جانداران در ارتفاع بالا
جانداران زنده میتوانند در ارتفاعات بالا (به انگلیسی: Organisms at high altitude)، چه در خشکی، چه در آب یا در حین پرواز زندگی کنند. کاهش در دسترس بودن اکسیژن و کاهش دما، زندگی در چنین ارتفاعی را چالشبرانگیز میکند، اگرچه بسیاری از گونهها با موفقیت از طریق تغییر فیزیولوژیک قابل توجه سازگار شدهاند. برخلاف سازگاری کوتاهمدت (واکنش فیزیولوژیک فوری به محیط در حال تغییر)، سازگاری در ارتفاع بالا به معنای واکنشهای سازگاری برگشتناپذیر و تکاملیافته به محیطهای با ارتفاع بالا است که با تغییر رفتار و ژنتیک وراثتی مرتبط است. در میان جانوران، تنها تعداد کمی از پستانداران (مانند گاومیش، بز، غزال تبتی، ویکونا، لاما، بز کوهی و دیگر) و برخی از پرندگان بهطور کامل با محیطهای مرتفع سازگار شدهاند.[۱]
منابع[ویرایش]
- ↑ Storz JF, Scott GR, Cheviron ZA; Scott; Cheviron (2007). "Phenotypic plasticity and genetic adaptation to high-altitude hypoxia in vertebrates". J Exp Biol. 213 (pt 24): 4125–4136. doi:10.1242/jeb.048181. PMC 2992463. PMID 21112992.
{{cite journal}}
: نگهداری یادکرد:نامهای متعدد:فهرست نویسندگان (link)