عقد صلح: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
جز ←انواع صلح |
|||
خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
* {{یادکرد کتاب | زبان=فارسی | سال=۱۳۹۰ | شابک=۹۶۴-۵۹۸۶-۰۷-۹ | عنوان=ترمینولوژی حقوق | تاریخ بازبینی=۳۱ دسامبر ۲۰۱۲ | مکان=تهران | ناشر=کتابخانه گنج دانش | نام=محمد جعفر | نام خانوادگی=جعفری لنگرودی | پیوند نویسنده=محمدجعفر جعفری لنگرودی}} |
* {{یادکرد کتاب | زبان=فارسی | سال=۱۳۹۰ | شابک=۹۶۴-۵۹۸۶-۰۷-۹ | عنوان=ترمینولوژی حقوق | تاریخ بازبینی=۳۱ دسامبر ۲۰۱۲ | مکان=تهران | ناشر=کتابخانه گنج دانش | نام=محمد جعفر | نام خانوادگی=جعفری لنگرودی | پیوند نویسنده=محمدجعفر جعفری لنگرودی}} |
||
[[رده:واژگان حقوقی| |
[[رده:واژگان حقوقی|صلح]] |
||
[[رده:واژگان فقه]] |
[[رده:واژگان فقه|صلح]] |
||
[[رده:عقود معین]] |
[[رده:عقود معین|صلح]] |
نسخهٔ ۲ آوریل ۲۰۱۳، ساعت ۲۱:۳۱
صلح در فقه و حقوق ایران نوعی عقد لازم است که در آن دو طرف، توافق بر امری میکنند که عنوان آن امر از عقود معروف از قبیل بیع، رهن، اجاره و امثالهم نباشد. صلح در لغت به معنای سازش، آشتی کردن، توافق کردن، پیمانی که بر حسب آن دعوایی را حل و فصل کردن و پیمان تسلیم است.[۱] عقد صلح در اصطلاح به معنای تراضی و تسالم بر امری است.[۲]صلح گاهی برای رفع اختلافات موجود و یا برای جلوگیری از تنازع احتمالی آینده صورت میگیرد و یا بهجای یکی از عقود معاملاتی بهکار میرود.[۳]
انواع صلح
صلح به دو قسم زیر تقسیمبندی میشود:
- صلح بر دعوی: صلحی که در جهت رفع تنازع و یا جلوگیری از آن واقع شود.
- صلح بدوی:معاملهای مبتنی بر تسالم و توافق است و در ردیف بیع، هبه و اجاره محسوب میشود.
پانویس
- ↑ معین، محمد؛ فرهنگ فارسی، تهران، انتشارات امیر کبیر، ۱۳۷۶، چاپ ۱۱، جلد دوم، ص۲۱۶۰ و ۲۳۲۳.
- ↑ نوین، پروز و خواجه پیری، عباس؛ حقوق مدنی ۶، تهران، انتشارات کتابخانه گنج دانش، ۱۳۸۲، چاپ دوم، ص۲۳۷.
- ↑ کاتوزیان، ناصر؛ حقوق مدنی، عقود معین ۱
منابع
- جعفری لنگرودی، محمد جعفر (۱۳۹۰). ترمینولوژی حقوق. تهران: کتابخانه گنج دانش. شابک ۹۶۴-۵۹۸۶-۰۷-۹. پارامتر
|تاریخ بازیابی=
نیاز به وارد کردن|پیوند=
دارد (کمک)