در شب سرد زمستانی
| اثر نیما یوشیج | |
| تاریخ نگارش | ۱۳۲۹[الف] |
|---|---|
| کشور | ایران |
| زبان | فارسی |
| قالب | شعر نیمایی |
| شمار ابیات یا خط‌ها | ۱۶ |
| از سلسله مقالات دربارهٔ |
 |
|---|
| آثار |
| دیـگر |
|
|
«در شب سرد زمستانی» یکی از اشعار نیما یوشیج است.
«در شب سرد زمستانی»
در شب سرد زمستانی
کورهٔ خورشید هم، چون کورهٔ گرم چراغ من نمی‌سوزد.
و به مانند چراغ من
نه می‌افروزد چراغی هیچ،
نه فروبسته به یخ ماهی که از بالا می‌افروزد.
من چراغم را در آمد رفتن همسایه‌ام افروختم در یک شب تاریک.
و شب سرد زمستان بود،
باد می‌پیچید با کاج،
در میان کومه‌ها خاموش
گم شد او از من جدا زین جادهٔ باریک.
و هنوزم قصه بر یاد است
وین سخن آویزهٔ لب:
که می‌افروزد؟ که می‌سوزد؟
چه کسی این قصه را در دل می‌اندوزد؟
در شب سرد زمستانی،
کورهٔ خورشید هم، چون کورهٔ گرم چراغ من نمی‌سوزد.
بازآفرینی[ویرایش]
احمد شاملو این شعر را در آلبوم شعرهای نیما دکلمه کرده‌است. این شعر همچنین یکی از قطعات آلبوم در شب سرد زمستانی با دکلمهٔ احمدرضا احمدی و صدای محمد نوری است.[۱][۲]
یادداشت‌ها[ویرایش]
- ↑ دربارهٔ تاریخ سرایش شعرهای نیما اختلاف نظر وجود دارد. برای اطلاعات بیشتر نگاه کنید به مناقشه‌ها درباره نیما یوشیج.
پانویس[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- «او رفته با صدایش اما خواندن نمی‌تواند». انسان‌شناسی و فرهنگ. ۲۶ خرداد ۱۳۹۹. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۵ ژوئن ۲۰۲۰. دریافت‌شده در ۱۸ فروردین ۱۴۰۰.
- «با محمد نوری و ترانه آخرین بدرود». ترانه ماه. ۸ مرداد ۱۳۹۱. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۹ آوریل ۲۰۲۱. دریافت‌شده در ۱۸ فروردین ۱۴۰۰.
