دین طبیعی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

دین طبیعی (انگلیسی: Natural religion) در بیشتر موارد به معنای «دین طبیعت» است که در آن خدا، روح، ارواح و همه اشیای ماوراء طبیعی جزئی از طبیعت محسوب می‌شوند و از آن جدا نیستند. برعکس، در فلسفه نیز برای توصیف برخی از جنبه‌های دین که گفته می‌شود جدا از وحی الهی تنها از طریق منطق و عقل قابل شناخت هستند، استفاده می‌شود، مثلاً وجود علت اول، محرک بی‌حرکت جهان هستی.[۱]

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. Harper, Leland Royce (2020). "Attributes of a Deistic God". Multiverse Deism: Shifting Perspectives of God and the World. Lanham, Maryland: Rowman & Littlefield. pp. 47–68. ISBN 978-1-79361-475-9. LCCN 2020935396.