مایکل ان. هال
| مایکل ان. هال | |
|---|---|
 | |
| زادهٔ | ۱۲ ژوئن ۱۹۵۳ پورتوریکو |
| ملیت | ایالات متحده آمریکا |
| محل تحصیل | دانشگاه کارولینای شمالی در چپل هیل (کارشناسی، ۱۹۷۶) دانشگاه هاروارد (پی‌اچ‌دی، ۱۹۸۱) |
| شناخته‌شده برای | mTOR |
| جایزه(ها) | |
| پیشینه علمی | |
| شاخه(ها) | زیست‌شناسی مولکولی |
| محل کار | دانشگاه کارولینای شمالی در چپل هیل دانشگاه هاروارد انستیتو پاستور دانشگاه کالیفرنیا، سان‌فرانسیسکو دانشگاه بازل سوئیس |
مایکل ان. هال (انگلیسی: Michael N. Hall؛ زادهٔ ۱۲ ژوئن ۱۹۵۳) زیست‌شناس مولکولی اهل ایالات متحده آمریکا و استاد دانشگاه بازل سوئیس است.
او دوران کودکی را در ونزوئلا و پرو گذراند. در دانشگاه به تحصیل در رشتهٔ جانورشناسی روی آورد و مدرک کارشناسی خود را در این رشته در سال ۱۹۷۶ از دانشگاه کارولینای شمالی در چپل هیل دریافت داشت. او سپس پی‌اچ‌دی خود را در ژنتیک مولکولی در سال ۱۹۸۱ از دانشگاه هاروارد گرفت و دورهٔ پسادکتری خود را در انستیتو پاستور پاریس و دانشگاه کالیفرنیا، سان‌فرانسیسکو گذراند.
وی یکی از پیشگامان کشف mTOR و پژوهش‌های مرتبط با پیام رسانی سلولی TOR و چگونگی کنترل رشد سلول است.[۱] او در سال ۱۹۹۱، مولکولی را کشف کرد که رشد سلولی، اندازه سلول و تقسیم سلولی را در سلول‌های مخمر تنظیم می‌کند.[۲] این مولکول در واقع یک پروتئین کیناز است که توسط فاکتورهای رشد سلولی، مواد غذایی و انسولین فعال می‌شود و نقش محوری در کنترل رشد سلولی و متابولیسم است. این پروتئین همچنین نقشی کلیدی در فرایند پیری و ایجاد بیماری‌هایی مانند سرطان، چاقی، دیابت و بیماری‌های قلبی عروقی دارد. درک مسیرهای سیگنال دهی این مولکول پروتئینی منجر به ایجاد استراتژی‌های درمانی جدید شده‌است.[۳][۴] هال در سال ۲۰۱۷ برندهٔ جایزه آلبرت لسکر پژوهش‌های علوم پایه پزشکی را دریافت کرد.[۵]
وی عضو انجمن پیشبرد علوم آمریکا و آکادمی ملی علوم[۶] است و برندهٔ جوایزی همچون جایزه گاردینر،[۷] جایزه بریکترو در علوم زیستی[۸][۹] و جایزه خوبری[۱۰] فرهنگستان پادشاهی علوم سوئد شده‌است. دانشگاه عبری اورشلیم در سال ۲۰۲۱ به او مدرک دکترای افتخاری دارد.[۱۱]
منابع[ویرایش]
- ↑ Short Biography بایگانی‌شده در اکتبر ۱۸, ۲۰۱۴ توسط Wayback Machine, De Duve Institute Retrieved October 22, 2013
- ↑ Heitman, J.; Movva, N.; Hall, M. (Aug 1991). "Targets for cell cycle arrest by the immunosuppressant rapamycin in yeast". Science. 253 (5022): 905–9. Bibcode:1991Sci...253..905H. doi:10.1126/science.1715094. PMID 1715094. S2CID 9937225.
- ↑ Introduction Michael N. Hall بایگانی‌شده در اکتبر ۱۶, ۲۰۱۴ توسط Wayback Machine bioss.uni-freiburg.de Retrieved October 22, 2013
- ↑ Unveiling the Secret of Cell Growth Karger.com Retrieved September 16, 2015
- ↑ Foundation, Lasker. "Nutrient-activated TOR proteins that regulate cell growth | The Lasker Foundation". The Lasker Foundation (به انگلیسی). Retrieved March 5, 2018.
- ↑ National Academy of Sciences Members and Foreign Associates Elected. بایگانی‌شده در اوت ۱۸, ۲۰۱۵ توسط Wayback Machine nasonline.org Retrieved June 24, 2014
- ↑ Michael N. Hall: Recipient of the Canada Gairdner International Award, 2015; Gairdner Foundation (gairdner.org); Retrieved March 31, 2015
- ↑ First Breakthrough Prize in Life Sciences awarded to Swiss scientist. بایگانی‌شده در دسامبر ۱۴, ۲۰۱۳ توسط Wayback Machine In: University of Basel, December 13, 2013
- ↑ "Laureates: 2014". Breakthrough Prize in Life Sciences, Retrieved February 5, 2014. Archived from the original on January 6, 2014. Retrieved February 5, 2014.
- ↑ "Michael Hall Named 2020 Sjöberg Prize Recipient". nfcr.org. February 28, 2020. Retrieved January 5, 2022.
- ↑ "Congratulations to Prof. Michael Hall". isrec.ch. October 28, 2021. Retrieved January 5, 2022.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Michael N. Hall». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۰ سپتامبر ۲۰۲۲.
| عمومی | |
|---|---|
| کتابخانه‌های ملی | |
| پایگاه‌های دادهٔ علمی | |
| سایر | |
 | این یک مقالهٔ خرد یک دانشمند است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |
- اعضای انجمن پیشبرد علوم آمریکا
- اعضای سازمان زیست‌شناسی مولکولی اروپا
- افراد زنده
- دانشآموختگان دانشگاه بازل
- دانشآموختگان دانشگاه کارولینای شمالی در چپل هیل
- دانشآموختگان دانشگاه کالیفرنیا، سان‌فرانسیسکو
- دانشآموختگان دانشگاه هاروارد
- زادگان ۱۹۵۳ (میلادی)
- استادان دانشگاه بازل
- آمریکاییهای مهاجرتکرده به سوئیس
- اعضای فرهنگستان ملی دانش آمریکا
- انستیتو پاستور
- دریافتکنندگان جایزه آلبرت لسکر برای تحقیقات پایه پزشکی