۴ از باغ پزشکی چلسی دیدن کرد و مشاهداتش را در کتابش ثبت کرده است، میلر «شهرت باغ چلسی را چنان بالا برد که باغ از نظر داشتن انواع گوناگون گیاهان از همه دسته‌ها و طبقه‌ها و همه نوع آب و هوا بر تمام باغهای اروپا برتری یافت.»[۴] او کتاب دیکشنری باغبانان و گل‌فروشان یا یک سیستم کامل از باغبانی علمی را نوشت (۱۷۲۴) و دیکشنری باغبان شامل روشهای کاشت و بهبود میوه آشپزخانه و باغ گل، که اولین بار در ۱۷۳۱ در قطع چشمگیری منتشر شده و در زمان زندگی‌اش تا چاپ هشتم هم رسیده و توسط یاب باستر به زبان هلندی هم ترجمه شد.
میلر با دیگر گیاه‌شناسان مکاتبه داشت، و گیاهانی را از تمام بخشهای دنیا بدست آورد. بیشتر آنها را او برای اولین بار در انگلستان کاشت و به عنوان معرفی کنندهٔ آنها شناخته می‌شود. دانش او در مورد گیاهان زنده، که به خاطر آن به عنوان عضو انجمن سلطنتی انتخاب شد، از نظر وسعت در زمان حیات او بی‌نظیر بود.[۵] میلر ویلیام آیتن را که بعدها سرباغبان باغ کیوشد و همین‌طور ویلیام فورسیث را که (فورسیثیا) یاس زرد به افتخار او نامگذاری شده است تربیت کرد. دوک بدفورد برای نظارت بر هرس درختان میوه صومعه ووبورن با او قرارداد بست. کار میلر همچنین مواظبت از مجموعهٔ ارزشمند دوک از درختان آمریکایی بود، بویژه درختان همیشه سبز، که از دانه‌هایی رشد کرده بودند که با پیشنهاد میلر در بشکه‌هایی از پنسیلوانیا، مکان جمع‌آوری شدهٔ آنها توسط جان بارترام، فرستاده شده بودند.[۶] از طریق کنسرسیومی با شرکت ۶۰ نفر از مشترکین، محتوی جعبه‌های بارترام درختهای آمریکایی مثل نراد و کاج را به باغهای انگلیسی معرفی کرد.
میلر ابتدا تمایلی به استفاده از روش نامگذاری کارل لینه نداشت و روش نامگذاری جوزف پایتون د تورن‌فورت و جان ری را ترجیح می‌داد. با این‌حال، لینه کتاب دیکشنری باغبان میلر را تحسین کرده است.[۷]در واقع محافظه‌کار اسکاتلندی تعدادی از روشهای نامگذاری پیش از لینه را که توسط لینه دور انداخته شده بود و مورد استفاده گیاه‌شناسان جدید بود حفظ کرد. او فقط در دیکشنری باغبانان(۱۷۶۸) به طور کامل از روش لینه استفاده کرد، گرچه سرده‌هایی مانند سیاه‌کاج ووانیل را قبلاً به طور صحیحی با سیستم لینه در جلد چهارم (۱۷۵۴)توصیف کرده بود.
منابع
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Philip Miller». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۲ سپتامبر ۲۰۱۶.
- ↑ Le Rougetel, Hazel (1971). "Gardener extraordinary: Philip Miller of Chelsea (1691-1771)". Journal of the Royal Horticultural Society. 96: 556–63.
- ↑ "Miller, Philip: Complete Dictionary of Scientific Biography".
- ↑ 1722 is the date given by Hazel Le Rougetel, "Philip Miller/John Bartram Botanical Exchange" Garden History 14.1 (Spring 1986:32-39).
- ↑ Paterson, Allen (1986). "Philip Miller: A Portrait". Garden History. 14 (1): 40–41. JSTOR 1586815.
- ↑ Frans A. Stafleu, reviewing the facsimile of The Gardeners Dictionary in Taxon 18.6 (December 1969:713-715) p 713.
- ↑ Le Rougetel 1986:32, quoting John Collinson's letter to the Duke of Bedford.
- ↑ Non erit Lexicon Hortulanorum, sed etiam Botanicorum, that the book will be, not just a lexicon of gardeners, but of botanists."; noted in Paterson 1986:40-41.
کتاب‌شناسی
پیوند به بیرون
- Miller, Philip (1760) The Gardeners Kalendar - digital facsimile from کتابخانه لیندا هال
- Miller, Philip (1760) Figures of the most beautiful, useful, and uncommon plants, 2 vols. - digital facsimile from کتابخانه لیندا هال
| عمومی | |
|---|---|
| کتابخانه‌های ملی | |
| نگارخانه‌های هنری و موزه‌ها | |
| نهادهای پژوهش هنری | |
| واژه‌نامه‌های زندگی‌نامه‌ای | |
| پایگاه‌های دادهٔ علمی | |
| سایر | |
