فرانکو نرو

فرانکو نرو
فرانکو نرو
	;
نام اصلی	فرانچسکو کلمنته جوزپه اسپارانرو
زمینه فعالیت	سینما
تولد	۲۳ نوامبر ۱۹۴۱ ‏(۸۲ سال);
ملیت	ایتالیا
پیشه	بازیگر
سال‌های فعالیت	۱۹۶۲ تا اکنون
صفحه در وبگاه IMDb

فرانچسکو کلمنته جوزپه اسپارانرو (ایتالیایی: Franco Nero؛ زاده ۲۳ نوامبر ۱۹۴۱) معروف به فرانکو نرو، بازیگر ایتالیایی است. نقش برجسته وی به عنوان شخصیت اصلی فیلمِ وسترن اسپاگتی سرجیو کوربوچی، جانگو (۱۹۶۶) بود، نقشی که وی در فیلم "جانگو دوباره اعتصاب کرد" (۱۹۸۷) از نلو روساتی آن را تکرار کرد.

از فیلم‌ها یا برنامه‌های تلویزیونی که وی در آن نقش داشته‌است می‌توان به جان‌سخت ۲، نامه‌هایی به ژولیت، جنگوی آزادشده، کوئرله و باتوری اشاره کرد.

فرانکو نرو همچنین به عنوان مهمان ویژه در سی و ششمین جشنواره جهانی فیلم فجر حضور داشت.

برگزیده فیلم‌شناسی

کتاب مقدس (۱۹۶۶، به کارگردانی جان هیوستون)
جانگو (۱۹۶۶، به کارگردانی سرجو کوربوچی)
کملوت (۱۹۶۷، به کارگردانی جاشوا لوگن)
سرباز حرفه‌ای (۱۹۶۸، به کارگردانی سرجو کوربوچی)
تریستانا (۱۹۷۰، به کارگردانی لوئیس بونوئل)
بی‌خیال درس (۱۹۷۰، به کارگردانی تینتو براس)
باکره و کولی (۱۹۷۰، به کارگردانی کریستوفر مایلز)
تعطیلات (۱۹۷۲، به کارگردانی تینتو براس)
راهب (۱۹۷۲، به کارگردانی آدونیس اِی. کیرو)
ردنک (۱۹۷۳، به کارگردانی سیلویو ناریزانو)
سپیددندان (۱۹۷۳، به کارگردانی لوچو فولچی)
کئوما (۱۹۷۶، به کارگردانی انزو جی. کاستلاری)
تسلیم (۱۹۷۶)
دزد دریایی (فیلم تلویزیونی، ۱۹۷۸، به کارگردانی کن آناکین)
نیروی ۱۰ از ناوارون (۱۹۷۸)
مهمان (۱۹۷۹، به کارگردانی جولیو پارادیسی)
کوئرله (۱۹۸۲، به کارگردانی راینر ورنر فاسبیندر)
دختر (۱۹۸۷، به کارگردانی ارنه ماتسون)
توسکانینی جوان (۱۹۸۸، به کارگردانی فرانکو زفیرلی)
نامزد (۱۹۸۹)
جان‌سخت ۲ (۱۹۹۰، به کارگردانی رنی هارلین)
خواهران و برادران (۱۹۹۲)
من و پادشاه (۱۹۹۵، به کارگردانی لوچو گائودینو)
بلا مافیا (فیلم تلویزیونی، ۱۹۹۷، به کارگردانی دیوید گرین (کارگردان))
جنگ‌های صلیبی (فیلم تلویزیونی، ۲۰۰۱)
پست‌فطرت‌ها (۲۰۰۸)
نامه‌هایی به ژولیت (۲۰۱۰، به کارگردانی گری وینیک)
ماشین‌ها ۲ (صدا، ۲۰۱۱)
راسپوتین (۲۰۱۱)
جنگوی آزادشده (۲۰۱۲، به کارگردانی کوئنتین تارانتینو)
جان ویک: بخش ۲ (۲۰۱۷، به کارگردانی چاد استاهلسکی)
خداحافظ تگزاس (adios texas 1966)

منابع

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Franco Nero». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۶ مارس ۲۰۱۴.
«Franco Nero». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۸ اوت ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۱۶ مارس ۲۰۱۴.
https://www.mizanonline.com/fa/news/410737/فرانکو-نرو-به-ایران-می‌آید-بازیگر-مشهور-ایتالیا-مهمان-جشنواره-جهانی-فیلم-فجر

پیوند به بیرون

فرانکو نرو در IMDb

ن ب و جایزه دیوید دی دوناتلو بهترین بازیگر مرد
۱۹۵۶–۱۹۸۰	ویتوریو دسیکا (۱۹۵۶) ویتوریو گاسمن / آلبرتو سوردی (۱۹۶۰) آلبرتو سوردی (۱۹۶۱) رف ولونه (۱۹۶۲) ویتوریو گاسمن (۱۹۶۳) مارچلو ماسترویانی (۱۹۶۴) ویتوریو گاسمن / مارچلو ماسترویانی (۱۹۶۵) آلبرتو سوردی (۱۹۶۶) ویتوریو گاسمن / اوگو تونیاتزی (۱۹۶۷) فرانکو نرو (۱۹۶۸) نینو مانفردی / آلبرتو سوردی (۱۹۶۹) نینو مانفردی / جان ماریا ولونته (۱۹۷۰) اوگو تونیاتزی (۱۹۷۱) جانکارلو جانینی / آلبرتو سوردی (۱۹۷۲) آلبرتو سوردی (۱۹۷۳) نینو مانفردی (۱۹۷۴) ویتوریو گاسمن (۱۹۷۵) اوگو تونیاتزی (۱۹۷۶) آلبرتو سوردی (۱۹۷۷) نینو مانفردی (۱۹۷۸) ویتوریو گاسمن (۱۹۷۹) آدریانو چلنتانو (۱۹۸۰)
۱۹۸۱–۲۰۰۰	ماسیمو ترویسی (۱۹۸۱) کارلو وردون (۱۹۸۲) فرانچسکو نوتی (۱۹۸۳) جانکارلو جانینی (۱۹۸۴) فرانچسکو نوتی (۱۹۸۵) مارچلو ماسترویانی (۱۹۸۶) ویتوریو گاسمن (۱۹۸۷) مارچلو ماسترویانی (۱۹۸۸) روبرتو بنینی (۱۹۸۹) پائولو ویلاجیو / جان ماریا ولونته (۱۹۹۰) نانی مورتی (۱۹۹۱) کارلو وردون (۱۹۹۲) سرجو کاستلیتو (۱۹۹۳) جولیو اسکارپاتی (۱۹۹۴) مارچلو ماسترویانی (۱۹۹۵) جانکارلو جانینی (۱۹۹۶) فابریتزیو بنتیوولیو (۱۹۹۷) روبرتو بنینی (۱۹۹۸) استفانو آکورسی (۱۹۹۹) برونو گانتس (۲۰۰۰)
۲۰۰۱-اکنون	لوییجی لو کاشو (۲۰۰۱) جانکارلو جانینی (۲۰۰۲) ماسیمو جیروتی (۲۰۰۳) سرجو کاستلیتو (۲۰۰۴) تونی سرویلو (۲۰۰۵) سیلویو اورلاندو (۲۰۰۶) الیو جرمانو (۲۰۰۷) تونی سرویلو (۲۰۰۸) تونی سرویلو (۲۰۰۹) والریو ماستاندرئا (۲۰۱۰) الیو جرمانو (۲۰۱۱) میشل پیکولی (۲۰۱۲) والریو ماستاندرئا (۲۰۱۳) تونی سرویلو (۲۰۱۴) الیو جرمانو (۲۰۱۵) کلاودیو سانتاماریا (۲۰۱۶) استفانو آکورسی (۲۰۱۷) رناتو کارپنتیری (۲۰۱۸) آلساندرو بورگی (۲۰۱۹)