منصف شیرازی
ظاهر
منصف شیرازی | |
---|---|
زادهٔ | ۱۸۱۲م/۱۲۲۷ق |
درگذشت | ۱۸۴۸م/۱۲۶۴ق |
پیشه(ها) | شاعر و خوشنویس |
عنوان | خان |
محمدزمانخان بن فضلعلی قاجار مشهور به منصف شیرازی و منصف قاجار (۱۸۱۲–۱۸۴۸م) شاعر و خوشنویس ایرانی بود. او در قالبهای گوناگون سرود، از جمله مدایح نبوی او که شهرت داشته است.[۱][۲][۳]
زندگی
[ویرایش]محمدزمان بن فضلعلی قاجار در سال ۱۲۲۷ق/۱۸۱۲م در شیراز زاده شد. پدرش در دربار فتحعلی، شاه قاجار مقامدار بود و از نزدیکان او شمرده میشد. منصف به تحصیلات پرداخت و از مناصب دوری نمود. او بیشتر در تهران میزیست و اقامتگاهی در تجریش داشت، «اغلب اوقات گوشهنشین و غرق دریای تفکرات عارفانه بود.» رضاقلیخان هدایت از دوستان نزدیک او بوده و نوشته «با منش لطفی کامل و سرشار است و مرا بخدمتش اخلاص بیشمار.»[۱]
منصف شیرازی در سال ۱۲۶۴ق/۱۸۴۸م در سی و هفت سالگی در تهران درگذشت، مادهتاریخ آن از نظمی تبریزی:[۱]
منصف آن گویندهٔ والاگهر | رفت، لیکن نام نیکویش بجاست | |
بینظیر روزگار خویش بود | بر حدیثم شعر شیرنیش گواست | |
طبع او شایستهٔ صدآفرین | شعر او شایستهٔ صد مرحباست | |
مصطفی بادا پناهش، زانکه او | با دل وجان دوستدار مصطفاست | |
هاتفی گفت از پی تاریخ او: | منصف ما همنشین اولیاست |
جستارهای وابسته
[ویرایش]مجموعهای از گفتاوردهای مربوط به منصف شیرازی در ویکیگفتاورد موجود است.
منابع
[ویرایش]- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ نظمی تبریزی، علی (۱۹۷۶). دویست سخنور؛ تذکرةالشعرای منظوم و منثور. تابش. ص. ۴۰۵.
- ↑ هدایت، رضاقلیخان. مجمع الفصحاء. ج. ششم. ص. ۱۰۱۷.
- ↑ خیامپور، عبدالرسول (زمستان ۱۳۶۸). فرهنگ سخنوران. ج. دوم. طلایه. ص. ۵۶۷.