پرش به محتوا

اتصال امیتر مشترک

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
یک ترانزیستور NPN که به صورت اتصال امیتر مشترک بسته شده است.

در الکترونیک برای ساخت تقویت کننده از روش‌های مختلفی استفاده می‌شود که از جملهٔ آنها استفاده از ترانزیستور BJT است، که خود شامل شیوه‌های مختلفی برای اتصال ورودی و خروجی به سه سر ترانزیستور است. یکی از این روش‌ها، روش اتصال امیتر مشترک است.

یک ترانزیستور NPN که به صورت اتصال امیتر مشترک با مقاومت امیتر بسته شده است.

بهره

[ویرایش]

بهرهٔ این نوع ترانزیستور منفی است و از رابطهٔ زیر محاسبه می‌شود:

مقاومت ورودی و خروجی

[ویرایش]

مقاومت دیده شده از ورودی به شکل زیر خواهد بود:

مقاومت دیده شده از خروجی، موازی با است که با توجه به بزرگ بودن مقدار ، می‌توان با تقریب مقاومت خروجی را در نظر گرفت.

مشخصات

[ویرایش]
تعریف مقدار (با مقاومت در امیتر) مقدار (بدون مقاومت امیتر، یعنی RE = ۰)
بهره جریان
بهره ولتاژ
مقاومت ورودی
مقاومت خروجی

مدل سیگنال کوچک

[ویرایش]

در الکترونیک معمولاً این نوع مدارها را به دو شیوه تحلیل و بررسی می‌کنند:

  1. سیگنال بزرگ (تحلیل بایاس یا DC)
  2. سیگنال کوچک (تحلیل ac)

کاربرد عملی

[ویرایش]
یک تقویت کننده امیتر مشترک که خروجی آن به صورت تک سر گرفته شده است.

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  • Razavi، Behzad. Fundamentals of Microelectronics.
  • Sedra-Smith. Microelectronic Circuits.

پیوند به بیرون

[ویرایش]