علی عبدالرسولی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

دکتر علی عبدالرسولی فیروزکوهی (زاده ۱۲۵۸ خورشیدی - درگذشته ۱۳۲۲ خورشیدی) استاد دانشگاه تهران، ادیب و خطاط شهیر دوران معاصر بود.

تولد و تبار[ویرایش]

علی عبدالرسولی فیروزکوهی فرزند ملا عبدالرسول فیروزکوهی (متوفای حدود ۱۳۲۲ قمری) اصالتا از اهالی فیروزکوه تهران است و در سال ۱۲۵۸ خورشیدی در تهران دیده به جهان گشود.

تحصیلات و اساتید[ویرایش]

وی تحصیلات خود را نزد پدرش (شیخ عبدالرسول فیروزکوهی مازندرانی) و عده‌ای دیگر گذراند و مشهورترین استادش ادیب پیشاوری است. از دیگر اساتیدش باید از میرزا ابوالحسن جلوه و شیخ مسیح طالقانی یاد نمود.

مقام استادی در دانشگاه تهران[ویرایش]

علی عبدالرسولی در سال ۱۳۱۴ یعنی یک سال پس از تأسیس دانشگاه تهران با نگارش رساله‌ای در زمینهٔ عرفان و خط موفق به کسب مدرک دکترا شد. وی از اولین کسانی است که حائز این مدرک شده و رتبهٔ استادی دانشگاه تهران را نیز کسب نمود.

شهرت[ویرایش]

عبدالرسولی بیش از همه در ادبیات و شعر و سپس خطاطی و خوشنویسی به ویژه در نسخ، ثلث و شکسته مشهور است. همچنین در عرصهٔ ترجمه نیز فعالیت‌هایی داشته است.

شاگردان[ویرایش]

علی عبدالرسولی سال‌ها در دانشگاه تهران تدریس می‌کرد و میرزا ابراهیم بوذری شاگرد وی در خط نسخ است.

آثار[ویرایش]

رساله‌ای در عرفان و نقاشی، تصحیح دیوان افرادی چون فرخی سیستانی و ادیب پیشاوری و جلوه زواره‌ای و سروش اصفهانی و صبای کاشی و ناصر خسرو و ترجمه رساله شطرنجیه پدرش از آثار اوست. همچنین قطعات خطاطی زیبایی از وی به جا مانده است.

شعر[ویرایش]

علی عبدالرسولی که به سبک عراقی و خراسانی متمایل بود شعر نیز می‌گفت و تخلص شعری‌اش ثابت بود.

نمونه شعر[ویرایش]

نتوان بست ره دیده ز دیدار حبیب خاصه گر شوخ بود شاهد و باشد غماز
حال دل با که بگویم غم دل با که برمکه کسی نیست به جز غصه و غم محرم راز

برادران و خواهر[ویرایش]

شیخ الملک اورنگ و فقیه زاده دو برادر عبدالرسولی و نطاق النسوان عضر انجمن مخدرات وطن خواهر وی هستند.

فرزند[ویرایش]

مرتضی عبدالرسولی استاد دانشکده ادبیات دانشگاه تهران و خوشنویس توانای معاصر متولد ۱۲۸۴ خورشیدی فرزند علی عبدالرسولی است. وی در سال 1373 ش درگذشت و شرح حالی از وی در کتاب اختران فضیلت، جلد سوم تالیف ناصرالدین انصاری قمی امده است.

درگذشت[ویرایش]

عبدالرسولی در سال ۱۳۲۲ خورشیدی در سفری که به اصفهان رفته بود درگذشت و در تخت فولاد دفن شد و جلال همایی مرثیه‌ای برایش سرود.

منابع[ویرایش]

  • تذکره شعرای تخت فولاد اصفهان، علیرضا لطفی، ص۱۶۵تا۱۶۷.
  • شرح مجموعه گل، رحیم قاسمی، ص۴۴۱.
  • مقدمه دیوان ادیب پیشاوری، ص۱۴
  • مفلس کیمیا فروش، شفیعی کدکنی، ص۶۹
  • دائرةالمعارف مشاهیر تخت فولاد، ج۲، ص۶۸۸
  • مقدمه رساله شطرنجیه، چاپ سنگی، ص کخ.
  • نقباء البشر، آقابزرگ تهرانی، ج۳، ص۳۵۰.
  • دیوان سنا، ص۲۰۰.