پرش به محتوا

آرایه آنالوگ قابل‌برنامه‌ریزی-میدانی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
آرایه آنالوگ قابل‌برنامه‌ریزی-میدانی

آرایه آنالوگ قابل‌برنامه‌ریزی-میدانی (به انگلیسی: field-programmable analog array) (اختصاری FPAA) یک افزاره مدار مجتمع است که می‌تواند برای انجام کاربردهای آنالوگ مختلف با استفاده از بلوک‌های آنالوگ محاسباتی (CAB)[۱][۲] و یک میان‌اتصال قابل برنامه‌ریزی-میدانی به طرز خاصی آرایش داده شود و با استفاده از حافظه‌های روی تراشه برنامه‌ریزی شود.[نیازمند منبع] هر بلوک CAB می‌تواند تعدادی از کاربردهای پردازش سیگنال آنالوگ را انجام دهد. مانند: تقویت، انتگرال‌گیری، مشتق‌گیری، جمع، تفریق، ضرب، مقایسه، لگاریتم و نمایی، شبکه اتصال داخلی سیگنال‌ها را از یک بلوک CAB به بلوک دیگر و به بلوک‌های I/O ارتباط می‌دهد.[نیازمند منبع]

منابع

[ویرایش]
  1. Hall, Tyson; Twigg, Christopher; Hassler, Paul; Anderson, David (2004). "APPLICATION PERFORMANCE OF ELEMENTS IN A FLOATING–GATE FPAA". IEEE-Iscas 2004. II: 589–592.
  2. Baskaya, F.; Reddy, S.; Sung, Kyu Lim; Anderson, D.V. (August 2006). "Placement for large-scale floating-gate field-programable analog arrays". IEEE Transactions on VLSI Systems. 14 (8): 906–910. doi:10.1109/TVLSI.2006.878477. S2CID 16583629.