دهل: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Arash.pt (بحث | مشارکت‌ها)
تغییرات نسخهٔ کنونی تا ‏۱ ژوئن ۲۰۱۳، ساعت ۱۴:۵۴ به نسخهٔ 10358406 [[Special:Contributions/ویرایش|وی...
Arash.pt (بحث | مشارکت‌ها)
به نسخهٔ 9724493 ویرایش Rezabot واگردانده شد: حذف مطلب تکراری. (توینکل)
خط ۵: خط ۵:
شکلی از آن به همراه [[سرنا]] در مناطق روستایی نواخته می‌شود. نوازنده، دهل را با ریسمانی که از شانه‌ها می‌گذرد به خود آویخته و با دو [[مضراب]] مختلف می‌نوازد. برخی گفته‌اند انتهای مضراب دهل، پارچه‌ای گلوله‌ای شکل دارد ولی دهل را از یک طرف با چوب کلفتی به نام ''چنگال'' و از یک طرف با چوب باریکتری به نام ''دیرک'' نوازند. البته در نواحی جنوبی [[ایران]] مانند [[هرمزگان]] و اطراف آن دهل را با دو دست می‌نوازند.
شکلی از آن به همراه [[سرنا]] در مناطق روستایی نواخته می‌شود. نوازنده، دهل را با ریسمانی که از شانه‌ها می‌گذرد به خود آویخته و با دو [[مضراب]] مختلف می‌نوازد. برخی گفته‌اند انتهای مضراب دهل، پارچه‌ای گلوله‌ای شکل دارد ولی دهل را از یک طرف با چوب کلفتی به نام ''چنگال'' و از یک طرف با چوب باریکتری به نام ''دیرک'' نوازند. البته در نواحی جنوبی [[ایران]] مانند [[هرمزگان]] و اطراف آن دهل را با دو دست می‌نوازند.


دهل در [[خاورمیانه]] و بویژه [[ایران]] دارای گونه‌های فراوان محلی است. برای نمونه در [[هرمزگان]] گونه‌های زیادی از دهل وجود دارد مانند [[پیپه]]، [[جفه]]، [[پونکه]] و [[تویری]].{{مدرک}}
دهل در [[خاورمیانه]] و بویژه [[ایران]] دارای گونه‌های فراوان محلی است. برای نمونه در جنوب ایران گونه‌های زیادی از دهل وجود دارد مانند [[پیپه]]، [[جفه]]، [[پونکه]] و [[تویری]].{{مدرک}}


== منابع ==
== منابع ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}
* {{یادکرد | کتاب= واژه نامهٔ موسیقی ایران زمین جلد اوّل| نویسنده= ستایشگر، مهدی| ناشر= اطلاعات| چاپ=دوّم| شهر=تهران| سال=۱۳۸۱| شابک= ISBN 964-423-305-0}}
* {{یادکرد | کتاب= واژه نامهٔ موسیقی ایران زمین جلد اوّل| نویسنده= ستایشگر، مهدی| ناشر= اطلاعات| چاپ=دوّم| شهر=تهران| سال=۱۳۸۱| شابک= ISBN 964-423-305-0}}
دهل یکی از ابزار موسیقی سیستانی می باشد براساس تحقیقات کارشناسان فرهنگی بنیادنیمروز کانون جهانی فرهیختگان سیستانی دهل به همراه سرنا یکی از اصلی ترین سازهای سیستانی می باشد که البته با قیچک ودایره(نوعی دف) و...در منطقه سیستان از دیرباز رواج داشته است.ساز دهل وسرنا برای اجرای رقص های آئینی مثل دوچوبه,چوب بازی,رقص شمشیرسیستانی و..نیز استفاده میشود .


== پیوند به بیرون ==
== پیوند به بیرون ==
خط ۲۲: خط ۲۱:
[[رده:سازهای پوستی]]
[[رده:سازهای پوستی]]
[[رده:سازهای کوبه‌ای با کوک نامعین]]
[[رده:سازهای کوبه‌ای با کوک نامعین]]
[[رده:فرهنگ در هرمزگان]]

نسخهٔ ‏۴ سپتامبر ۲۰۱۳، ساعت ۱۹:۴۸

دو عدد دهل

دُهُل نام یکی از سازهای کوبه ای موسیقی است. دهل طبلی بزرگ و دورویه‌ای که هر دو طرف آن پوستی از گاو یا گاومیش دارد، است. در متن‌های مختلف نام آن، داول، تاول و داوول آمده است.

شکلی از آن به همراه سرنا در مناطق روستایی نواخته می‌شود. نوازنده، دهل را با ریسمانی که از شانه‌ها می‌گذرد به خود آویخته و با دو مضراب مختلف می‌نوازد. برخی گفته‌اند انتهای مضراب دهل، پارچه‌ای گلوله‌ای شکل دارد ولی دهل را از یک طرف با چوب کلفتی به نام چنگال و از یک طرف با چوب باریکتری به نام دیرک نوازند. البته در نواحی جنوبی ایران مانند هرمزگان و اطراف آن دهل را با دو دست می‌نوازند.

دهل در خاورمیانه و بویژه ایران دارای گونه‌های فراوان محلی است. برای نمونه در جنوب ایران گونه‌های زیادی از دهل وجود دارد مانند پیپه، جفه، پونکه و تویری.[نیازمند منبع]

منابع

  • ستایشگر، مهدی (۱۳۸۱واژه نامهٔ موسیقی ایران زمین جلد اوّل، تهران: اطلاعات، شابک ISBN ۹۶۴-۴۲۳-۳۰۵-۰ مقدار |شابک= را بررسی کنید: invalid character (کمک) پارامتر |چاپ= اضافه است (کمک)

پیوند به بیرون