پرش به محتوا

شخصی سیاسی است

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
زن فمینیستی در حال اعتراض در سال ۲۰۲۰

امر شخصی، سیاسی است یا شخصی سیاسی است (به انگلیسی: The personal is political) استدلالی سیاسی است که از اواخر دههٔ شصت میلادی به‌عنوان شعاری برای تجمعات دانشجویی و موج دوم فمینیسم استفاده می‌شود. این عبارت، رابطهٔ بین تجربهٔ شخصی و ساختارهای سیاسی و اجتماعی وسیع‌تر را برجسته می‌کند. در زمینهٔ[پ ۱] جنبش فمینیستیِ دههٔ ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ برای ارزش‌های خانوادگی و خانواده هسته‌ای یک چالش بود.[۱] این شعار بارها و بارها به‌عنوان تعریف‌کنندهٔ مشخصات فمینیسم موج دوم، فمینیسم رادیکال و مطالعات زنان یا به‌طور کلی خود فمینیسم توصیف شده است.[۲][۳]

پانویس

[ویرایش]
  1. context

منابع

[ویرایش]
  1. Angela Harutyunyan, Kathrin Hörschelmann, Malcolm Miles (2009) Public Spheres After Socialism pp. 50–1.
  2. "The great thrust of radical feminist writing has been directed to the documentation of the slogan 'the personal is political.'" McCann, Carole; Seung-Kyung Kim (2013). Feminist theory reader: Local and global perspectives. London: Routledge. p. 191.
  3. "At the heart of Women's Studies and framing the perspective from which it proceeds was the critical insight that 'the personal is political.'" Ginsberg, Alice E (2008). The evolution of American women's studies: reflections on triumphs, controversies, and change. New York: Palgrave Macmillan. p. 69. ISBN 9780230605794.