اد کمپر

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
اد کمپر
عکس بازداشت اد کمپر، سال ۱۹۷۳
نام هنگام تولدادموند امیل کمپر سوم
زادهٔ۱۸ دسامبر ۱۹۴۸ ‏(۷۵ سال)
بربنک، کالیفرنیا، آمریکا.[۱]
قد۶ ft ۹ in (۲٫۰۶ m)
محکومیتقتل عمد
مجازاتحبس ابد
جزئیات
قربانیان۱۰
مدت رخداد بزه
۱۹۶۴–۱۹۷۳
کشورآمریکا
دولت(ها)کالیفرنیا
تاریخ دستگیری
۲۴ آوریل ۱۹۷۳
محل زندانزندان ایالتی کالیفرنیا

ادموند امیل کمپر سوم (انگلیسی: Edmund Emil Kemper III)، مشهور به اد کمپر، آدم‌کش زنجیره‌ای و مرده‌خواه آمریکایی است که به جرم ۱۰ قتل، از جمله کشتن پدر بزرگ و مادر بزرگ و مادر خود به حبس ابد محکوم شده‌است.[۲][۳] طبق گزارش‌ها، کمپر سایز بدنی بزرگی با قامت ۲٫۰۶ متر و بهره هوشی ۱۴۵ را داراست.[۴][۵]

در سریال جنایی شکارچی ذهن، کمرون بریتون نقش اد کمپر را ایفا کرده‌است.[۶]

کودکی[ویرایش]

ادموند امیل کمپر سوم در ۱۸ دسامبر ۱۹۴۸ در بربنک، کالیفرنیا به دنیا آمد[۷] وی فرزند وسطی و تنها فرزند پسر خانواده بود.[۲][۳] کمپر رابطه نزدیکی با پدر خود داشت و جدایی والدینش در سال ۱۹۵۷ اتفاق تلخی برای وی بود. مادر الکلی و روان رنجور وی همیشه وی را تحقیر کرده و آزار می‌داد.[۸]

نخستین قتل‌ها[ویرایش]

در ۲۷ اوت ۱۹۶۴ کمپر در آشپزخانه و در سر میز غذاخوری با مادر بزرگش مشاجره می‌کند. کمپر با عصبانیت اسلحه شکاری خود که هدیه پدر بزرگش بود را آورده و یکبار به سر و دوبار به پشت مادربزرگش شلیک می‌کند.[۹] وی سپس بیرون از خانه پدر بزرگ خود را که در راه برگشت از خرید به خانه بود با شلیک گلوله به قتل می‌رساند.[۱۰] پس از تماس با مادرش و اصرار مادرش به پلیس اطلاع داده و منتظر رسیدن پلیس می‌ماند.[۱۱]

به تشخیص کارشناسان کمپر مبتلا به نوعی از بیماری اسکیزوفرنی به نام پارانویا اسکیزوفرنی بوده و به محل نگهداری محکومان دارای بیماری روانی منتقل شد.[۱۲]

آزادی و قتل‌های بعدی[ویرایش]

در ۱۸ دسامبر ۱۹۶۹ و در سن ۲۱ سالگی کمپر آزاد شد.[۱۳]

در سال‌های ۱۹۷۲ و ۱۹۷۳ کمپر ۸ نفر از جمله مادر، دوست مادرش، یک دختر دبیرستانی و شش دختر دانشجو را به قتل رساند. وی دختران را سوار ماشین خود کرده به مکانی دور برده، به قتل می‌رساند. سپس جنازه مقتولان را به خانه برده سرشان را جدا می‌کرد و با جسد و سر قربانیان رابطه جنسی برقرار می‌کرد.[۱۴]

دستگیری، محاکمه و محکومیت[ویرایش]

کمپر در ۲۴ آوریل ۱۹۷۳ دستگیر شد و در مه همان سال به قتل ۸ نفر محکوم شد و در زندان بیماران روانی در کالیفرنیا نگهداری می‌شود.

ادموند کمپر زندانی نمونه بوده[۱۵]و طبق گزارش روزنامه لس آنجلس تایمز در سال ۱۹۷۸ وی بیش از ۵۰۰۰ ساعت صرف گویندگی جهت تهیه کتاب‌های صوتی برای نابینایان کرده‌است.[۱۶]

منابع[ویرایش]

  1. McComb, Virginia Mary; Kemper, Willis M. (1999). Genealogy of the Kemper Family in the United States. G.K. Hazlett & Company, Printers. p. 126.
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ Ramsland, Katherine. "Time Bomb". Crime Library. Archived from the original on February 15, 2015.
  3. ۳٫۰ ۳٫۱ "Ancestry of Edmund Emil Kemper III". William Addams Reitwiesner Genealogical Services. Retrieved October 4, 2019.
  4. Frasier, David K. (2007). Murder Cases of the Twentieth Century: Biographies of 280 Convicted or Accused Killers. Jefferson, North Carolina: McFarland. ISBN 978-0-7864-3031-4.
  5. Lunde, Donald T. (1976). Murder and Madness. San Francisco, California: San Francisco Book Co. ISBN 0-913374-33-4.
  6. "Mindhunter (2017–) Full Cast & Crew". IMDb.com. Retrieved October 4, 2019.
  7. Kemper, Willis Miller (1915-01). "The Genealogy of the Fishback Family in America, 1714-1914". The William and Mary Quarterly. 23 (3): 222. doi:10.2307/1914723. ISSN 0043-5597. {{cite journal}}: Check date values in: |date= (help)
  8. Sias, James (2016). The Meaning of Evil. Basingstoke, England: Palgrave Macmillan. p. 31. ISBN 978-1-137-56822-9.
  9. Cheney 1976, p. 17
  10. "Edmund Kemper Biography". Biography. A&E Television Networks. April 27, 2017. Retrieved October 4, 2019.
  11. Ramsland, Katherine. "Incomprehensible". Crime Library. Archived from the original on February 15, 2015.
  12. Vronsky 2004, p. 260
  13. Frasier, David K. (2007). Murder Cases of the Twentieth Century: Biographies of 280 Convicted or Accused Killers. Jefferson, North Carolina: McFarland. ISBN 978-0-7864-3031-4.
  14. Martingale 1995, p. 108
  15. Ramsland, Katherine. "Kemper on the Stand". Crime Library. Archived from the original on February 10, 2015.
  16. Hillinger, Charles (January 29, 1987). "Blind Couple See Only Good, Not the Guilt of the Helpers". Los Angeles Times. Retrieved October 4, 2019.