شهرام

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

شهرام نامی است ایرانی برای پسران. ریشهٔ این نام به زبان پهلوی بازمی‌گردد و این نام در زبان فارسی امروزی از دو بخش شه = شاه(Shah)و رام(Ram)تشکیل شده که اولی به معنای شاه و دومی نام فرشته‌ای در دین زرتشت است و بطور کل بمعنای شاه رام یا رام بزرگ می‌باشد. رام که فرشته‌ای است موکول بر سعادت و روزی مردم به جهت روزی‌رسانی و سعادتمند نمودن مردم، بین ایرانیان باستان از ارزش بسیار بالایی برخوردار بوده و به همین جهت نام این فرشته به تنهایی یا با پیشوند شه یا شاه بر فرزندان پسر ایرانیان و کشورهایی که زمانی در سلطه ایران بودند مانند هند، پاکستان، تاجیکستان و… بسیار نهاده شده‌است.

بنابراین می‌توان «شهرام» را معادل فارسی میکائیل دانست زیرا کشیشهای (اسلام، یهود، مسیح) میکائیل را فرشته روزی‌رسان می‌دانند.

روایت دیگری نام "شهرام" را فارسی شده "راما"، پادشاه/خداوندگار آیین هندو می داند. در این روایت "شهرام" به معنی "راما شاه" تلقی می گردد.

رام و شهرام از نامهای اصیل ایرانی است که در مناطق هند، طبرستان، کردستان و… بیشتراستفاده می‌شود[نیازمند منبع].

فهرست افراد سرشناس دارای نام «شهرام»[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • «تاریخ فرهنگ و تمدن ایران».
  • «تاریخ ادیان ایران».
  • «فهرست هنرمندان ایرانی».
  • «فهرست نامهای اصیل ایرانی».
  • «آشنایی با محققان معاصر ایرانی».

جستارهای وابسته[ویرایش]