کاربر:Sepehr.Sǎsǎni

ای قومِ به حج رفته کجایید کجایید		معشوق همین‌جاست بیایـید بیایـید
معشوقِ تو همسایه و دیوار به دیوار		در بادیه سرگشته شما در چه هوایید
گر صورتِ بی‌صورتِ معشوق ببینید		هم خواجه و هم خانه و هم کعبه شمایید
ده بار از آن راه بدان خانه برفتید		یک بار از این خانه بر این بام برآیید
آن خانه لطیفست نشان‌هاش بگفتید		از خواجه‌ی آن خانه نشانی بنمایید
یک دسته‌ی گل کو، اگر آن باغ بدیدید		یک گوهرِ جان کو، اگر از بهرِ خدایید
با این همه آن رنجِ شما گنجِ شما باد		افسوس که بر گنجِ شما، پرده شمایید

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ		ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
آنان که به سر، در طلبِ کعبه دویدند		چون عاقبت‌الامر، به مقصود رسیدند
از سنگ، یکی خانه‌ی اعلای معظم		اندر وسطِ وادیِ بی‌زرع بدیدند
رفتند در آن خانه که بینند خدا را		بسیار بجستند و خدا را ندیدند
چون معتکفِ خانه شدند از سرِ تکلیف		ناگاه خطابی هم از آن خانه شنیدند
کای خانه‌پرستان، چه پرستید گِل و سنگ؟		آن خانه پرستید که پاکان طلبیدند
آن خانه‌ی دل، خانه‌ی حق، واحدِ مطلق		خرم‌دل آنانکه، در آن خانه خزیدند
مانند الف، راست برفتند به لبیک		آنان که در این خانه چو گردون بخمیدند
بر خطّه‌ی آن مشعرِ وحدت چو گذشتند		خطِ لِمَن‌المُلک بر اغیار کشیدند
حزبی که بجز سنگ، ره از خانه ندیدند		چون حزبِ شیاطین، ز درِ حق برمیدند
		مولوی جلال‌الدین محمد بلخی