ادموند وایل
ادموند وایل | |
---|---|
زادهٔ | ۱۶ آوریل ۱۸۷۹ |
درگذشت | ۱۵ ژوئن ۱۹۲۲ |
ادموند وایل (آلمانی: Edmund Weil؛ ۱۶ آوریل ۱۸۷۹ – ۱۵ ژوئن ۱۹۲۲) میکروبشناس آلمانیتبار پادشاهی بوهم بود. او بیشتر به دلیل «آزمایش وایل-فلیکس» شناخته میشود که در تشخیص عفونتهای ریکتزیایی مورد استفاده قرار میگیرد. او این پژوهش را در طول جنگ جهانی اول انجام داد و خودش بر اثر یک عفونت تیفوس اتفاقی در آزمایشگاهش درگذشت.
او دانشآموختهٔ رشتهٔ پزشکی در دانشگاه آلمانی شارل-فردیناند پراگ بود و تخصص آسیبشناسی خود را در برلین دریافت داشت. سپس از سال ۱۹۰۵ دستیار هانس کیاری شد و در سال ۱۹۰۹ به درجهٔ شایستگی علمی در آسیبشناسی رسید. او در سال ۱۹۱۱ با «ویکتور کافکا» بر روی واکنشهای مایع مغزی-نخاعی با خون کار کرد[۱] و از سال ۱۹۱۵ استاد دانشگاه شد. ادموند وایل مدتی کوتاه نیز با رودولف وایگل همکاری کرد. وی در طول جنگ جهانی اول، در آزمایشگاههایی در مرزهای گالیسیا و بالکان کار میکرد. او مجبور بود با سربازانی که به تیفوس مبتلا شده بودند، کار کند و در سال ۱۹۱۶ توانست یک آزمایش تشخیصی سرمی ایجاد کند که بعدها به «آزمایش وایل-فلیکس» شهرت یافت.
در یکی از روزهای کار آزمایشگاهی، یکی از همکارانش به نام «فردریک برینل» هنگام تزریق باکتری به یک حیوان آزمایشگاهی، بهطور تصادفی مقداری ریکتزیا به صورت او پاشید و تصور میشود که وایل کمی بعد به نوعی تیفوس مبتلا شد و در همان مؤسسه بهداشتی که در آن کار میکرد، درگذشت. او هنگام مرگ در ۱۵ ژوئن ۱۹۲۲ در پراگ ۴۳ ساله بود.[۲][۳][۴]
منابع
[ویرایش]- ↑ Malamud, William (1928). "Barrier between the blood and the cerebrospinal fluid: I. changes in the permeability in mental diseases". Archives of Neurology & Psychiatry. 20 (4): 780. doi:10.1001/archneurpsyc.1928.02210160121010. ISSN 0096-6754.
- ↑ Makariusová, M. (2019). "Weil, Edmund (1879–1922)". Österreichisches Biographisches Lexikon 1815-1950. Vol. 16. p. 55.
- ↑ Vella, Ethelwald E. (1974). "The Weil-Felix test for the rickettsioses". The St. Luke's Hospital Gazette. 9 (1): 20–38.
- ↑ Braun, H. (1922). "Edmund Weil". Klinische Wochenschrift (31): 1583.