ویلیام باکلی، جونیر

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه است که توسط MahdiBot (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱ ژوئن ۲۰۲۱، ساعت ۱۶:۳۵ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی داشته باشد.

ویلیام باکلی، جونیر
زادهویلیام فرانک باکلی، جونیر
۲۴ نوامبر ۱۹۲۵
درگذشته۲۷ فوریهٔ ۲۰۰۸ (۸۲ سال)
پیشهروزنامه‌نگار، مجری تلویزیون، پدیدآور، و رمان‌نویس
همسر(ها)Patricia Taylor Buckley (درگذشته ۲۰۰۷)
فرزند(ان)Christopher Buckley (زاده ۱۹۵۲)

ویلیام فرانک باکلی، جونیر (انگلیسی: William Frank Buckley, Jr.; ۲۴ نوامبر ۱۹۲۵ – ۲۷ فوریهٔ ۲۰۰۸) یک روزنامه‌نگار، مجری تلویزیون، پدیدآور، و رمان‌نویس اهل ایالات متحده آمریکا بود. باکلی از مطرح‌ترین چهره‌های جریان محافظه‌کاری در ایالات متحده، بنیان‌گذار مجله نشنال ریویو و میزبان برنامه تلویزیونی Firing Line (۱۹۶۶–۱۹۹۹) بود. باکلی به دایره گسترده واژگان و لهجه انگلیسی ویژه‌اش شهره بود.[۱] برجسته‌ترین دستاورد باکلی را ترکیب محافظه‌کاری سنتی و لیبرالیسم کلاسیک دانسته‌اند که در سیاست‌مداران جمهوری‌خواهی مانند گلدواتر و رونالد ریگان نمود پیدا کرد.

جنبش محافظه‌کاری

باکلی و همکارانش در نشنال ریویو با مرزبندی با عقاید و افرادی که نامناسب می‌پنداشتند به بازتعریف محافظه‌کاری پرداختند.[۲] به عنوان نمونه، باکلی جریانات ضدیهودی و نژادپرستانه و همچین افرادی مانند جرج والاس (طرفدار جداسازی نژادی) را رد کرد.[۳]

جرج نش در کتاب سنت فکری محافظه‌کاری پس از ۱۹۴۵(The Conservative Intellectual Tradition since 1945) می‌گوید که نشنال ریویو تحت رهبری باکلی با متحد کردن سه جریان فکری قدرتمند و مستقل لیبرترینیسم، سنت‌گرایی و تفکر ضد کمونیستی راست نوین پسا جنگ جهانی دوم را شکل داد.[۴][۵]

مناظره با گور ویدال

در سال ١٩٦٨ و در جریان انتخابات مقدماتی احزاب جهموری‌خواه و دموکرات، شبکه ABC یک رشته مناظره با حضور باکلی و نویسنده معروف گور ویدال برگزار کرد.[۶] در مناظره یکی مانده به آخر در شیکاگو، جدالی لفظی بر سر اعتراضات مردمی به جنگ ویتنام بین باکلی و ویدال درگرفت که در آن ویدال باکلی را به همدلی با نازی‌ها متهم کرد و باکلی در جواب ویدال را کوئیر خطاب کرد. پس از مناظرات، این مناقشه برای مدتی در مطبوعات ادامه پیدا کرد و طرفین از یکدیگر شکایت کردند. فیلم بهترین دشمنان روایت مستندی از مناظرات ویدال و باکلی و وقایع پس از آن ارائه می‌دهد.[۷]

جوایز

باکلی در سال ۱۹۹۱ نشان افتخار آزادی رئیس‌جمهوری را از دست جرج اچ. دابلیو. بوش دریافت کرد.[۸]

منابع

  1. The Wall Street Journal February 28, 2008, p. A16
  2. Roger Chapman, Culture wars: an encyclopedia of issues, viewpoints, and voices (2009) vol. 1 p. 58
  3. Tanenhaus, Sam, on William F. Buckley, Paper Cuts blog at The New York Times website, February 27, 2008.
  4. Nash, George H. ; The Conservative Intellectual Tradition Since 1945 (1976)
  5. Phillips-Fein, Kim; "Conservatism: A State of the Field", Journal of American History, (Dec. 2011) Vol. 98, No. 3, p. 729.
  6. Grynbaum، Michael M. (۲۰۱۵-۰۷-۲۴). «Buckley vs. Vidal: When Debate Became Bloodsport (Published 2015)» (به انگلیسی). The New York Times. شاپا 0362-4331. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۲-۱۸.
  7. Gordon, Robert; Neville, Morgan (2015-07-24), Best of Enemies, Gore Vidal, William F. Buckley, Dick Cavett, Noam Chomsky, Media Ranch, Motto Pictures, Tremolo Productions, retrieved 2021-02-18
  8. "List of Presidential Medal of Freedom recipients". Wikipedia (به انگلیسی). 2021-02-02.

پیوند به بیرون