فعالیت‌های سیا در بریتانیا
سابقه طولانی همکاری نزدیک بین ایالات متحده و سرویس‌های اطلاعاتی بریتانیا وجود دارد. افسران رابط دائمی هر کشور در سازمان‌های اطلاعاتی اصلی کشور دیگر مانند سیا و سرویس اطلاعات مخفی (MI6) (که همتای بریتانیایی سیا است)، FBI و سرویس امنیتی (ام‌آی۵) و ملی وجود دارند. آژانس امنیت (ان اس آ) و ستاد ارتباطات دولت (جی سی اچ کیو).
اولگ پنکوفسکی، سرهنگ اطلاعاتی ارتش شوروی، که فراری در محل بود، یک عملیات جاسوسی مشترک ایالات متحده و بریتانیا بود. بسیاری از محصولات پنکوفسکی به صورت آنلاین در اتاق مطالعه سیا اف او ای آی با نام رمز آهن بارک در دسترس است.[۱]
منبع اصلی تنش بین دو کشور، کیم فیلبی، افسر ارشد اس آی اس بریتانیا بود که یک مأمور شوروی بود. فیلبی، در مقطعی، افسر رابط اس آی اس مقیم ایالات متحده بود. جیمز ژسوس آنگلتون، رئیس ضد جاسوسی سیا، از فعالیت فیلبی غافلگیر شد و در نتیجه، شروع به شکار خال در سیا کرد.
۱۹۸۴
[ویرایش]در ژانویه۲۰۱۴، اسناد تازه منتشر شده نشان داد که مارگارت تاچر ۳۰سال قبل از آن هشدار داده شده بود که سیا همیشه هنگام انجام عملیات در بریتانیا به اندازه کافی از قبل اطلاع‌رسانی نکرده‌است. در سال ۱۹۸۴، پدی اشدان، که بعداً رهبر لیبرال دموکرات‌ها شد، نسبت به رویکردهای مخفیانه مأموران سیا نگرانی ایجاد کرد، اما تاچر این اتهامات را رد کرد.[۲]
۱۹۸۵
[ویرایش]مجموعه ای از یادداشت‌های سیا در ژانویه۲۰۱۷ منتشر شد. یکی از آنها به سال۱۹۸۵ می‌گوید که سیا معتقد است که حزب کارگر «در دست چپ‌های شهری است که به افراط‌های ایدئولوژیک و تنها جذابیت‌های حاشیه ای دارند».[۳]
۲۰۰۹
[ویرایش]در فوریه۲۰۰۹، تیم شیپمن، روزنامه‌نگار، در اسپکتاتور فاش کرد که سیا «شبکه‌های عامل خود را در مقیاسی بی‌سابقه در جامعه پاکستانی بریتانیا اداره می‌کند.» وی مدعی شد «حدود۴۰ تا ۶۰درصد از فعالیت‌های سیا که برای جلوگیری از یک تروریست جدید دیدنی در خاک آمریکا طراحی شده‌است، اکنون به سمت اهدافی در بریتانیا هدایت می‌شود.»[۴]
۲۰۱۶
[ویرایش]در ژانویه۲۰۲۲، جان کریاکو، مامور سابق سیا که به افشاگر تبدیل شده بود، فاش کرد که بنیاد ملی دموکراسی یک شرکت غیرانتفاعی که در دهه۱۹۸۰ توسط رئیس‌جمهور رونالد ریگان ایجاد شد و توسط کنگره ایالات متحده تأمین مالی شد میلیون‌ها دلار را به مستقل بریتانیا اختصاص داده‌است. گروه‌های رسانه ای از سال۲۰۱۶. این خدمات عبارتند از رسانه‌های تحقیقی مانند بیلنچکات، مالی کشف و اوپن‌دموکراسی، و همچنین آزادی رسانه‌ها و سازمان‌های آموزشی[۵]
او به بریتانیای طبقه‌بندی شده گفت: «در سال۲۰۱۱، کنگره ایالات متحده قانونی را تغییر داد که قوه مجریه را از تبلیغ مردم آمریکا یا اتباع سایر کشورهای «پنج چشم» (بریتانیا، کانادا، استرالیا و نیوزیلند) منع می‌کرد. «مؤسسه ملی برای دموکراسی، مانند رادیو اروپای آزاد/رادیو آزادی، تعداد بی‌شماری اتاق‌های فکر در منطقه واشینگتن، و رادیو/تلویزیون مارتی، وسیله‌ای برای این تبلیغات هستند». کیریاکو ادامه داد: «و چه راهی بهتر از قیف کردن پول به رسانه‌های «دوست» در «کشورهای دوست» برای گسترش این تبلیغات؟ تلاش‌های تبلیغاتی سیا در طول تاریخ بی شرمانه بوده‌است. اما اکنون که آنها از نظر قانونی فقط به روسیه و چین سقوط نکرده‌اند، تمام جهان یک هدف است."[۵]
جستارهای وابسته
[ویرایش]- کودتای ۱۹۵۳ ایران
- فعالیت‌های اطلاعاتی بین سرویس‌ها در بریتانیا
منابع
[ویرایش]- ↑ «CIA, Directorate of Intelligence, Intelligence Memorandum, The Situation in Czechoslovakia (As of 1130 EDT), August 30, 1968, Confidential, CIA Electronic FOIA Reading Room, Document No. 0000604953, http :://www.foia.cia.gov». Cold War Intelligence. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۰۱-۲۵.
- ↑ Bowcott, Owen (3 January 2014). "Thatcher received warning about CIA's activities in UK, secret file reveals". The Guardian (به انگلیسی). Retrieved 1 August 2021.
- ↑ "CIA fears about 1980s Labour 'threat' revealed" (به انگلیسی). BBC News. 20 January 2017. Retrieved 1 October 2021.
- ↑ Shipman, Tim (28 February 2009). "Why the CIA has to spy on Britain". The Spectator (به انگلیسی). Retrieved 1 August 2021.
- ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ Kennard, Matt; Curtis, Mark (17 January 2022). "'CIA SIDEKICK' GIVES £2.6M TO UK MEDIA GROUPS". Declassified UK. Retrieved 18 January 2022. خطای یادکرد: برچسب
<ref>نامعتبر؛ نام «duk» چندین بار با محتوای متفاوت تعریف شده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).